حجت الاسلام علی پناه: مهم ترین هدف، رسیدن به حُسن عاقبت است

مهم ترین مقصدی که در زندگی خوبان عالم است رسیدن به حُسن عاقبت است. یعنی مومن جوری زندگی می کند که در نهایت عاقبت به خیر شود. این مهم ترین هدفی است که در زندگی تمام عباد صالح خدا دنبال می شود. اصلاً مومن نگران ختم کارش است. برای خوب مُردن دغدغه دارد. باید برای خوب مردن خودش دغدغه دارد. جوری زندگی خودش را تنظیم می کند که عاقبت به خیر شود. نه فقط مومن دغدغه ختم به خیر شدن را دارد بلکه معصومین علیهم السلام هم دغدغه عاقبت به خیری را دارند. خدا اراده کرده است که اهل بیت علیهم السلام صاحب عصمت باشند با اینکه صاحب عصمت بودند ولی باز هم دغدغه عاقبت به خیری را داشتند.

در بسیاری از دعاهای امام سجاد علیه السلام، حضرت یک خواهشی را چندین بار تکرار می کنند. عرضه می دارد: خدایا کاری کن که با مغفرت و عفوت من عاقبت به خیر شوم. این دغدغه امام معصوم علیه السلام است. وقتی حجت خدا این دغدغه را دارند چرا بنده نباید نگران ختم کارم باشم؟ لذا تعبیر دقیق تر و اصح این است که بگوییم اساساً مومن نگران پایان کارش است. برای خوب مردن خودش دغدغه دارد.

حضرت عیسی علیه السلام کراراً به حواریون می فرمودند: خیلی ها فکر می کنند سنگ اول مهم است اما من عیسی بن مریم به شما می گویم مهم تر از شروع ، پایان کار است. ما نمی خواهیم نقش سنگ اول را انکار کنیم. شروع در عاقبت به خیری ما نقش موثر دارد.

امام باقر علیه السلام به جابر جعفی فرمودند: مراقب باش فرزندت از هر زنی شیر نخورد. می خواهند بفرمایند جابر جعفی مراقب سنگ اول فرزندت باش. چون این سنگ اول در عاقبت به خیری و عاقبت به شری فرزندت نقش موثر دارد.

شروع ما شزوع مبارکی بوده که الان در اینجا نشستیم. امام صادق علیه السلام فرمودند: «من وَجَدَ بَردَ حُبِّنا عَلي قَلبِهِ، فَليَكثُرِ الدُّعاءَ لاُمِّهِ»¹ اگر خنکی محبت ما را در سینه هایتان احساس می کنید اول برای مادرتان دعا کنید. چون تو هر چه داری از طهارت دامن مادرت داری.

رحمت به مادرم که مرا مجلس تو برد ....

پدر و مادرمان سنگ اول را درست گذاشتند که ما الان در اینجا هستیم. اما کلام حضرت عیسی علیه السلام این بود که مهم تر از سنگ اول، سنگ آخر است. چون خیلی ها خوب شروع کردند و خوش سابقه بودند ولی با بی دینی از دنبا رفتند. شمر لعنت الله علیه در جنگ صفین جانباز شد ولی بیست سال بعد چنان چرخشی پیدا می کند که می شود قاتل حجت خدا.

وقتی از طلحه و زبیر صحبت می کنند فکر نکنید این ها لات و چاقوکش بودند، نه. این ها سابقه درخشانی داشته اند. جزء نزدیکان پیغمبر صلی الله علیه و آله بودند. پیغمبری که از روی هوی سخن نمی گوید به زبیر می فرمود: "سیف الله". از بچگی همبازی امیرالمومنین علیه السلام بودند.

دشمنان مولا کاملاً ایشان را می شناختند. خیلی ها بودند که خوب شروع کردند و عاقبتشان ختم به شر شد و بر عکس خیلی ها شروع بدی داشتند و کاری با خدا نداشتند و سمت دوزخ می رفتند ولی اهل بیت علیهم السلام عنایتی به آنها کردند و دستی به سرشان کشیدند و عاقبت به خیر شدند.

/1102101304

 

پی نوشت:

1.      بشاره المصطفی لشیعه المرتضی، ص 9