علت قیام نکردن امام حسن علیه السلام علیه معاویه

ابو سعید عقیصا مى گوید:

به حضرت امام حسن (علیه السلام) گفتم:

چرا با معاویه صلح کردى و حال آنکه حق با تو و معاویه گمراه و ستمگر است؟

فرمود:

آیا من پس از پدرم،حجت خدا و امام نیستم؟

گفتم آرى.

فرمود:

مگر رسول خدا در حق من و برادرم نفرمود:الحسن و الحسین امامان،قاما او قعدا؟

حسن و حسین امامند چه قیام کنند و چه نکنند؟

گفتم:

آرى.

فرمود:

پس من امام هستم،چه قیام کنم و چه نکنم.

 

آنگاه براى او،علت آنکه قیام نفرمود،توضیح داد که:

به همان سبب با معاویه صلح کردم که پیامبر خدا با بنى ضمره و بنى اشجع و با اهل مکه در حدیبیه صلح کرد،با این تفاوت که آنان کافر بودند و معاویه و یاران او در حکم کافرند.

اى ابو سعید!

اگر من از جانب خداوند امامم،دیگر معنا ندارد که راى مرا سبک بشمارى،گر چه مصلحت آن بر تو پوشیده باشد.

مثل من و تو،چون خضر و موسى است.

خضر کارهایى مى کرد که موسى مصلحت آنرا نمى دانست و در خشم مى شد اما چون خضر او را آگاه مى ساخت،آرام مى گرفت،من هم خشم شما را بر انگیخته ام به این جهت که به مصالح کار من آشنا نیستید،اما همینقدر بدان که اگر با معاویه صلح نمى کردم،شیعه اى روى زمین بازنمى ماند . 

 

علل الشرائع الشیخ صدوق (رحمه الله علیه)؛ جلد۱ ؛ صفحه۲۱

 

منبع : 14 معصوم

/1102101305