هدیه قرآن توسط عالم شیعی به شاه سعودی

وارث: شاید یکی از مهمترین شبهات وهابیت بر طریقه مسلمین علی الخصوص شیعیان تبرک جستن به حرم و مزار ائمه شیعه و بزرگان از اهل دین باشد.

دکتر سید محمد تیجانی از اهالی تونس که از اهل تسنن و مالکی بوده و شیعه شده است و چندین کتاب پیرامون حقانیت تشیع نوشته در یکی از کتاب هایش به نام «ثم اهتدیت»«و سپس هدایت شدم...» می نویسد: به نجف اشرف سفر کردم، و توسط یکی از دوستانم به محضر آیت الله العظمی سید محمد باقر صدر رسیدم. نخست از ایشان پرسیدم: علمای سعودی می گویند دست بر قبر کشیدن و توسل به صالحین و تبرک جویی از آنان، شرک به خدا است، نظر شما چیست؟

آیت الله صدر فرمودند: «هرگاه دست کشیدن بر قبر و توسل جستن به این نیت باشد که آن ها (بدون اذن خدا) نفع و ضرر می رسانند، چنین کاری شرک است، ولی مسلمانانِ یکتا پرست می دانند که تنها خدا نفع و ضرر می رساند و اولیاء خدا وسیله و واسطه هستند، بنابراین با این نیت که آن ها واسطه هستند هرگز شرک نیست. همه مسلمین از سنی و شیعه از عصر رسول خدا (ص) تاکنون در این امر اتفاق نظر دارند. به استثنای وهابیان که در قرون جدید پیدا شده اند. و برخلاف اجماع مسلمین رفتار می نمایند و دست بر قبر کشیدن و توسل به اولیاء خدا را شرک می دانند.»

آنگاه فرمودند: مرحوم سید شرف الدین (محقق بزرگ اسلامی، صاحب کتاب ارزشمند المراجعات) در عصر سلطنت عبدالعزیز سعودی، توسط او به مناسبت عید قربان دعوت شد، آقای شرف الدین این دعوت را پذیرفت و نزد عبدالعزیز سعودی رفت و یک جلد قرآن که دارای جلدی پوستین بود به شاه عربستان (عبدالعزیز) هدیه کرد، شاه آن را گرفت و بوسید و به عنوان احترام بر پیشانی خود گذاشت. سید شرف الدین از این فرصت استفاده نمود و ناگهان گفت: «ای شاه! چرا این جلد را می بوسی و این گونه از آن احترام می نمایی، با این که این جلد چیزی جز پوست بز نیست؟

شاه گفت: غرض من از بوسیدن جلد، قرآنی است که در داخل آن قرار دارد، نه خود جلد. آقای شرف الدین بی درنگ فرمود: احسنت ای پادشاه! ما شیعیان نیز وقتی پنجره یا ضریح قبر پیامبر (ص) را می بوسیم، می دانیم که آهن نمی تواند کاری کند، غرض ما آن کسی است که ماورای این آهن ها و چوب ها است. ما می خواهیم به رسول خدا (ص) احترام کنیم همان گونه که شما با بوسیدن پوست بز، به قرآن کریم احترام کردی. شاه سخن شرف الدین را پذیرفت، و حاضران تکبیر گفتند، پس در آن سال او اجازه داد که از تبرک جویی به قبر رسول خدا (ص) جلوگیری نکنند.