وارث: حسين علي زراعتي اهل جوشقان قالي از توابع كاشان است كه بيش از 22 سال از عمر 60 ساله خود را به خدمتگزاري در مسجد مقدس جمكران گذرانده و اعتقاد دارد كه زندگي‌اش به امام زمان(عليه السلام) تعلق دارد و همواره از خدا مي‌خواهد كه از اين نوكري را تا انتهاي عمر با خود به همراه داشته باشد.
زراعتي كه كارش توليد عرقيات گياهي است در پياده روي اربعين سال 93 با واقعه‌اي مواجه مي‌شود كه مسيري نو در خدمتگزاري به آستان اهل بيت(عليهم السلام) را در مقابل باز مي‌كند.
وي قصه‌اش را اين چنين تعريف مي‌كند: «سال 93 به همراه جمعي از دوستان براي شركت در عزاداري اربعين حسيني راهي نجف اشرف شده و از آنجا با پاي پياده به سمت كربلاي معلي حركت كرديم. در دومين روز حركت به شدت دچار مسموميت غذايي شدم، تا جايي كه اميدي به زنده ماندنم نبود و به دوستان وصيتم را كردم. در اين بين يكي از همراهيان مقداري عرق نعنا به من داد و با خوردن آن به خواب رفتم...
پس از بيداري هيچ گونه علامتي از بيماري و مسموميت در من نبود و ادامه مسير را بدون هيچ مشكلي طي كردم تا به بين الحرمين رسيدم. در آنجا سجده شكر كرده و عهد كردم از سال بعد در اين مسير با عرقيات گياهي به پذيرايي و مداواي عزاداران حسيني بپردازم.»
حاج حسين علي در اين لحظه قطره اشكي مي‌ريزد و با نواي لبيك يا حسين، مقداري نعناع را درون ديگ عرق‌گيري ريخته و آن را مهياي توليد مي‌كند.
وي اندكي بعد ادامه مي‌دهد: «از ابتداي محرم سال قبل توليد عرقيات براي پذيرايي از زائران حسيني را آغاز كردم و با لطف و عنايت حضرت توانستم بيش از چهار هزار ليتر انواع عرقيات از قبيل خارشتر، بيدمشك، كاسني، آويشن، هل و دارچين را آماده كنم. در ادامه حضرت ولي عصر(عجل الله تعالي فرجه) عنايتي كرد و توانستم اين نوكري را در موكب مسجد مقدس جمكران به ثمر برسانم. افتخارم اين است تا آخرين زائر حسيني توانستم خدمات بدهم و آخرين نفر كه كودكي خردسال بود و مسموميت غذايي پيدا كرده بود را با عرق نعناع مداوا كردم.»
زراعتي با اشاره به اينكه خداي متعال را بابت اين توفيق سپاسگزارم، مي‌گويد: «شب روز در فكر اربعين هستم. براي امسال از ارديبهشت ماه آغاز كردم. خودم به بيابان‌ها و مناطق سخت رفتم تا بتوانم بهترين گياهان را براي عرق گيري به دست بياورم. امسال نيز به اميد خدا با 10 هزار ليتر انواع عرقيات در موكب مسجد مقدس جمكران خدمت خواهم كرد.»
وي زير لب نواي «لبيك يا حسين(ع)» را زمزمه مي‌كند، دورتادور حياط منزل و ديگ عرقگيري‌اش كتيبه‌هاي يا حسين(ع) است، با وضو به سراغ ديگ مي‌رود و مي‌خواهد همه توان و تجربه‌اش را به كار گيرد تا بهترين نوع عرقيات را براي پذيرايي از زائران حسيني در بزرگترين تجمع انساني جهان فراهم آورد.
