حجت الاسلام صدیقی: از خدا بخواهید که در دریای هستی گم شوید و خود نداشته باشید/ حاج احد خجسته: هستی غمین شد ز ملال تو یا حسین(ع)

مهدی کاشانی خبرنگار وارث: مراسم هیئت حسینیه سادات در روز ششم ماه صفر  و با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین صدیقی و با مداحی حاج مهدی سماواتی، حاج احد خجسته و حاج حسین لولاچیان برگزار شد.

حجت الاسلام صدیقی سخنان خود را در خصوص خشوع و خضوع نزد خدا و در بین خلق خدا اینگونه بیان کردند:

تمام عالم جلوه جمال و زیبایی خداوند است آنگاه انسان چشم به زشتی ها دوخته و جز خودش را نمیبیند. همه چیز به او بر بخورد. ای انسان چیزی نیستی و پایت به جایی وصل نیست.. خدا به زمین گفت: دهانت را باز کن و کسی که من من میگوید را در خودت فرو ببر. آنگاه به انسان میگوید: تو خودت را هم نمیتوانی نگه داری. توئی که در روی زمین با تکبر راه می رفتی و من من میگفتی.

خداوند هنگام موت جان ما را میگیرد. هر چه به ما داده را میگیرد. زمان دیگری که خدا جان ما را میگیرد هنگام خواب است .ما در خواب اصلا نمی فهمیم که خدا ما را برده و دوباره آورده است.

چرا ما میتوانیم برای امام حسین(ع) اشک بریزیم چرا برای اموات خودمان سالها بعد از فوتشان نمیتوانیم اشک بریزیم هو اضحک و ابکی. خداست که میخنداند و می گریاند. شما عبادت میکنید، نماز میخوانید، روزه می گیرید، حج میروید و... آیا این عبادت ها کار خودتان است دست خودتان است که گاهی اوقات هم به خاطر انجام دادنشان بر دیگران فخر می فروشید و خودت را یک سر و گردن از دیگران بالاتر میدانی.

"قل ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین" تو که اشرف مخلوقاتی به مردم بی پرده بگو که هیچ کاره هستی. ما نماز میخوانیم خودمان را طلبکار خدا میدانیم در حالی که ما بدهکار به خدا هستیم. تمام توفیقات الهی نعمت است و نعمت را منعم میدهد و منعمی بالاتر از خداوند نیست. از خدا بخواهید که قطره وجودتان را به دریای هستی متصل کند که گم شوید و خود نداشته باشید.

ای ماه شمع بزم جلال تو یا حسین(ع)

خورشید خاکسار جمال تو یا حسین(ع)

طوبی که آرمیده بهشتی به سایه اش

بالیده در کنار ضلال تو یا حسین(ع)

گر خاک جلوه داده به افلاک نی شگفت

دارد به کف چراغ جمال تو یا حسین(ع)

تنها نه خود شدی ز جفای فلک غمی

 هستی غمین شده ز ملال تو یا حسین(ع)

سلطان کربلا چو تمنای آب کرد

دشمن به تیر حرمله او را جواب کرد

در مکتب حسین (ع) صغیر و کبیر نیست

کو پیر سالخورده و کو طفل شیرخوار

/ف104