وارث: آیت‌الله سید عبدالله فاطمی‌نیا از اساتید اخلاق در یکی از جلسات درس اخلاق خود به بیان نکاتی درباره خطبه حضرت زهرا سلام‌الله علیها پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم:
دو خطبه از حضرت زهرا (س) به دست ما رسیده است کتابی که راجع به خطبه‌های حضرت زهرا (س) نوشته شده و قدیمی‌ترین منبع تا آنجا که بنده می‌دانم کتاب «بلاغات النساء» است البته «احتجاج طبرسی» هم چیزهایی را نوشته است اما بلاغات النساء قدیمی‌تر است.
احمدبن ابی طاهر خراسانی در قرن سوم و متوفای سال 280 است این کتاب یازده جلد بوده است و معروف این است که 10 جلد آن مفقود شده و یک جلد باقیمانده شامل یک خطبه از حضرت صدیقه کبری (س) و یک خطبه نیز از زینب کبری (س) است. خطبه‌های حضرت زهرا (س) که مشهورترین خطبه، خطبه‌ای است که در مسجد القا فرموده، خطبه مفصلی است و شرح‌ها بر آن شده است اما آن خطبه‌ای که حضرت در بستر شهادت القا فرموده‌اند به اندازه خطبه‌ای که در مسجد بیان نمی‌شود در حالی که خیلی مهم است و به همین دلیل است که بنده بیشتر از این خطبه مطلب ذکر می‌کنم. خطبه بستر شهادت، خطاب به زنانی است که آمده بودند به عیادت حضرت زهرا (س).
یک وقت مخاطبِ انسان، یک نفر دو نفر یا ده نفر و عده معدودی است اما می‌خواهد با همین تعداد اندک نیز دنیا را مخاطب قرار دهد؛ در آن زمان وسایل ارتباط جمعی امروزه که وجود نداشت بلکه آن زمان مردم بودند که می‌شنیدند یا می‌نوشتند و تا حدی هم دیگران در جریان قرار می‌گرفتند.
این خطبه برای همه ما خوب است مخصوصاً برای کسانی که دست‌اندرکار تعلیم و تربیت هستند مانند معلم، مدیر، طلاب، پدر و مادر البته شاید پدر و مادر عنوان مسئول تربیتی به آن شکل که در مدارس و مراکز وجود دارد را ندارند اما اصل پدر و مادر است. مرکز تربیت، منزل و پدر و مادر هستند اگر والدین، سلوک خوبی در منزل نداشته باشند فرزند را به بهترین مدرسه هم بفرستند، نتیجه خوبی نمی‌گیرند، تربیت از منزل و از سلوک پدر و مادر شروع می‌شود شیوه تربیتی پدر و مادر تا آخر عمر در وجود فرزند ثبت می‌شود.
خدا کند قسی‌القلب نباشیم، انسان می‌شنود که پیامبر اکرم (ص) یک امانت را روی زمین به یادگار گذاشته است، دائماً می‌گوید فدای او بشوم، فاطمه پاره تن من است و ... با این وجود، زنان که دور حضرت زهرا (س) را گرفته بودند دیدند که امانت پیغمبر، رنگ مبارکشان زرد شده و دستمالی به سر بسته است وجود نازنین صدیقه کبری (س) معصوم است، از خود سخنی نمی‌گوید اهل بیت (س) خود، را فدای اسلام کرده‌اند اگر فداکاری این‌ها نبود معارفی به وجود نمی‌آمد، نمازی به دست ما نمی‌رسید، یک کلمه می‌شنویم آیت‌الله بهجت، سیدالعما آیت‌الله قاضی، علامه طباطبایی و... همگی محصول این مدرسه هستند و این مدرسه با فداکاری آنها شکل گرفته است.
در سراسر نهج‌البلاغه را اگر مشاهده کنیم امیرالمؤمنین (ع) فقط از مظلومیت اسلام حرف می‌زند و اگر جایی هم درباره خودش سخنی می‌گوید باز هم به خاطر اسلام است. حضرت زهرا (س) با زنان صحبت می‌کند تا اینکه می‌رسد به اینجا می‌فرماید: خیلی قبیح و زشت است که شمشیرها کند شده، این جمله عامی درباره زمان است و جمله بعدی درباره تعلیم و تربیت است؛ مقصود از کُند شدن شمشیرها بی‌تفاوت شدن مرم است. خدا نکند انسان به جایی برسد که ببیند یک کار زشتی انجام می‌شود و اصلاً اهمیتی برای او نداشته باشد سپس می‌فرمایند: و جدیت‌ها مبدل به بازی شده است.
حضرت زهرا (س) این را برای جهانیان فرموده است این سخنی یک بعد اجتماعی دارد که بنده به آن وارد نمی‌شوم و یک بعد تربیتی و روحی دارد و آن این است که جوانان، خواهران، برادران و در مسائل تربیت اگر شخص درست تربیت نشود چند روزی جدیت از او دیده می‌شود اما اندک اندک این جدیت تبدیل به بازی می‌شود.
گاهی اوقات می‌بینیم که جوانی به یک جلسه تربیتی رفته است و سپس چند روزی نماز اول وقت می‌خواند بعد می‌گوید فلان فامیل و خویشاوند بنده نزول‌خوار است من منزل او نمی‌روم و دقت‌های زیاد و ... بعد از مدتی می‌بینیم که مثلاً دیگر حتی نماز اول وقت هم نمی‌خواند و کم کم در سایر امور هم بی‌تفاوت می‌شود.
عده‌ای هم هستند که با وجود علمای ربانی و متخصصان اخلاق می‌روند در جایی که گمراه می‌شوند. در زمان پیامبر اکرم (ص) زمانی که ایشان زنده بودند خانمی نزد حضرت آمد، فرمود پیامبر مگر شما دینِ به این پررنگی آورده‌اید، همسر من یک هفته است که به مسجد رفته و خانه نیامده است حضرت رسول (س) دنبال آن شخص فرستادند و او را نزد حضرت آوردند و فرمود ای دشمنک! این چه کاری است که انجام می‌دهی من کی گفته‌ام که یک هفته در مسجد باشی!؟!
یکی از افراد صحابه جلسه‌ای تشکیل داده بود و به مردم امر می‌کرد فلانی! تو امروز هشت رکعت نماز بخوان، دیگری تو فردا 20 جزء قرآن بخوان و ... حضرت سلمان (س) با خبر شد و پیام فرستاد و فرمود «ان لم تکن طبیباً فلا تداو»؛ اگر طبیب نیستی برای مردم دارو نده!
فرد غیر متخصص اصلاً نباید حرفی بزند بنده چهل سال منبر رفته‌ام یک فایل صوتی از من پیدا کنید که توصیه دوا کرده باشم در حوزه تخصص من نیست. داخل شدن در حریم متخصص حرام است گو اینکه نسخه شخص هم صحیح باشد اما این باب را باز کردن حرام است.
