سه جایی که مدیران جامعه اسلامی باید گرسنگی تحمل کنند

وارث: امام علی علیه‌السلام در نامه‌ تاریخی به عثمان بن حنيف انصارى،فرماندار بصره، وقتى به حضرت خبر رسيد او را به مهمانى خاصی دعوت كرده اند و او به آنجا رفته:
اما بعد، اى پسر حنيف، به من خبر رسيده كه مردى از جوانان اهل بصره تو را به مهمانى خوانده و تو هم به آن مهمانى شتافته‏‌اى، با غذاهاى رنگارنگ، و ظرفهايى پر از طعام كه به سويت آورده مى‌‏شده پذيراييت كرده‌‏اند،
خيال نمى‏ كردم مهمان شدن به سفره قومى را قبول كنى كه محتاجشان را به جفا مى‌‏رانند، و توانگرشان را به مهمانى مى‌‏خوانند به لقمه‌‏اى كه بر آن دندان مى ‏گذارى دقت كن، لقمه‌‏اى را كه حلال و حرامش بر تو روشن نيست بيرون افكن، و آنچه را مى‏ دانى از راه‏هاى حلال به دست آمده بخور.
معلومت باد كه هر مأمومى را امامى است كه به او اقتدا مى‏ كند، و از نور علمش بهره مى ‏گيرد. آگاه باش امام شما از تمام دنيايش به دو جامه كهنه، و از خوراكش به دو قرص نان قناعت نموده.
معلومتان باد كه شما تن دادن به چنين روشى را قدرت نداريد، ولى مرا با ورع و كوشش در عبادت، و پاكدامنى و درستى يارى كنيد.
به خدا قسم من از دنياى شما طلايى نيندوخته، و از غنائم فراوان آن ذخيره‏‌اى برنداشته، و عوض اين جامه كهنه‌‏ام جامه كهنه ديگرى آماده نكرده‏‌ام.

آرى از آنچه آسمان بر آن سايه انداخته، فقط فدك در دست ما بود، كه گروهى از اينكه در دست ما باشد بر آن بخل ورزيدند، و ما هم به سخاوت از آن دست برداشتيم، و خداوند نيكوترين حاكم است.
مرا با فدك و غير فدك چه كار كه در فردا جاى شخص در گور است كه آثار آدمى در تاريكى آن از بين مى‏‌رود، و اخبارش پنهان مى‏‌گردد، گودالى كه اگر به گشادگى آن بيفزايند، و دسته‌اى گور كن به وسيع كردن آن اقدام نمايد باز هم سنگ و كلوخ زمين آن را به هم فشارد، و خاك روى هم انباشته رخنه‏‌هايش را ببندد.

اين است نفس من كه آن را به پرهيزكارى رياضت مى‏‌دهم تا با امنيت وارد روز خوف اكبر گردد، و در اطراف لغزشگاه ثابت بماند.