برخی حسادت‌ها باعث شد سن حضرت خدیجه(س) هنگام ازدواج را تحریف کنند

وی با اشاره به تحریف‌های تاریخی در رابطه با حضرت خدیجه(س) افزود: بعد از هجرت رسول اکرم(ص) از مکه به مدینه، حسادت‌هایی نسبت به حضرت خدیجه(س) صورت گرفت و این حسادت‌ها ادامه پیدا کرد تا بنی‌امیه حکومت را در دست گرفتند و تاریخ را تحریف کردند، به طوری که در حال حاضر مؤرخان می‌گویند خدیجه(س) در سن 40 سالگی ازدواج کرد، اما در کشور و اقلیمی که دختران زود رشد و ازدواج می‌کردند و فرهنگ هم همراه این اقلیم بوده چطور می‌شود حضرت خدیجه در سن 40 سالگی ازدواج کرده باشند، ایشان بر اساس قرائن و شواهد در زمان ازدواج با پیامبر اسلام(ص) حدود 22 ساله بودند.

حجت‌الاسلام مرادی ابراز داشت: وقتی پیامبر(ص) از خدیجه(س) خواستگاری می‌کنند، آن قدر عرف اشرافی جامعه این ازدواج را دون شأن خدیجه می‌داند که زن‌های قریش می‌خواستند مانع از این ازدواج شوند؛ اما بعدها این واقعیات از تاریخ کنار گذاشته شد و دروغ بافتند.

وی ادامه داد: در جامعه عرب جاهلیت، به زن زیاد اهمیت نمی‌دادند و در آن زمان این خانم برای خود تجارت می‌کرد و برای خود جایگاه اجتماعی والایی داشته است، به همین دلیل در آن زمان به حضرت خدیجه(س) ملیکة‌‌العرب می‌گفتند،‌ چون قدرت مالی بسیار وسیعی داشته است، خدیجه خانه‌ای داشت که تمام مردم مکه در آن جمع می‌شدند و به آن‌ها غذا می‌داد، اما چون تمام ثروتش را برای اسلام داد و فداکاری کرد، در نهایت در شعب ابی‌طالب و در محاصره اقتصادی به دلیل فقر از دنیا می‌رود.

رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با اشاره به اینکه خدیجه کبری رمز اشتراک تمام مسلمان‌هاست، بیان داشت: اساس و ریشه زهرای مرضیه(س) و اهل بیت(ع)، خدیجه کبری(س) است. خدیجه(س) الگوی پاکبازی، فداکاری و بخشش است، در تمام مطالبی که تا الان خوانده‌ام، هیچ تصویری را عاشقانه‌تر و هیچ زوجی را عاشق‌‌تر از این زن و شوهر ندیده‌ام و ما هم در زندگیمان به عشق و فداکاری نیاز داریم.

*ریشه ها در ایران قوی نیست و به فرع بیشتر پرداخته می‌شود

در ابتدای این مراسم حمید قیدی، دبیر اجرایی یادواره ازدواج حضرت محمد(ص) و حضرت خدیجه(س) گفت: در یک آسیب‌شناسی کلی پی بردیم که ریشه‌ها در ایران زیاد قوی نیست و به فرع بیشتر پرداخته می‌شود، یکی از ریشه‌ها و یکی از خلا‌های فرهنگی‌ در ایران، شخصیت حضرت خدیجه(س) است که به آن پرداخته نمی‌شود، در صورتی که در مطالعات نشان داده که در کشورهای جهان اسلام هم حضرت خدیجه(س) بزرگ نشان داده نشده و این علت‌های بنیادین دارد.

وی یکی از علت‌های این موضوع را خلط تفکرات یهود با اسلام دانست و افزود: اعتقادی است که یکی از همسران حضرت خدیجه(س) یهودی بوده و ثروت بی‌شماری را کسب کرده‌ و چون این ثروت در راه آموزه‌های ایدئولوژیک اسلام خرج شده، خیانت بزرگی به قوم یهود شده است.

قیدی اظهار داشت: دومین علت شبه‌تفکراتی است که در فرهنگ اسلامی ایجاد شده و بر اساس آن به فرع بیشتر پرداخته می‌شود. حتی به شخصیت پیغمبر اسلام(ص) در کشور شیعی ایران زیاد پرداخته نشده است و این جای تأمل دارد.

وی ادامه داد: یک نقطه خلأ این بود که این بانوی بزرگوار که از آن به عنوان «ام‌المؤمنین» یاد می‌شود، اولین زنی هست که در کل جهان نه فقط جهان اسلام تمام ثروت خود را خرج ترویج آموزه‌های ایدئولوژیک کرده است، اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که چرا این بانوی بزرگوار در هیچ جای جهان اسلام منشأ اثر نیست و افراد دیگری مطرح هستند؟!

دبیر اجرایی یادواره ازدواج حضرت محمد(ص) و حضرت خدیجه(س) بیان داشت: ازدواج این دو نظرکرده الهی محمل بسیار مناسبی برای بررسی کردن ابعاد شخصیت این دو بزرگوار است. با این ترکیب پیوندی بوده که دین اسلام اوج گرفته است، حضرت زهرا(س) از کانون این نهاد پرورش یافته و امیرالمؤمنین(ع) هم در ارتباط با این خانواده رشد کرده است. بنابراین این ازدواج از بنیان‌های اسلام محسوب می‌شود.