وارث: شاید بتوان معادل این موضوع را در قرآن مساله ای تحت عنوان "رزق بغیر حساب" برشمرد آنجا که می فرماید: «يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ» جالب است که این تعبیر در چند آیه قرآن آمده و معنای آن این نیست که توزیع رزق الهی بدون برنامه و حساب و کتاب مشخص است بلکه منظور این است که نحوه توزیع رزق توسط خداوند با محاسبات ما قابل سنجش نیست و خدا معیارهایی دارد که ما نمی دانیم و از جایی روزی می دهد که اصلاً باور نمی کردیم!
در آیه ۳۷ سوره آل عمران می خوانیم:
«فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقاً قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَـذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ.»
«پس پروردگارش او را به پذيرش خوبى پذيرفت و به طرز نيكى بار آورد، و زكريا را (كه شوهر خاله اش بود) كفيل (تربيت) او نمود. هر زمان كه زكريا در محراب وارد بر او می شد روزيى (خاص در غير اوقات آن) در نزد او می يافت، (يك روز) گفت: اى مريم اين روزى براى تو از كجاست؟ گفت: آن از جانب خداوند است، زيرا خدا هر كس را بخواهد روزى بى شمار مى دهد.»
***
سه نکته کوتاه:
* چهار عامل موثر در تربیت عیسای مسیح (ع)
ماجرای تولد حضرت عیسی (ع) دارای نکات تربیتی فراوانی است. اینکه از مادری به پاکی مریم (س)، محل تربیتی همچون مسجد، سرپرستی مانند زکریای نبی، تغذیه ای حلال و طیّب از غذای بهشتی محصولی مانند عیسای میسح متولد می گردد. یعنی این عوامل: طهارت مادر، محل مناسب تربیت از محل سکونت گرفته تا مدرسه و غیره، افرادی که با کودک معاشرت می کنند و دوستانش، و علی الخصوص تغذیه و رزق حلال تاثیر مستقیم بر تربیت دارند.
** چه کنیم تا برای مال دنیا حرص نزنیم!؟
یکی از اموری که اغلب مردم در کوران زندگی از آن غافل می شوند این است که نعمت های الهی را از آنِ خودشان می دانند. حال آنکه قرآن می فرماید نعمت ها را از او بدانيد، نه از تلاش خود: «هو من عنداللّه» وقتی نعمت را از سوی خدا دانستیم پس متوجه می شویم که کم و زیادش هم به دست اوست. لذا اولا حرص و ولع و به گناه افتادن برای کسب مال کم می شود، ثانیا برای آن در کنار تلاش دعا هم می کنیم و از اثر دعا غافل نمی شویم.
*** ماجرای غذای با برکت حضرت زهرا (س)
در تاريخ آمده است: زمانى قحطى مدينه را فرا گرفت، روزى حضرت فاطمه عليها السلام مقدارى نان و گوشت خدمت پيامبر آورد. پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: در زمان قحطى اين غذا كجا بوده است؟ حضرت فرمود: «هو من عنداللّه» پيامبر فرمود: خدا را شكر كه تو را مانند مريم (س) قرار داد. (یعنی همان کلامی را بر زبان جاری ساختی که مریم (س) گفته بود) آنگاه پيامبر، حضرت على و امام حسن و امام حسين عليهم السلام را جمع كرد و از آن غذا همگى خوردند و به همسايگان نيز دادند.
منبع: تراز نیوز
