آقای اصحاب کریمی: نتوانسته ایم فضای جنگ را برای جوانان بازگو کنیم+ گزارش تصویری

تفکر جبهه و جنگ و شهادت

فضای جبهه و جنگ فضای دیگری است. علت اینکه این جوانان امروز جان خود را در طبق اخلاص گذاشته و می روند چیست؟ ما از نظر همه در یک رنج هستیم. چه اتفاقی افتاد که این جوانان در مساجد تربیت شده و راهی جبهه شدند؟

 اولین قدم تهاجم فرهنگی، تیر به سمت شهدا بود که تمامی عکس های شهدا را از شهر پاک کردند. اما با غیرت ها جمع شده و تحصن کرده و باعث برگرداندن عکس شهدا شدند. لشکر 27 در تهران هجده هزار شهید دارد. تهران بزرگ از نظر استانی بیشترین شهید را دارد ولی از نظر شهری نجف آباد بیشترین شهید را دارد. شهدایی که رفتند دارای سیره و منش بودند. این منش هم اعتقادی بوده است و هم سیاسی. امروزه کسی این تفکر شهدا در مورد جهاد را قبول ندارد. ما اعتقاد داریم که اگر چفیه در سازمان های اداری و در همه جا حاکم شود ما دیگر مشکلی نخواهیم داشت. ولی این اتفاق نخواهد افتاد. فقر، فحشاء، بیکاری در جامعه بیداد می کند. جوانانی که هشت سال جنگ را تحمل کردند به دنبال این بودند که آن تفکر را در جامعه حاکم کنند. هر کدامشان که به زمین می افتادند چند کار خاص را انجام می دادند. یا اینکه نام امام حسین علیه السلام را بر زبان می آوردند، یا چند جمله نکته می گفتند. خارج از این فضا نبوده است.

ولی امر ما چون مبانی اعتقاداتش بالاست بخاطر همین مبانی سیاسی جامعه شان نیز بالاست. به همین علت که سیاست عین دیانت است. ما براساس همین سیاستمان را دنبال می کنیم. حضرت آقا در روزهای ابتدایی فرمودند که " آمریکا را بشناسید". امام خمینی رحمه الله علیه فرمودند" آمریکا شیطان بزرگ است رابطه شما با آمریکا مانند رابطه گرگ با میش است".

حال چه اتفاقی می افتد که باب مذاکره با آمریکا پیش می آید؟ مگر نمی گویند که آمریکا ابر قدرت است؟ پس چرا در هشت سال دفاع مقدس نتوانست کاری کند؟ پاسخ این است: " زیرا در آن زمان مردم از نظر اعتقادی کم نداشتند" .

یادواره شهید یعنی یادآوری تدین شهدا. یادآوری فضای جنگ. این جوانان چه کسانی بودند که رفتند! یک فرمانده سپاهی در زمان ریاست بنی صدر در مقابل وزارت خانه تحصن کرده بود و مهمات از بنی صدر طلب می کرد. به او قول دادند که مهمات را می دهند. بعد از چند روز جعبه های مهمات به این فرمانده رسید. زمانی که جعبه ها را باز کردند، به جای مهمات، صابون و مواد شوینده بود. اگر انتخاب اشتباه شود نتیجه اش این گونه است. بنی صدر یازده هزار رای آورد و چند کار اساسی انجام داد. از جمله: برپایی جنگ ایران و عراق. دست دادن با منافق. و در آخر فرار از ایران. حال وضع الان جامعه ما نیز مانند زمان بنی صدر است. زیرا می گویند که چفیه تاریخ مصرفش تمام شده است...

چرا وقتی حرف از جبهه می شود می گویند این افراد حزب اللهی هستند یا این افراد مذهبی هستند؟ مگر ما چه گفته ایم؟ اگر بدون ریش باشیم نمی توانیم در وادی بمانیم؟ اراذل اوباش به تمام معنا به جبهه رفتند. تمام بدنش خالکوبی بود ولی غیرت داشت. چنان گلوله توپ به این جوان برخورد که فقط دو پا برایش نگهداشته شد. در تفکر جبهه و جنگ و شهادت، اشرافی گری ممنوع است. به این شهدا، افراطی، عافیت طلب و...گفتند اما نمی دانستند که فضای جبهه از صبح با روضه امام حسین علیه السلام شروع می شد و باز هم ختم به روضه عاشورا می شد.

قصه این تفکر چیست؟ امام حسین علیه السلام هفتاد و دو نفر یار داشت ولی هفتاد و دو نفر یار باغیرت داشت. چه اشکالی دارد که در سازمان ملل صحبت هایمان را با سلام به امام حسین علیه السلام شروع کنیم؟ مردم هشت سال دفاع مقدس را فراموش کرده اند. "مسئولین اجازه ندادند که ما فضای جنگ را به جوانان بازگو کنیم ". در هشت سال دفاع مقدس ما داعش نیز داشتیم. زمانی که دست و پای غواصان را با سیم تلفن می بندند و بصورت مچاله شده قرارشان می دهند و دو تیر خلاصی به آنها میزنند، کمتر از داعش نیستند. آدم باید خیلی از زمان عقب باشد که بپرسد این جوانان در سوریه چه می کنند. برخی می گویند این جوانان از دولت اسد دفاع می کنند. اما نمی خواهند که متوجه شوند بخاطر حرم حضرت زینب سلام الله علیها است که درسوریه جنگ اتفاق افتاده است. اگر لشکر فاطمیون نبود چیزی از حرم حضرت زینب سلام الله علیها باقی نمی ماند.

منافقان فهمیدند که تمام این انرژی و دفاع کردن ها از رهبر عزیز کشورمان سرچشمه می گیرد. به همین علت گفتند که باید رهبرشان را مورد هدف قرار دهیم. همین باعث شد که فتنه ای راه بیندازند و فقط و فقط رهبر را مورد هدف قرار دهند. داخلی و خارجی ها از کروبی و خاتمی و موسوی گرفته تا به بالاتر از این ها، همه و همه به پای کار این قصه آمدند. در آمریکا کلاسهای شیعه شناسی برپا کرده اند. برترین راهپیمایی تشیع در جهان همین راهپیمایی اربعین است. ما شیعه ای می خواهیم مانند ابوذر غفاری باشند. شیعه ای که تا آخر با امامش باقی بماند. شهدا مصداق این شیعه ها بودند. یاران امام حسین علیه السلام بالای سیصد نفر بودند ولی نیمه آن درشب رفتند. و نصف آن در صبح که از دیدن لشکر دشمن ترسیدند و رفتند و هفتاد و دو نفر ماندند. اولین گریه کنندگان بر امام حسین علیه السلام همین نامردان بودند. ولی شهدا اینگونه نبودند. به محض دیدن اوضاع جامعه که دشمن به سمتشان می آمد برای دفاع از دین و کشورشان رفتند.

می گویند ذائقه مردم تغییر کرده است. یعنی چه؟ یعنی که مردم دیگر دوست ندارند لباس سیاه محرم را بپوشند، دوست ندارند که نماز بخوانند. به ما می گویند همانند کسانی باشید که امام حسین علیه السلام را تنها گذاشتند و رفتند. کسی کنار امام حسین و امام علی علیهم السلام نباشد. حرفشان این است.

بخش اول

بخش دوم