هدایت الهی در تمام امور هستی جاری و ساری استیکی از شبها توفیق داشتم خدمت استاد صفایی در منزلشان برسم. خانه ی ایشان از خانه های قدیمی و کلنگی قم محسوب می شد. در آنجا روی دیوار قدیمی شان چشمم به مورچه ای روی دیوار افتاد که در حال عبور کردن بود. یک عنکبوت خیلی کوچک از ارتفاعی که در دید مورچه نبود روی سر مورچه پرید و با سرعت شروع به تابیدن تار کرد
مورچه هر چه بیشتر تلاش می کرد تارها بیشتر به دست و پایش می پیچید و وقتی عنکبوت مطمئن شد در دامش افتاده نیشش را در بدن مورچه فرو کرد و او را مسموم نمود.
متاسفانه ما فکر می کنیم هدایت الهی حتما باید از طرف پیامبر، یا طلبه یا در کتاب دعایی یا اخلاقی بیاید. همه چیز نشانه ی خدا است. وقتی انسان بخواهد انسان را هدایت کند لازم نیست حتما توسط استاد اخلاق صورت بگیرد. آن لحظه که من این صحنه را دیدم تردید نکردم یکی از هدایت های الهی برای شخص بنده بوده. گفتم خدایا نکند شیطان هم با من همین کار را کرد.
حضرت امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید:
شیطان و طائفه اش از جایی به شما حمله می کند که شما او را نمی بینید مثل همان عنکبوت، او به شما اشراف دارد. ما فکر میکنیم که کار روزانه ی خودمان را انجام می دهیم. یک لحظه حس همزاد پنداری با مورچه پیدا کردم و فکر کردم اگر جای مورچه بودم امید داشتم کسی به داد من برسد؟ به خدا گفتم اگر در چنین شرایطی بود و خدایا تو را صدا می کردم کمک می کردی؟
باور کنیم که شیطان دشمن ماستیکی از ضعف ها در سیر و سلوک این است که موانع راه را نمی شناسیم. عمدتا هنوز باورمان نشده است که دشمنی به نام شیطان داریم. باید راههای نفوذ شیطان را بشناسیم و روشهای رخنه کردن شیطان در ما چیست؟ دشمنی را که نمی بینیم راحت تر از او آسیب می بینیم. خیلی مهم است اول دشمن را بشناسیم و بعد تاکتیک ها و روش های حمله ی او ر ابشناسیم وسوسه ها و راههای نفوذ شیطان را شناسایی کنیم.
ما مدیون حضرت آدم علیه السلام هستیم. روایتی هست که می فرماید: وقتی حضرت آدم علیه السلام از بهشت به زمین رانده شد بیشتر نگران فرزندانش بود. در یکی از استغاثه هایش به خدای متعال عرض کرد: خدایا من شیطان را دیدم با تو هم صحبت بودم با این وجود باز فریب خوردم. فرزندان من که اینها را ندیده اند از نفس قدسی برخوردار نیستند، چه بلایی به سرشان می آید. در آنجا اصرار زیاد می کند و خداوند محملهایی به او میدهد که با یکی از آنها آرام می شود. خداوند به او می فرماید: می دانم فرزندان تو در دنیا دچار مصائب سنگینی هستند، با تقوا بودن کار دشواری است. اما من یک فرصت استثنایی به آنها می دهم،
تا وقتی یقین به مرگشان پیدا نکرده اند اگر صادقانه در خانه ی من را بزنند من آنها را می بخشم و پاک از دنیا می روند. یکی از ویژگی های عمده ی این ماه، توبه است. خدای متعال بنایش بر این است که یک فرصت هایی برای نجات دادن انسان بگذارد. روز عرفه یا شبهای جمعه در روایت هست که شب جمعه از شب عید قربان و فطر افضل است. آغوش رحمت خدا باز است. همه ی اینها یک طرف خداوند یک ماه به ما فرصت می دهد ضیافت الهی و مهمانی خدا.
بهشت برای همه ی بهشتیان فراخ استخیلی مهم است که بدانید سر سفره ی چه کسی نشسته اید. در روایت هست اقل درجه ی کسانی که وارد بهشت می شوند و سر سفره ی خدا می نشینند، بهشت سفره ی خداست و بهشت به قدری بزرگ است که می تواند تمام اهل بهشت را مهمان دعوت کند. تصور کنید شخصی به زور و با بدبختی وارد بهشت شده و درجه اش از همه پایین تر است، به قدری باز بهشت او فراخ است که سر سفره ی خداست و می تواند تمام پیامبران را از آدم تا خاتم مهمان سفره اش کند. حال ببینید سفره ی خدا چقدر فراختر و بزرگتر است. وقتی خداوند سفره ای را باز می کند و همه را دعوت می کند و استثنایی قرار نمی دهد روی خوش هم به مهمانانش نشان می دهد.
کلمه ی عشق در عربی خیلی کم کاربرد است و در شعر فارسی گل کرده و زیاد وجود دارد. در روایات تعبیر شایع عشق، محبت و رحمت است. خداوند وقتی می خواهد خودش را معرفی کند می فرماید:
وَ إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ1؛ یعنی الهی نیست مگر آنکه خیلی مهربان و دلسوز نسبت به شماست. خدا به حضرت داوود علیه السلام فرمود: اگر آن جوانی که از من گریزان است و از من بدش می آید اگر بداند من چقدر او را دوست دارم و به او مشتاقم از شدت شوق خواهد مرد. ماه رمضان ضیافت چنین خدایی است.
خداوند می خواهد ما را به بهشت ببرد اما ما هم باید یک سنخیتی با بهشت پیدا کنیم. نمی شود موجودی که آلوده هست را به بهشت ببرد خدا باید مرا پاک کند در ابتدا، و بعد به بهشت ببرد. برای همین هم یک ماه و یک شهری درست کرد تا فرصت توبه و پاک شدن ایجاد شود.
امام سجاد علیه السلام می فرماید: ماه رمضان ماه طهور است. "طهور" یعنی پاک کننده. عرب به شنهایی که در کویر داغ است و نمی شود در دست بگیری، "رمضان" می گوید. یک جهت نامگذاری رمضان این است که همانطور که روی سنگ داغ هر چه بیفتد می سوزد و از بین می رود، تلخ کامی روزه داری هم گناهان انسان را پاک می کند. امام سجاد علیه السلام با ماه رمضان به گونه ای صحبت می کند که گویی یک موجود زنده است.
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللهِ الأكْبَرَ، وَيَا عِيْدَ أَوْلِيَائِهِ. السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَـا أكْرَمَ مَصْحُـوب مِنَ الأوْقَاتِ، وَيَا خَيْرَ شَهْر فِي الأيَّامِ وَالسَّاعَاتِ. السَّلاَمُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْر قَرُبَتْ فِيهِ الآمالُ وَنُشِرَتْ فِيهِ الأَعْمَالُ2؛ سلام بر تو اى بزرگترين ماه خدا، و اى عيد دوستان خدا - سلام بر تو - اى گرامىترين مصاحب از ميان اوقات، و اى بهترين ماه در ايام و ساعات. سلام بر تو. اى ماهى كه بر آمدن كامها در آن آسان و اعمال نيك در آن منتشر و فراوان است.
ماه مبارک رمضان بهار قرآن استیک آیه در ماه مبارک رمضان بخوانید ثواب ختم قرآن را می برید. همین نماز واجبی که می خوانید هفتاد برابر ماههای دیگر ثواب می برید. تا به حال فکر کرده اید چرا به این ماه، ربیع القرآن یا بهار قرآن می گویند؟ بهار چه کار می کند؟ حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمود: وقتی نسیم بهاری می وزد خودتان را به آن بسپارید چون همانطور که درختان خشک را زنده می کند روح و جان شما را هم زنده می کند. نسیم بهار زنده کننده و آماده کننده است.
ماه رمضان ماهی است که حضرت جبرئیل مشت مشت آیه های قرآن را به دلها و قلبهای ما می پاشد. قرآن در این ماه نازل شده است و بواسطه ی روزه داری، اعمال و توجه ویژه ای که از جانب خداوند در این ماه هست، دلها آماده است تا آیات قران در آن جوانه بزند.
