وارث: بیرون مسجد کوفه، جمعیت چند دسته می‌شوند؛ عده‌ای مسیر کربلا را در پیش می‌گیرند و بیرون از شهر نجف به جاده اصلی می‌رسند. عده‌ای دیگر از مسیری که آمده‌اند باز می‌گردند زیر پل ثورةالعشرین؛ دسته سومی هم هستند که می‌خواهند هیچ یک از مکان‌های زیارتی را از دست ندهند.
بنابراین اولین جایی که بعد از مسجد کوفه می‌روند، مزار صحابی امیرالمؤمنین(ع) جناب میثم تمار است که حدود 400 متر آن طرف‌تر قرار دارد. انتخاب بعدی مزار حواری امیرالمؤمنین(ع) جناب کمیل‌بن زیاد است که حدود هفت کیلومتر از مسجد کوفه فاصله دارد. در همان جهت و با 10 دقیقه پیاده‌روی می‌توان به مسجد حنانه رسید، مسجدی که یک شب میزبان رأس مبارک سیدالشهدا(ع) بوده، در طول زمان تجدید بنا شده و پس از 1400 سال همچنان پابرجاست.
این حنانه با ستون حنانه مسجدالنبی(ص) کاملاً متفاوت است، اما داستانی شبیه به آن دارد و به سبب حزن و ناله‌ای که از آن بلند شده، به «حنانه» مشهور شده است. در کتاب «امالی» شیخ طوسی آمده وقتی پیکر امیرالمؤمنین(ع) را از کنار این ستون عبور می‌داده‌اند، از شدت حزن و اندوه خم شده است و پس از این واقعه اعجاب‌انگیز، مسجد را در جایگاه همان ستون بنا کرده‌اند. «شهید اول» مشهور به افقه‌الفقهاء خواندن دو رکعت نماز را در این مسجد مستحب دانسته است.
پس از زیارت این اماکن مقدس که یک نیم‌روز به طول می‌انجامد، بهترین راه برای پیمودن مسیر کربلا، بازگشت به پل ثورةالعشرین است. جایی که پیاده‌روی اربعین رسماً از آنجا آغاز می‌شود.
در طول مسیر، موکب‌ها زیادی مستقر هستند که هر کدام خدماتی را به زائران ارائه می‌دهند؛ یکی جای خواب و استراحت دارد، دیگری چای و آب می‌دهد، آن یکی غذا و خوراکی توزیع می‌کند، اندک موکب‌هایی هم خدماتی مانند اینترنت رایگان و ماساژ و ... ارائه می‌دهند. البته برخی موکب‌ها هم جامع و کامل هستند؛ هم خوراک جسمی دارند هم خوراک فرهنگی می‌دهند. بعضی‌ها هم ابتکار به خرج می‌دهند و پیشنهاد تازه دارند.
ادامه دارد...
