خداوند عیب این بندگان را آشکار می کند

وارث : عیب جویی و خرده گرفتن بر عیوب دیگران از کارهای مذموم و مورد نکوهش در روایات است تا جایی که در لسان معصومان علیهم السلام بابی برای آنها که عیب دیگران را می گویند، وجود دارد.

چنان که امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «عیب جویی، از زشت‏ترین عیب ها و بدترین گناهان است.»

همچنین، ایشان فرموده اند: «باید منفورترین مردم نزد تو و دورترین آنها از تو كسی باشد، كه بیش از همه عیب جوی مردم است.»

علاوه بر این، مولای متقیان امام علی (ع) می فرمایند: «هر كه دنبال عیب های مردم بگردد، خداوند عیب‏ و زشتی های ‏او را برملا سازد.»

پیامبر اكرم (ص) می فرمایند: «خوشا به حال آن كس كه عیب خودش، او را از پرداختن به عیب های برادران مؤمنش باز دارد.»

حضرت باقر (ع) فرموده اند: «همانا ثواب نيك رفتارى زودتر از هر كار خيرى رسد، و عقوبت ستم و تعدى به مردم زودتر از هر بدى آيد، و همين عيب براى مرد بس است كه از مردمان ببيند چيزى را كه از (ديدن) آن چيز در خودش كور است، يا مردم را به كارى سرزنش كند كه خودش نتواند آن را واگذارد، يا همنشين خود را به چيزى كه به كار او نخورد، آزار دهد.»

ابو حمزه گويد: از حضرت على بن الحسين عليهما السلام شنيدم كه مي فرمودند: «رسول خدا (ص) فرموده: «همين عيب براى مرد بس است كه ببيند از مردمان چيزى را كه در خود نبيند، و همنشين خود را بيازارد به چيزى كه به كار او نخورد.»

همچنین، از امام باقر (ع) است که: «اين عيب براى مرد بس است كه از عيب هاى مردم چيزى را جستجو كند (و در صدد فهميدن آن برآيد) كه از ديدن آن در خود نابينا است، يا چيزى را بر مردم عيب گيرد كه در خود او هست، و نتواند از آن عيب بيرون آيد و به حال ديگرى درآيد، يا همنشين خود را به چيزى كه به كارش نخورد آزار دهد.»

از امیرمومنان امام علی (ع) است که: «دنبال عیب های مردم نباش؛ زیرا عیب هایی كه در خودت هست -اگر خردمند باشی - مانع از آن می‏شود كه از كسی عیب جویی كنی.»

همچنین آن حضرت (ع) می فرمایند: «در كودنی آدمی همین بس كه عیب های مردم را ببیند و عیب های خودش بر او پوشیده باشد.»

منابع:

غررالحکم

اصول کافی

بحارالانوار

/1102101305