حجت الاسلام محمودی: امام رضا(ع) فریادرس امت هستند

وارث: جشن میلاد حضرت علی بن موسی الرضا (ع) هیئت الرضا (ع) با سخنرانی حجت الاسلام شیخ محمد محمودی و مداحی حاج عبد الرضا هلالی ، حاج موسی رضایی ، کربلایی حنیف طاهری و امیر کرامتی در حسینیه امام موسی بن جعفر (ع) برگزار شد.

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام شیخ محمد محمودی را می خوانید:

عرب های جاهلی همیشه روی اسب در حال جنگ و جدال بودند و سر مسائل بیهوده فتنه هایی به پا می شد و آنها به ماه ذی القعده که می رسیدند چون مقدمه ای برای عمره و حج بوده صبر می کردند. چون خانه خدا را غصب کرده بودند و آنجا را به بتخانه تبدیل کرده بودند. برای اینکه جاجیان بتوانند در جنگ ها شرکت کنند جنگ در ماه ذی القعده، ذی الحجه و ماه محرم را حرام کرده بودند.

جاهلیت مدرن را دقیقاً امروزه می بینید. آل سعودی که مسلط به خانه خدا و حرم رسول الله صلی الله علیه و آله جاهلیتی به مراتب بیشتر از جاهلیت اولی دارند. در ماه حرام راه حاجیان خدا را بستند، در یمن و بحرین کشت و کشتار می کنند. دهه ی اول ذی القعده را دهه کرامت نامیده اند و دهه ی اول ذی الحجه هم از دهه های بسیار نورانی است و بعد از آن هم ماه محرم و دهه ی اول ماه سیدالشهدا علیه السلام. طراحی مناسبت ها را شارع مقدس، رسول خدا صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام برای پیشرفت روحی بشر انجام داده اند.

چرا به امام رضا علیه السلام "ثامن الحجج" گفته می شود؟

امام رضا علیه السلام به "ثامن الحجج" معروف هستند یعنی حجت هشتم. شیعه بعد از شهادت امام صادق و موسی ابن جعفر علیهما السلام فتنه های انحرافی پیدا می شد که مکتب را به انحراف می بردند. کسانی که معروف به اسماعیلیه و واقفیه بودند. برای شیعه چون این فتنه ها تجربه شده بود دائماً می گفت هشتمین حجت خدا آقا علی ابن موسی الرضا علیه السلام است. بسترهای انحرافی بعد از امام رضا علیه السلام تقریباً قطع شد تا امام حسن عسکری علیه السلام که فتنه هایی ایجاد شد.

ما نمی توانیم درک مقام ائمه هدی علیهم السلام را داشته باشیم. در زیارت جامعه کبیره داریم که نمی توانیم مدح شما را بکنیم، نمی توانیم کُنه وصف شما را درک کنیم. از بیانات و سیره ائمه علیهم السلام شناختی نسبی حاصل می شود. امام صادق علیه السلام در روایتی به بیان خصوصیات امام موسی کاظم علیه السلام می پردازند و می فرمایند: یک صفت و ویژگی پسرم موسی دارد که برتر از همه ی خصوصیاتی است که گفتم این است که از او مولودی متولد می شود که کمک برای امت است یعنی امام رضا علیه السلام. بهترین مولود و بهترین نوجوان و جوان برای این امت از نسل فرزندم موسی می آید. خدا بوسیله این فرزند خونها را حفظ می کند، اختلافات را تبدیل به اصلاح می کند.

تعابیری در این روایت وجود دارد که شبیه تعریف هیچ ائمه ای غیر از وجود نازنین امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیست؛

امام صادق علیه السلام در بیانی، از امام رضا علیه السلام به عنوان فریادرس امّت یاد می كند. آنجا كه در معرّفی فرزندش موسی بن جعفر علیه السلام به عنوان امام پس از خود، به مهم ترین مشخّصه آن حضرت اشاره می فرمایند :
َخْرجُ اللهُ مِنْهُ غَوثَ هذه الأمَّةِ وَ غِیاثِها ¹؛
خداوند فریادرس و غیاث این امّت را از او به وجود خواهد آورد.

یکی از آن تعابیر تعبیر "فریادرس این امت" است که فقط برای وجود مقدس ایشان آمده است. پراکندگی های شیعه بعد از امام رضا علیه السلام جمع شد و حتی مخالفین اهل بیت علیهم السلام هم درباره حضرت اجماع کردند.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله تا زمان امام موسی ابن جعفر علیه السلام نصّ و روایت درباره فضیلت امام رضا علیه السلام وجود دارد. امام موسی ابن جعفر علیه السلام محبت شدید به امام رضا علیه السلام داشتند با وجودی که اولاد زیاد داشتند. ایران ما کشور امام موسی ابن جعفر علیه السلام هست یعنی بیشتر فرزندانشان در ایران به خاک سپرده شده اند.

آنچه که مهم است این نکته است که وجود مقدس امام رضا علیه السلام در کلام مخالفان هم فضیلتشان آمده است. ابن حبان از علمای اهل تسنن هست که بغض نسبت به اهل بیت علیهم السلام دارد با این وجود می گفت: من هر وقت مشکلی پیدا می کنم کنار قبر علی ابن موسی الرضا علیه السلام می روم و دو رکعت نماز می خوانم و حاجتم برآورده می شود.

شخص دیگر ابن ذهبی است که معروف به بغض و عداوت نسبت به اهل بیت علیهم السلام است. او گفته است: الامام ابوالحسن علی الرضا... کان إماماً عالماً... و کان علی سید بنی هاشم فی زمانه و اجَلّهم و کان المأمون یعَظِّمُه و یبَجِّلُه و یخْضَع له و یتغالی فیه حتی انّه جَعَله ولیَّ عَهْده مِنْ بعده ² ؛

امام ابوالحسن علی الرضا، امامی عالم و سرور و بزرگوارترین بنی هاشم در دوران خویش بود. مأمون وی را بزرگ می داشت و در مورد او غلو می کرد؛ به گونه ای که آن حضرت را ولیعهد بعد از خود قرار داد.

سیره عبادی امام رضا علیه السلام

الحمدالله که محبت ائمه علیهم السلام به خصوص امام رضا علیه السلام در قلب ما قرار گرفته است. سیره ائمه علیهم السلام را بشناسیم علم اینجاست. ائمه علیهم السلام چند نوع سیره دارند؛ سیره اجتماعی، سیره عبادی و سیاسی و ... توجه امام رضا علیه السلام به نماز قابل توجه بود و حضرت به نماز اول وقت خیلی اهمیت می داد و به یکی از افرادی که خدمتشان آمده بود، فرمود: نکند نمازت را از اول وقت بدون عذر تاخیر بیندازی، همیشه مراقب نماز اول وقت بخوان.

اگر نماز اول وقت از انسان فوت شود امام رضا علیه السلام عنایت نمی کند. مجالس مناظره ای برای امام رضا علیه السلام و امام جواد علیه السلام برگزار می کردند و به خیال خودش می خواست آبروی حضرت را ببرد و از چشم مردم بیفتد. روش دشمن عوض شده بود اما با تشکیل مجالس مناظره محبوبیت امام بیشتر شد.

مامون مناظره ای با عمران صابی (دانشمند شبه مادی) برای امام رضا علیه السلام تشکیل دادند که چند ساعت به طول انجامید تا اینکه به وقت نماز رسید حضرت از جا برخاست تا نماز بگذارد اما عمران گفت فقط چند دقیقه دیگر مانده تا من اسلام را بپذیرم. اما حضرت فرمود: الان وقت نماز است نه پذیرفتن، می رویم نماز می خوانیم و بر می گردیم. اگر او مسلمان می شد شاید خیلی ها به پیروی از او مسلمان می شدند اما این مساله مهم عذر و بهانه برای تاخیر انداختن نماز حضرت نشد، پیروان امام رضا علیه السلام اینگونه است.

سیره امام خمینی راحل هم اینگونه بود و ایشان با نماز اول وقت دلها را مسخّر و مسحّر خود کرده بودند. در پاریس امام خمینی شبیه چنان جلسه ای داشتند و خبرنگاران از همه دنیا برای مصاحبه با امام آمده بودند. مصاحبه طولانی شد تا به وقت اذان ظهر رسید همه ی دنیا رهبر انقلاب را نشان می دادند و بهترین فرصت برای تبلیغ و نشان دادن اسلام و ... به مردم دنیا بود. اما امام بعد از اینکه متوجه فرارسیدن وقت نماز شدند سریع مصاحبه را خاتمه دادند.

یکی دیگر از سیره های امام رضا علیه السلام قرائت قرآن توسط ایشان بود. دعبل و برادرش حدود دوسال نزد امام رضا علیه السلام بودند حضرت به او پیراهنی هدیه دادند و به او فرمودند: مراقب این پیراهن باش در این پیراهن هزار شب، هزار رکعت نماز خواندم و هزار مرتبه قران را ختم کردم.

جلب رضایت دیگران بواسطه امام رضا علیه السلام

القاب امام رضا علیه السلام بعد از امیرالمومنین علیه السلام بیشترین است. آیت الله جوادی آملی تعبیر زیبایی داشتند: امام رضا علیه السلام رضا هست نه فقط به خاطر اینکه خدا از او راضی هست بلکه هر رضایتی شما بخواهید بواسطه امام رضا علیه السلام حاصل می شود. این بیان را برهانی و فلسفی بیان می کنند.

امام رضا علیه السلام می فرماید: مَنْ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى بِالْقَلِيلِ مِن‏ الرِّزْقِ رَضِيَ اللَّهُ مِنْهُ بِالْقَلِيلِ مِنَ الْعَمَلِ ³ ؛ هر کـس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد، خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود. کسی که در تنگنا قرار گرفت اگر اعتقاد به اهل بیت علیهم السلام داشته باشد خدا هم از عمل کم او راضی می شود. اعمال ماست که ما را محبوب درگاه خدا و اولیای خدا می کند. مگر چقدر می توانیم نماز بخوانیم، روزه بگیریم، قرآن بخوانیم یا به زیارت برویم. حتی اگر روزی مان کم باشد نباید از اهل بیت علیهم السلام دست برداریم اگر ثابت در سختی ها بایستیم و در اعتقادمان ثابت بمانیم خدا عمل کم را از ما می پذیرد و درجات به ما می دهد.

این راه و این مرام همین است. در مرام امام رضا علیه السلام، سید الشهدا علیه السلام و امیرالمومنین علیه السلام و ...رسیدن به چرب و شیرین دنیا مطرح نیست. امروز هم رهبر معظم روی این مساله تاکید می کنند با بحث اقتصاد مقاومتی، نرفتن به سوی تجملات. اقتصاد مقاومتی بدون داشتن روحیه راضی بودن به قلیل بودن به دست نمی آید. انسان باید تحمل کند شیعه را خدا می آزماید گوهر محبت و ولایت را خدا مفت و مجانی به کسی نمی دهد. صریحا روایت داریم که چرا گرفتاری شیعیان بیشتر است در دنیا مشاهده می کنید. چون دشمن هم سعی در گرفتن این گوهر ولایت دارد. فلذا شیعیان اگر خطایی از آنها سر بزند خداوند در همین دنیا مجازاتشان می کند.

امام صادق علیه السلام می فرماید: عبدالله ابن یحیی خدمت امیرالمومنین علیه السلام رسید اما پایش لغزید و سرش به زمین خورد و سرش شکست به قدری که استخوان سرش معلوم شد. به برکت دست آقا خون سر سریع بند امد و حالش خوب شد و علامت زخم از بین رفت. حضرت فرمود: خداروشکر خدا شیعیان ما را وقتی خطایی می کنند با یک گرفتاری پاک می کنند. او گفت مگر چه خطایی کرده ام که چنین شد و مجازاتش این بود؟ حضرت فرمود: جرمت این بود وقتی میخواستی بنشینی بسم الله الرحمن الرحیم نگفتی.

در هر حرکتی شیعه باید بسم الله بگوید. پس گوهر ولایت بسیار ارزشمند است.

پی نوشت:

1- کتاب ولایت مهدوی در کلام رضوی

2- النجوم الزاهرة، ج 2، ص 219 و 220.

3- بحـارالانـوار(ط-بیروت)ج 75،ص 356 و 357 ، ح 12.