یکی از عوامل بسیار مهمی که دست انسان را در لغزشگاهها می گیرد نور قرآن و انس با نور قرآن است.
قرآن و عترت با هم هستند، ما شیعیان که بحمدالله عترت را گرفتیم ولی انس با قرآن ما کم است. (شاید خیلی از ما یک بار کامل قرآن را با معنی روانی که فهمیده باشیم، نخوانده ایم)
یکی از خسارت های بزرگ یک مسلمان و مومن اینست که با کلام خدا انس نداشته باشد.
شفاعت و دستگیری قرآن در آخرت، زمانی به انسان می رسد که در این دنیا دستمان را به دست قرآن بدهیم.
هر جور ارتباط با قرآن نوعی شفاعت قرآن را به همراه خواهد داشت، مثلا همراه داشتن قرآن (باحفظ احترام)، نگاه به قرآن، خواندن قرآن، یادگرفتن قرآن، یاددادن قرآن، حفظ قرآن، فهم قرآن، عمل به قرآن و... همه از راههای ارتباط با قرآن است.
نگاه به 4 چیز عبادت است: 1- نگاه به کعبه 2- نگاه بامحبت به والدین 3- نگاه به حضرت علی(ع) 4- نگاه به مصحف(قرآن)
خواندن خودِ کلمات و الفاظ عربی قرآن خودش آثار دارد و با کلمات معمولی متفاوت است.
حقیقت قرآن به وهم ما هم نمی آید و این الفاظ تنزل اسماء الهی است و نور است، لذا ترجمه ی قرآن هم خوب است ولی خواندن خود قرآن چیز دیگری است.
در روایتی آمده است در اصول کافی، حداقل روزی 10 آیه قرآن در هر روز بخوانید. اگر کسی روزی 10 آیه از قرآن بخواند آن فرد از غافلین نیست، و اگر روزی 20-50 آیه بخواند در زمره ی ذاکرین و اهل ذکر است.
بعضی می گویند فرصت نداریم برای خواندن قرآن و تعقیبات و... اتفاقا ماچون قرآن و تعقیبات بعد از نماز و... نمی خوانیم وقت نداریم.
تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها یکی از آثارش، مدیریت وقت و به سامان شدن کارهای کسی است که خیلی برنامه هایش شلوغ است.
امام علی علیه السلام فرمودند: خانه ای که در آن قرآن خوانده شود و ذکر خدا در آن گفته می شود 3 خصوصیت درآن ایجاد می شود.
1-برکت آن خانه زیاد می شود
2- ملائکه در آن خانه رفت و آمد می کنند.
3- شیاطین از آن خانه دور می شوند.
پیامبراکرم صلوات الله علیه در روایتی فرمودند: خانه های خود را نورانی کنید با تلاوت قرآن و آنرا مثل قبرستان سرد و تاریک قرار ندهید، سپس فرمودند خانه هایی که در آن قرآن تلاوت می شود از روی زمین برای ملائکه اهل آسمان ها نور می دهند و همچون ستاره هایی می درخشند و ملائکه برای آنها دعا می کنند.
متاسفانه ما تاحدی مصداق این روایت پیامبر شده ایم و تمام امور معنوی و تلاوت قرآن و مجالس عزاداری و ذکر و دعا و ... را در داخل مسجد انجام می دهیم و خانه های خود را تاریک قرار می دهیم.
سعی کنیم هر ماهی، دوماهی، مناسبتی یک مجلس ذکر و روضه و دعا در خانه های خود بگیریم. لازم هم نیست حتماً اطعام بدهیم گاهی بایک پذیرایی ساده هم می توان نورانی کرد.
الان متاسفانه رد پای شیطان در خانه های اهل بیتی ها هم هست، با وجود ماهواره ها و شبکه های اجتماعی و سایت های غیر اخلاقی و... بالاخره در امان نیستیم از ردپای شیطان، لذا با گرفتن این مجالس ذکر و دعای جمعی خود را ایمن کنیم.
یکی از دلایلی که از خواندن قرآن اثر نمی گیریم اینست که آداب ظاهری و باطنی آن را حفظ نمی کنیم.
همانطور که ورود به ساحت مقدس ائمه معصومین علیهم السلام اذن دخول و یکسری آداب ظاهری و باطنی می خواهد قرآن هم برای بهره مندی شرایط و آدابی دارد.
برخی از آداب ظاهری قرآن مثل طهارت، با وضو بودن، روبه قبله بودن، مسواک زدن، معطر بودن، قرآن را روی دست یا رحل گذاشتن
ادب باطنی قرآن که خیلی هم مهم است، اینست که باید قرآن را از کانال اهل بیت علیهم السلام گرفت و فهمید. امام صادق علیه السلام به ابوحنیفه که مفسر قرآن در کوفه بود فرمود، یک حرف از قرآن را نفهمیدی چون از کانال اهل بیت علیهم السلام ورود پیدا نکرده بود به قرآن.
خداوند در آیه ی 49سوره ی عنکبوت می فرماید« بَل هُوَ آیات بَیِنات فی صُدورِ الَّذینَ اوتوا العِلم»
قرآن آیات آشکار و واضح است در سینه ی اهل علم، امام باقر این آیه را اینطور تفسیر می کند که خداوند در این آیه نمی گوید قرآن در بین دو جلد است بلکه می فرماید در سینه ی اهل علم است و قطعا «اوتواالعلم» پیامبر اکرم و امامان معصوم هستند.
همانطور که قرآن در دنیا پله پله تنزل کرده و به ما رسیده است در قیامت هم پله پله قرآن ترقی می کند و بالا می رود و حقیقت خودش را نشان می دهد، و در ساق عرش الهی از برخی شفاعت می کند و از برخی شکایت می کند.
قرآن و اهل بیت علیهم السلام در عالم پائین از هم جدا شدند و تکثر پیدا کردند اما در عالم بالا یکی هستند.
