وارث: جلوی ورودی «وادی‌السلام» راننده‌های تاکسی و ون دنبال مسافران کربلا و کوفه و کاظمین و هر جایی هستند که زائر داشته باشد. از آنجا تا کوفه راهی نیست، البته در ترافیک این روزها، این زمان تا یک ساعت و حتی بیشتر به طول می‌انجامد. کرایه هم رقمی نیست، یکهزار دینار عراقی (حدود 3 تا 4 هزار تومان) هر مسافر می‌دهد و ساعتی بعد خود را نزدیک مسجد کوفه یا یا سهله می‌بیند.
راننده گازش را گرفته، انگار می‌خواهد جبران جاهایی را بکند که قرار است در ترافیک گیر کند. از مسیر معمول هم نمی‌رود، همان مسیری که از سه‌ارهی پل ثورةالعشرین می‌گذرد، دست چپ راه کربلاست و مستقیم راه کوفه. می‌رود و کوچه‌ها و خیابان‌ها را پیچ‌در پیچ پشت هم می‌گذارد تا از دور گنبد و گلدسته‌های بزرگی به چشم می‌خورد که در میان داربست‌های فلزی محصور شده است.
یکی از مسافران از راننده با لهجه‌ای که مثلاً عربی است می‌گوید «سهله» و او با اشاره سر پاسخ می‌دهد که صحیح است. مسجد سهله حالا چند سالی می‌شود که در دست تعمیر و گسترش است و پس از مسجد کوفه، از مقدس‌ترین مساجد محسوب می‌شود.
از روایاتی که در بحارالانوار آمده چنین بر می‌آید که مسجد سهله خانه ادریس نبی و حضرت ابراهیم و خضر نبی(ع) بوده و مقام‌هایی هم به نام انبیاء الهی «ابراهیم، یونس، ادریس و صالح» و امامان «سجاد، صادق و مهدی علیهم‌السلام» در این مسجد وجود دارد. عده‌ای معتقدند پس از ظهور حضرت حجت(عج) محل اقامت ایشان خواهد بود (أما إنّه منزل صاحبنا إذا قام بأهله/ کافی، ج 3، ص 495).
البته این روایت و احادیث مشابه بدین معنا نیست که محل اقامت دائمی امام زمان(عج) است، بلکه اکثر علما معتقدند بدان معناست که در حضرت حجت(عج) در این مسجد بسیار به عبادت می‌پردازد، شاید به همین سبب است که در روایتی نقل شده که هر کس چهل شب چهارشنبه پشت سر هم در مسجد سهله و به نیّت دیدن امام عصر(عج) به عبادت و شب‌زنده‌داری مشغول باشد، توفیق دیدن امام را به دست می‌آورد.
راننده سوال می‌کند مسجد سهله پیاده می‌شوید یا کوفه؟ پاسخ کوفه است. حدود دو کیلومتر دیگر به سمت جنوب شرقی مسجد رانندگی می‌کند و نبش یک خیابان نگه می‌دارد. از دور گلدسته‌های مسجد کوفه پیداست.
پنج دقیقه‌ای پیاده‌روی ما را به باب الثعبان می‌رساند؛ همان درب ورودی مسجد که اعمال باید از آنجا آغاز شود. مسجد کوفه مقام‌های بسیاری دارد که هر کدام آداب مخصوص خود را دارد. البته در این روزها آنقدر پر ازدحام است که جایی برای نمازخواندن و به‌جا آوردن آداب نیست، اگر خیلی هنر کنی و البته پشتکار داشته باشی، بتوانی به ضریح جناب مسلم برسی و کمی آن طرف‌تر فاتحه‌ای هم برای مختار ثقفی قرائت کنی.
ضریح حضرت مسلم(ع) جدید و به شدت چشم‌نواز است، ظاهراً این ضریح را به نیت حرم حضرت ابوالفضل(ع) ساخته‌اند اما عتبه عباسیه(ع) به دلیل آنکه نظارتی بر مراحل ساخت نداشته و سلیقه مورد نظرشان برآورده نشده، نمی‌پذیرد و این می‌شود که پس از ساخت در ایران، به جای کربلا، راهی کوفه می‌شود.
این روایتی است که برخی محلی‌ها و معدودی از مدیر کاروان‌های ایرانی نقل می‌کنند و حتی برخی نوشته‌ها و نقش‌های بالای ضریح را هم گواه این امر می‌دانند. اما این ادعا تا چه اندازه صحیح است، «والله اعلم!»
ادامه دارد...
