حجت الاسلام علوی تهرانی: قرائت قرآن بزرگ ترین نعمت در دیدگاه الهی است+گزارش تصویری

در ادامه متن سخنرانی حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید:

خصوصیات اهل آخرت در حدیث معراج

خصوصیات اهل آخرت در حدیث معراج از طرف خداوند اینطور بیان شده است:

يا اَحْمَدُ؛ اِنَّ اَهْلَ الْخَيْرِ وَ اَهْلَ الاْخِرَةِ رَقيقَةٌ وُجُوهُهُمْ، كَثيرٌ حَيائُهُمْ، قَليلٌ حُمْقُهُمْ، كَثيرٌ نَفْعُهُمْ، قَليلٌ مَكْرُهُم. اَلنّاسُ مِنْهُمْ فى راحَة وَ اَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فى تَعَب، كَلامُهُمْ مَوْزُونٌ. مُحاسِبينَ لاَِنْفُسِهِمْ، مُتْعِبينَ لَها. تَنامُ اَعْيُنُهُمْ وَ لاتَنامُ قُلُوبُهُمْ. اَعْيُنُهُمْ باكِيَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ ذاكِرَةٌ. اِذا كُتِبَ النّاسُ مِنَ الْغافِلينَ كُتِبُوا مِنَ الذّكِرينَ. في اَوَّلِ النِّعْمَةِ يَحْمَدُونَ وَ في آخِرِها يَشْكُرُونَ، دُعائُهُمْ عِنْدَاللّهِ مَرْفُوعٌ وَ كَلامُهُمْ مَسْمُوعٌ. تَفْرَحُ بِهِمُ الْمَلائِكَةُ وَ يَدُورُ دُعائُهُمْ تَحْتَ الْحُجُبِ، يُحِبُّ الرَّبُّ اَنْ يَسْمَعَ كَلامَهُمْ كَما تُحِبُّ الْوالِدَةُ الْوَلَد ¹

همه ی ما عاقبت به خیری را دوست داریم در حدیث معراج خداوند به پیغمبر صلی الله علیه و آله خطاب می کند کسانی که عاقبت به خیر هستند کسانی هستند که مسیر زندگی شان آخرت است اهل خیر هستند. این افراد چند ویژگی دارند:

انسان های کمرویی هستند، خجالتی نیستند چون خجالتی یک بیماری روانی است، بیماری های روانی از صفر تا صد دارد که یکی از بیماری های روان بحث خجالت است، آدم های کمرو یعنی دریده نیستند و هر چیزی از دهانشان در نمی آید و مراقب آنچه می گویند و آنچه می شنوند هستند.

انسان های اهل آخرت خیلی اهل حیا هستند. پیغمبر صلی الله علیه و آله خیلی با حیا بودند در سیره ایشان آمده که هیچ کس ایشان را ندید که برای قضای حاجت بروند بس که این عمل را مخفیانه انجام می دادند. پیغمبر صلی الله علیه و آله یک چوپانی داشتند یک بار حضرت به او سر زد و دید او در بیابان پیراهنش را در آورده و عریان است، وقتی حضرت این حالت را دید به او فرمود: به مدینه نزد من بیا. وقتی او آمد حضرت با او تسویه حساب کرد. چوپان گفت: من که کاری نکرده ام. حضرت مساله عریان نشستن را بیان کرد و فرمود این از علایم انسان های بی حیاست و با آنها کاری ندارم.

کار احمقانه از انسان های اهل آخرت سر نمی زند

انسان های اهل آخرت نادانی ندارند و کار احمقانه از آنها سر نمی زند. آدم های پر منفعتی هستند. حیله گری ندارند و بی شیله پیله با مردم زندگی می کنند. اگر خانه رفیقش برود چشم به ناموسش ندارد. مردم از او آسایش دارند و در امان هستند ولی جان خودشان ر ابه رنج می اندازند، رنج خویش آسایش دیگران! نفسشان را به محاسبه می کشند و به خودشان نمره منفی می دهند، خودشان را با زیردست مقایسه نمی کنند. چشم اندازشان یک چشم انداز بالاست و خودشان را با آنها مقایسه می کنند می گویند ما سلمان، ابوذر و وهب نشدیم. در امور معنوی شاید نتوان مثل امیرالمومنین علیه السلام شد اما می توان مثل سلمان شد.

انسان های اهل آخرت به حسب ظاهر می خوابند اما قلبشان خواب نیست و غفلت ندارند. چشمانشان گریان است و اهل اشک از خوف خدا هستند همواره به یاد خدا هستند؛ راه یاد خداوند تنها راه نجات از شیطان است. خداوند در قرآن کریم می فرماید: هر وقت یاد خدا را از قلوبتان بردیم شیطان را بر شما مستولی می کنیم. اهل ذکر اهل تردد به مسجد هستند و کسانی هستند که همیشه یاد خدا در قلبشان است. مسجد علامت دور بودن از غفلت است.

انسان های اهل آخرت در اول نعمت اهل سپاس از و شکر خدا هستند، دعایشان نزد خدا پذیرفته شده است، خدا کلامشان را می شنود. ملائکه به دیدن اهل آخرت شاد و خوشحال می شوند و دعایشان حتما مستجاب می شود. دعای اهل آخرت حجاب های الهی همه را می شکافد و دعای اعلی دارند، خداوند حرف زدن آنها را دوست دارد کما اینکه پدران و مادران حرف زدن بچه ها را دوست دارند.

انسان های اهل آخرت به اندازه چشم برهم زدن از خدا غافل نمی شوند

 انسان های اهل آخرت به اندازه یک چشم بر هم زدن از خدا غافل نمی شوند، هرگز زیاد غذا نمی خورند. امام صادق علیه السلام فرمود: حجم معده را به سه قسمت تقسیم کنید، یک سوم برای غذا، یک سوم برای آب و یک سوم برای هوا. پس اهل آخرت زیاد غذا نمی خورند و آن مقدار هم که می خورند برای این است که بتوانند خدمت به خلق و اطاعت خدا کنند. والا از دیدگاه اهل معرفت خوردن بالاصالة امر مذمومی است چون تغییر طیبات است به نجاسات؛ این تمام فرایند خوردن انسان است. حال که این تبدیل را انجام می دهی حداقل یک جنبه الهی در آن قرار بده یعنی اطاعت ربّ و خدمت خلق.

اهل آخرت زیاد حرف نمی زنند، لباس های متعدد ندارند، مردم برایشان مهم نیست و موازنه ی اعمالشان خداست اگر عبادت می کنند چون خدا گفته و چون خدا خوشش نمی آید گناه را ترک می کنند نه اینکه اگر مردم بفهمد آبرویش می رود.

کسانی که از آنها بریده اند از روى بزرگوارى به سوى خود مى‌خوانند و كسانى را كه به آنان روى آورده اند، از روى لطف مى‌پذيرند. دنیا و آخرت برایشان یک حقیقت ممتد است در دنیا زندگی می کنند تا در آخرت بتوانند زندگی کنند.

مانوس بودن با قرآن؛ ویژگی اهل الله

گروه دیگری به نام اهل الله داریم و فقط با خود خدا کار دارند. اهل الاخره پایان کارشان بهشت و نرفتن به جهنم است ولی پایان کار اهل الله لقاء حضرت حق است. می خواهند به مقام عندیت برسند. حدود 14 تا علامت دارند که یکی از این ویژگی های آنها را بیان می کنم. وجود نازنین حضرت رسول صلی الله علیه و آله می فرماید: کسانی که با قرآن مانوس باشند اهل خدا و خواستار درگاه حق هستند.

اینها را گفتم تا بفهمی مانوس بودن با قرآن کار ساده ای نیست. قرآن تجلی ذات اقدس الله است. اولین گام برای اهل القران شدن قرائت قران است.

پاسخ به شبهه فارسی خواندن قرآن

بعضی ها در جامعه ی ما پیدا شدند و می گویند: قرآن کتاب خوبی است و ما که عربی نمی فهمیم بهتر است فارسی آن را بخوانیم و عمل کردن به قران مهم است. این مغالطه است یعنی در استدلال یک حرف درست می آورد و سه حرف غلط. اینکه باید به قران عمل کرد، درست است اما اینکه می گویند بیایید فارسی را بخوانیم حرف غلطی است! مگر قران را فارسی بخوانی می فهمی؟ مگر تو که فارسی زبان هستی حافظ را بخوانی می فهمی؟ من خیلی این کتاب ها را مقدس نمی دانم اما مگر هر کتابی که به زبان مادری شما نوشته باشند قابل فهم برای شما خواهد بود؟

پاسخ دومین مغالطه اش این است که اگر می خواهی به قران عمل کنی باید قرآن را به عربی بخوانی: فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ² ؛ کسی نمی تواند بگوید برای اینکه بدانی باید خواندن را کنار بگذاری، از خواند می توان دانست تا از رو نخوانید نمی توانید بفهمید. پس اگر می خواهید به قران عمل کنید: هر چقدر می توانید قران بخوانید. اگر همه را بلد نیستید حمد و توحید را بلد هستید بخوانید و خودتان را از این قافله عقب نیندازید.

یکی از ماموریت های پیامبر(ص) تلاوت قرآن بود/بزرگ ترین نعمت توفیق خواندن قرآن است

پیامبر صلی الله علیه و آله در سوره مبارکه نمل فرموده:

إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ * وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ³ ؛

جز این نیست که به من امر شده که پروردگار این شهر ( مکّه ) را پرستش کنم ، همان خدایی که آن را محترم شمرده و مصونیت داده ، و همه چیز ( از اجزای عالم هستی ) از آن اوست ، و به من امر شده که از تسلیم شدگان اراده او باشم. و اینکه این قرآن را ( برای مردم ) تلاوت کنم.

پیامبر صلی الله علیه و آله که الگوی من است ماموریت به تلاوت قران پیدا کرده است. تلاوت بسیار مهم است. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که توفیق پیدا کرد قرآن را بخواند و گمان نکند که به کسی بهتر از او نعمت داده شده به تحقیق کوچک شمرده نعمتی را که خدا بزرگ شمرده است و بزرگ شمرده نعمتی را که خدا کوچک شمرده؛ یعنی در دیدگاه الهی بزرگ ترین نعمت توفیق خواندن قران است. هنوز به تدبر و عمل نرسیده کسی که در وادی قرائت قران باشد این قدر نعمت کسب کرده است. نباید از گروهی از تلاوت کنندگانی باشید که قرآن آنها را لعن کرده بلکه باید از گروهی باشید که پیامبر صلی الله علیه و اله فرمود: جوان مومن وقتی قران را می خواند قران با خون و گوشتش مخلوط می شود و خدا او را با ملائکه ی کرام الکاتبین محشور می کند و در روز قیامت بواسطه قران از آتش جهنم دور می کند برای این باید اخلاقتان قرآنی باشد.

قرائت قرآن برترین عبادت است/آداب عبادت قرب الهی را تسریع می کند

خود قرائت قران که اولین گام برای اهلیت با خداست چه ویژگی هایی دارد؟ برترین عبادت قرائت قران است، قرائت قرآن باعث ازدیاد ایمان می شود، خانه هایتان را با خواندن قران منور کنید و خانه هایتان را قبرستان قرار ندهید؛ یعنی از نظر پیغمبر صلی الله علیه و آله خانه ای که در آن قرآن تلاوت نشود، قبرستان است و کسانی که در آنجا زندگی می کنند مردگان و زنده نما هستند. اگر کسی دوست دارد با خدا صحبت کند قرآن بخواند، کسانی که به آنها کتاب دادیم کتاب را تلاوت می کنند اما باید به حق آن تلاوت کنند.

امام صادق علیه السلام فرمود: مرا طوری قرار بده که قرآن را طوری بخوانم که تو از من راضی باشی. باید حق تلاوت قرآن را رعایت کرد، چون کسی که قران می خواند با خدا صحبت می کند پس معلوم می شود قرائت قرآن آدابی دارد. قرائت قران 26 تا ادب دارد شما در عبادت می خواهید به خدا قرب پیدا کنید پس در ابتدا نیت قربة الی الله می کنید باید آداب را رعایت کنید تا در رساندن شما به قرب الهی تسریع شود. بدون رعایت آداب امکان رسیدن به قرب خدا نیست نه اینکه فقط سرعت حرکت را کند کند همین می شود که شخص 50 سال است قرآن می خواند اما به جایی نرسیده چون از راهش وارد نشده و طبق نقشه و مسیر حرکت نکرده.

پی نوشت:

1- كلیات حدیث قدسی، ص 394.

2- سوره مزمل آیه 20.

3- سوره نمل آیه 91 و 92.