حجت الاسلام رفیعی: امام حسین (ع) برای اجرای سنت پیامبر(ص) قیام کرد

روزی که ابا عبدالله علیه السلام از مدینه بیرون آمدند فرمودند: من روش پیغمبر و امیرالمومنین علیه السلام را می‌ خواهم ادامه دهم. شب عاشورا امام حسین علیه السلام به زینب کبری سلام الله علیها فرمودند: خواهرم جزع و فزع نکن من و شما و همه انسان های مومن باید الگویمان رسول الله باشد و به ایشان تأسی کنیم. روز عاشورا هم این مطلب را خیلی تکرار می‌ کردند. گاهی هم نشانه های پیغمبر را با خودشان می‌ آوردند و می‌ فرمودند: آیا می‌ دانید این عمامه پیامبر است که بر سر من است؟ تمام ائمه ما که 250 سال در میان مردم بودند همه روششان سنت و روش پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است.

امام زمان ارواحنا فداه هم وقتی ظهور می‌ کنند می‌ فرمایند: روش من روش پیامبر صلی الله علیه و آله است. در کتاب کافی مرحوم کلینی روایاتی را از امام صادق  علیه السلام می‌ آورد که ایشان می‌ فرمایند: هر چه که ما می‌ گوییم با دو چیز بسنجید اگر خلاف این دو بود قبول نکنید: قرآن و سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله.

کاری که امروز داعش می‌ کند سنت و سیره رسول خدا نیست بلکه از خودشان ساخته اند. امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می‌ فرمایند: محبوب ترین بنده خدا کسی است که دنباله رو سیره و روش رسول خدا صلی الله علیه و آله باشد. در زندگیتان به پیامبر صلی الله علیه و آله تاسی کنید. امام حسین علیه السلام آمدند سنت پیامبر را اجرا کنند. سیره پیغمبر در بحث اداره جامعه امامت بود نه خلافت.

این افتخار شیعه است که امروز سر بلند می‌ کند و می‌ گوید: سیره پیامبر صلی الله علیه و آله همانی است که ائمه علیهم السلام انجام دادند بی هیچ کم و کاستی. آیه 21 سوره احزاب می‌ فرماید: هر کسی سه ویژگی داشته باشد الگوی او پیامبر است. «لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يرْجُو اللَّهَ وَالْيوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا» پیامبر الگو اسوه است برای کسی که خدا و قیامت را قبول داشته باشد و یاد خدا باشد و خداترس باشد.

قرآن کریم می‌ فرماید: سیره پیامبر صلی الله علیه و آله این بوده است که مردم را از ظلمت به سمت نور ببرد. «كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» پیغمبر می‌ خواستند تاریکی را ببرد و نور بیاورد. امام حسین علیه السلام هم می‌ خواستند همین کار را بکنند. حال بعضی ها ظرفیت داشتند و نورانی شدند و بعضی ظلمانی ماندند. ابی عبدالله علیه السلام می‌ خواهد این هدف پیامبر را پیاده کند. خدا ولیّ آنهایی است که از ظلمات به سمت نور می‌ روند.

نورانیت در سه چیز است. گاهی در عقاید و اعمال و افکار و اشخاص است. در عقاید توحید نور است. در اعمال نماز نور است. در افکار هم ذکر خدا است. قرآن نور است. ظلمت هم گاهی در عقاید و اعمال و افکار و اشخاص صورت می‌ گیرد. در عقاید شرک ظلمت است. در اعمال دروغ ظلمت و تاریکی است. گاهی افراد تاریک هستند مثل یزید. توحید که نور است با شرک یکی است؟ امیرالمومنین علیه السلام که نور است با ابن ملجم یکی است؟

مظاهر نور روشن است. قرآن و نماز و اهل بیت و جلسه ابی عبدالله علیه السلام نور هستند. علامه طباطبایی یک بحث قشنگی دارند که می‌ گوید چطور کافران به سمت نور می‌ روند. مگر نور دارند؟ می‌ گوید: خدا یک نور فطرت به همه داده است. کافر این نور را خاموش می‌ کند و از نور به سمت ظلمات می‌ رود ولی مومن آن را برافروخته می‌ کند.

اگر بعضی ها قوی تر باشند این نور حسی هم می‌ شود. کربلایی کاظم با معجزه خدا حافظ قرآن و قرآن خوان شد. او سواد نداشت فقط قرآن می‌ خواند. او از آخر به اول و اول به آخر هم می‌ خواند. کتابی که هم عربی و هم قران را با هم داشت برای او بردند و از او پرسیدند این قرآن است؟ سه آیه که در آن صفحه نوشته شده بود را گفت این ها قرآن است. از او پرسیدند چطور فهمیدی؟ کربلایی کاظم گفت: این ها نور دارند ولی بقیه ندارند.

روز قیامت به شدت تاریک است. عده ای حتی دست خودشان را هم نمی بینند و به کسانی که نور دارند رو می‌ کنند و می‌ گویند یک مقدار از نورتان را به ما هم بدهید ما اینجا گیر کرده ایم. می‌ گویند به دنیا برگردید این نورها برای دنیا است. نورانیت ظاهری نیست همان نورانیتی است که جون، غلام امام حسین علیه السلام با چهره بد و بوی بد در روز عاشورا با چهره زیبا و بوی خوب آمد. امام برای او دعا کردند که چهره اش نورانی و بویش خوش شود. نقل شده است که وقتی می‌ خواستنند او را دفن کنند گفتند یک بدنی خیلی نورانی است. امام سجاد علیه السلام فرمودند این بدن جون است که پدرم برای او دعا کرده است.

سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله در یک کلمه نورانی کردن مردم و جامعه بود. سیره امام حسین علیه السلام و امام زمان عجل الله تعالی فرجه هم همین است. در آیه 22 سوره زمر خدا می‌ فرماید: آدم های نورانی یک علامت دارند آن علامت علامتی است که حضرت موسی علیه السلام از خدا خواست. علامتی که خدا به پیامبر داد. اگر کسی این علامت را داشته باشد نشانه نورانیت است. هر که شرح صدر دارد و آستانه تحملش بالا است بداند نورانیت دارد. آدم های عصبانی و تند که نمی پذیرند و زیر بار حق نمی روند این ها ظلمانی هستند. همان است که حضرت موسی علیه السلام از خدا خواست: "رب اشرح لی صدری". آستانه تحملتان را بالا ببرید. آدم هایی که سخت نیستند و لجباز نیستند نورانی هستند.

ابی عبدالله علیه السلام مظهر نور بودند ولی ظلمانی ها و تاریک دلان او را ندیدند. اگر کسی آن نور را دید بهره مند شد.

/1102101304