«ری» تجلی‌‌گاه نور حسینی (ع)

خدا دنبال بهانه بود
انگار خدا برای آن عاشقان دلتنگ هم برنامه داشت، انگار خدا فکر اینجا را هم کرده که اگر به هر دلیلی عده‌ای نتوانستند خود را به کربلا برسانند، از فیض آن مرکز نور آنان را هم بهره‌مند سازد. خدا کربلایی را در ایران قرار داد که با حضور در آنجا، ثواب زیارت خلیفه‌اش، حسین بن علی (ع) را به بندگانش عطا کند. خدا دنبال بهانه بود تا همه را با نور امام حسین (ع) آشنا کند، شاید خداوند سکونت عبدالعظیم (ع) در ایران را بهانه قرار داده تا بهره‌مندی از نور امام حسین (ع) را سهل‌تر کند، آن چیزی که به وضوح قابل درک است، این است که خدا می‌خواهد همه از امام حسین (ع) نور بگیرند که نمود این رفتار بسیار زیبای خدا را در سلام خاصه به امام حسین (ع) می‌بینیم.

در سلام به امام حسین (ع) عرضه می‌داریم: «َلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ ...» سلام خدا از سوی ما بر امام حسین (ع) و این یعنی خدا می‌خواهد ما بهره ببریم. خدا حالا شهر «ری»، عبدالعظیم حسنی (ع)، فرزند عبدالله بن علی و از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) را در آغوش گرفته است.

«ری»، تجلی‌گاه امام حسین (ع)
خدا خودش محبت امام حسین (ع) را در دلهایمان قرار داد و بهتر از هر کسی می‌داند که چقدر دلهای مومنان دلتنگ و محتاج نور کربلاست، حالا خدا جلوه‌ای از نور مولایمان را در نزدیکی‌مان «ری» قرار داده و با این کار بُعد منزل را کم کرد تا بهره بیشتری از نور امام حسین (ع) نصیب بندگانش کند.

او «ری» را سرزمینی قرار داد که تجلی‌گاه امام حسین (ع) باشد و حالا در تمام ایام به ویژه شبهای جمعه به یاد شبهای جمعه کربلا، حرم حضرت عبدالعظیم (ع) زائران پر شور حسینی را به خود می‌بیند. اینگونه شد که پاره‌ای از عترت رسول‌الله (ص) وارد ایران شد و در شهری به نام «ری» سکونت کرد و این منطقه قیمت و ارزش دیگری یافت.

حال که ما در جوار ایشان و مملو از شوق کربلا هستیم، چرا آنطور که باید و شاید از این توفیق استفاده نمی‌کنیم؟ خدا او را به ایران و در منطقه‌ای به نام «ری» آورد تا این مشعل در این نقطه از ایران نورافشانی کند، خدا می‌خواست دلهای مسلمانان و مومنان را به وسیله نور ایشان که از انوار اهل‌بیت (ع) است، روشنایی بخشد.

ابن‌قولویه نقل می‌کند که شخصی از اهل ری گفت: بر امام هادی (ع) وارد شدم، آن جناب از من پرسید در کجا بودی؟ عرض کردم: به زیارت سیدالشهداء (ع) رفته بودم، فرمود: آگاه و متوجه باش که اگر قبر عبدالعظیم (ع) را که نزد شما هست، زیارت کرده بودی، مثل این بود که حسین بن علی (ع) را زیارت کرده باشی.

عبدالعظیم (ع) فرزند عبدالله بن علی از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) است، نسبش با چهار واسطه به آن حضرت می‌رسد و به همین جهت به «حسنی» لقب گرفت؛ مادر ایشان فاطمه دختر عقبه بن قیس است.
تاریخ دقیق تولد و وفات حضرت عبدالعظیم (ع) مشخص نیست، اما در برخی از منابع متأخر، اینگونه آمده است: حضرت عبدالعظیم (ع) که کنیه‌اش ابوالقاسم و ابوالفتح نیز بوده است، در روز پنج‌شنبه، چهارم ماه ربیع‌الآخر سال 173 هجری قمری، مطابق 25 تیرماه، در زمان هارون‌الرشید، در مدینه  و در خانه جدش امام حسن مجتبی (ع) متولد شد و پس از مدت 79 سال و شش ماه، در روز پانزدهم شوال سال 252 هجری قمری در زمان معتز عبّاسی ملعون وفات یافت.

رفع بلاها و جذب نعمات به واسطه حضرت عبدالعظیم (ع)
ایشان از جمله شخصیتهایی است که تاکنون به مطالعه ابعاد علمی و معنوی او پرداخته نشده است و همین امر می‌طلبد تا در شناختن و شناساندن کسی که امام (ع) زیارتش را معادل زیارت امام حسین (ع) می‌داند، توجه و همت بیشتری داشته باشیم.

خدا برنامه زندگی ایشان را به گونه‌‌ای سوق داد که ایشان وارد ایران شود و سالهای پایانی عمرشان را در جمع ایرانیان باشند. این امر زمینه بهره‌مندی بیشتر مسلمانان و شیعیان را از کسی که محضر امام معصوم (ع) را درک کرده، فراهم کرد و این اتفاق بزرگی و قیمتی‌ای برای ایران و ایرانیان بوده است.

بسیاری از بزرگان و علما قائل بر این هستند که خدا به واسطه حضور حضرت عبدالعظیم (ع) در تهران بسیاری از بلاها را دفع می‌کند و حتی بسیاری از ارزاق مادی و معنوی به واسطه ایشان بر مردم تهران جاری می‌شود.

آبروی ری
مقام معظم رهبری در کنگره حضرت عبدالعظیم (ع) فرمودند: ری مرکز بسیار مهمّی از لحاظ علمی و فرهنگی در تاریخ ماست و سرسلسله‌ بزرگان هم ـ جناب عبدالعظیم ـ اینکه اهل ری نیست، اما حقّاً و انصافاً به ری و تاریخ ری آبرو داد و حقّ عظیمی به گردن همه‌ی تهرانیها و اهل ری دارد.

/1102101305