کلام امام صادق (ع) در اثبات برتری اهل‎‎بیت (ع) بر پیامبران اولواالعزم

وارث: حجت‌الاسلام رضا رفیعی، پژوهشگر حوزه قرآن و عترت در گفت‌وگویی با بیان این مطلب که علم به دو نوع الهی و اکتسابی تقسیم می‎‎‌شود، گفت: علم اکتسابی علمی است که با تحقیق و ممارست به دست می‎‎‏آید و علم به جزئیات یک رشته است و معمولاً افراد به خاطر محدودیت، فقط فرصت فراگیری چند رشته از این علوم را دارند و علوم افراد عادی بشر از این نوع است، اما در مقابل آن، علم الهی است که از جنس نور بوده و مخصوص خداوند است و به بندگان خاص خود، به اندازه ظرفیت و رشدشان عطا می‏‎‎کند که علوم انبیاء و اوصیاء از این نوع است.

عالمان الهی علاوه بر آگاهی، توان تصرف در جزئیات را نیز دارند
وی با بیان اینکه دانستن این نکته در تفاوت این دو علم، ضروری است که افراد در علوم اکتسابی نسبت به جزئیات آن علم، فقط آگاهی دارند، اما در علوم الهی علاوه بر آگاهی به جزئیات، توان تصرّف نیز دارند، افزود: به عنوان مثال، خداوند درباره «آصف بن برخیا» در آیۀ 40 سوره مبارکه نمل می‎‎‌فرماید: «کسى که علمی از کتاب [الهى‏] نزد او بود، گفت: من تخت بلقیس را پیش از آنکه چشم بر هم زنى، برایت مى‎‎‏آورم»، پس این طور نبوده که علم آصف، فقط محدود به دانستن مکان آن تخت باشد، بلکه او با علم خویش توان تصرف و جابجایی آن را در کمتر از یک چشم برهم زدن نیز دارد.

حجت‌الاسلام رفیعی با بیان این مطلب که علم انبیا و اوصیا(ع) برگرفته از علم الهی است، خاطرنشان کرد: انبیا و اوصیا نسبت به جزئیات یک ماجرا، فقط علم ندارند، بلکه توان تصرّف نیز دارند و شما می‎‏توانید این مطلب را در معجزات آن بزرگواران در قرآن و روایات بیابید. برای درک بهتر این مطلب، ابتدا باید با مقام خلیفةاللهی آشنا شویم تا ببینیم کسی که در این مقام قرار دارد، باید از چه علومی بهره‎‏‎مند باشد.

محدودۀ‏ خلافت خلیفة‌الله منحصر به زمین نیست
این پژوهشگر حوزه قرآن و عترت با بیان این مطلب که خداوند در ابتدای خلقت انسان، هدف از این خلقت را قرار دادن خلیفه در زمین عنوان می‎‎‏کند، افزود: سؤال اینجاست که قرار دادن خلیفه در زمین به فرشتگان آسمانها چه ارتباطی دارد و چرا باید همگی بر او سجده کنند؟ پاسخ این است که قرارست خلیفۀ خدا در زمین مستقر شود، اما محدودۀ‏ خلافت او منحصر به زمین نیست، بلکه کل آسمانها و زمین را در بر می‎‎گیرد، به همین دلیل، کارگزاران الهی در آسمانها و زمین باید با او هماهنگ شده و از او حرف‎‏شنوی داشته باشند. ماجرای سجده بر حضرت آدم (ع) برای اعلام فرمانبرداری از او بود و ابلیس لعین که خود را لایق این مقام می‎‎‏دید، از سجده امتناع کرد و طرد شد.

نزول ملائک در شب قدر، ادامۀ ماجرای سجده بر خلیفه خداست
حجت‎‌الاسلام رفیعی افزود: نزول ملائک و آوردن امور خدمت خلیفۀ خدا در شب قدر، ادامۀ همان ماجرای سجده است که از زمان حضرت آدم (ع) جریان پیدا کرد و ملائک، موظّف به اطاعت از خلیفه خدا شدند، حال مقداری بیاندیشیم که ادارۀ امور کل آسمانها و زمین به چه علومی نیاز دارد؟
وی با بیان این مطلب که خدا با ماجرای خلافت، باب جدیدی را در علم گشود، اظهار کرد: خداوند با آموختن «علم‎الأسماء» به خلیفه خود که حتی ملائک هم از آن بی‎‎‌‏بهره بودند، این ابزار را در اختیار او قرار داد تا در راستای انجام مأموریت خود، از آن بهره گیرد و در واقع، خداوند با ماجرای خلافت، باب جدیدی از علم، یعنی «علم‎الأسماء» را گشود که تا آن زمان حتی ملائک هم از آن خبر نداشتند.

اهل بیت (ع) وارث مجموع علم رسولان گذشته و رسول خدا (ص) هستند
این پژوهشگر حوزه قرآن و عترت با بیان اینکه خداوند به همان علمی که در ابتدا به حضرت آدم (ع) عطا کرده بود، بسنده نکرد، گفت: خداوند با آمدن افرادی که ظرفیت بیشتری داشتند ـ یعنی رسولان اولواالعزم ـ بر آن علوم افزود و پیوسته آن را کامل‎‎‏تر کرد و هر کدام از آنها، تمام علومی که از خدا دریافت کرده بودند را به رسولان بعد از خود می‎‎‏سپردند.

حجت‎‌الاسلام رفیعی افزود: با تشریف آوردن رسول خدا (ص) به دنیا، ماجرا به اوج خود رسید و علاوه بر علوم گذشتگان که به ایشان رسیده بود، خداوند باب تمام علوم را به روی ایشان در حد کمال گشود تا جایی که حضرت در پایان عمر خود در غدیر خم فرمود: «هیچ علمی نیست مگر اینکه خداوند آن را در وجود من جمع کرده و من همۀ آن علوم را در علی (ع) احصا کردم و هیچ علمی نیست مگر اینکه آن را به علی (ع) آموخته‎‏ام و او همان «امام مبین» است»، و فرمود: «من شهر علم هستم و علی، درِ آن است (و هر که می‏‎خواهد وارد شهر شود، باید از درِ وارد شود)». امامان معصوم (ع) نیز این علوم را از پدران خود، یکی پس از دیگری به ارث بردند.

وی بیان کرد: امام صادق (ع) در اثبات برتری اهل‎‎بیت (ع) بر پیامبران اولواالعزم ـ یعنی نوح، ابراهیم، موسی و عیسی (ع) ـ فرموده‎‏‎اند: «خداوند اولواالعزم از رسولان را با علومی که به آنان عطا کرد، بر دیگران فضیلت بخشید و به رسول خدا (ص) علاوه بر آن، علومی را عطا کرد که به ایشان نداده بود و ما را وارث علوم آنان و علم رسول خدا (ص) قرار داد. پس علم ما، مجموع علم ایشان و علم رسول خدا (ص) است».

حجت‎‌الاسلام رفیعی خاطرنشان کرد: امام صادق (ع) برای نشان دادن میزان بهره‏‎مندی اهل‌‎بیت (ع) و انبیاء (ع) از «علم‌الکتاب»، آیۀ 40 سوره نمل را که فرموده: «کسى که علمی از کتاب [الهى‏] نزد او بود، گفت: من تخت بلقیس را پیش از آنکه چشم بر هم ‎زنى برایت مى‎‏‎آورم»، با آیه 43 سوره رعد: «بگو [ای محمّد]: کافى است خداوند و آن کس [علی (ع)] که تمام علم کتاب نزد او است، میان من و شما گواه باشد»، مقایسه کرده و فرمودند: علم آصف از کتاب به اندازه یک قطره نسبت به اقیانوس بود و سپس دو بار فرمود: به خدا سوگند که تمام علم کتاب نزد ماست، و نیز فرمودند: ما به وسیلۀ روح‎‎القدس به هر آنچه زیر عرش تا زیر زمین هست، علم و آگاهی داریم.

این پژوهشگر حوزه قرآن و عترت با بیان این مطلب که بر همین اساس، کیفیت معجزات اهل‎‎‌بیت (ع) نیز با معجزات دیگران بسیار متفاوت است، یادآور شد: به عنوان مثال، اگر حضرت عیسی (ع)، از گِل، پرنده می‎‎‏سازد و در آن می‎‏‎دمد و بإذن‎الله پرنده می‎‎‏شود، امام کاظم (ع) در مجلس هارون به تصویر شیری که روی دیوار بود، دستور می‎‎‏دهد تا ساحری را که شیطنت می‎‏‎کرد، بخورد و نیازی به ساختن مجسمه آن شیر و دمیدن ندارد، و با دستور امام، این کارها نیز انجام می‎‎‏شود.

حجت‌الاسلام رفیعی اظهار داشت: حالا می‎‎‏توان درک کرد که چرا حضرت عیسی (ع) برای یاری امام زمان (عج) می‎‎‏آید و در نماز به او اقتدا می‎‎‏کند و می‎‎‏فرماید: «من آمده‎‎‏ام که وزیر باشم، نه اینکه امیر باشم»، یعنی شما امیر هستید و من وزیر شمایم، زیرا امام زمان (عج) وارث علوم تمام انبیا و رسول خدا (ص) است و از عیسی (ع) عالم‎‎‎‏تر است. آری، اهل‎‎‌بیت (ع) خزانه‎‌‎داران علم الهی هستند که هر کسی بخواهد از آن بهره‎‏‎مند شود، باید از این در وارد شود.

/1102101305