برای گفتن از او پای شعر هم به گِلْ است
قلم به دست من حتّی هنوز هم دو دل است
چگونه واژه بگیرد به کار چون خجل است
که جان سپردن شاعر ز عجز، محتمل است
به ذره گر نظرِ لطفِ ماهِ من نرسد
به آسمانِ وصالش نگاه من نرسد
قلم به دست من امشب به شور آمده است
دوباره موسیٖ جانم به طور آمده است
دوباره بانگ أَنَا الله ز دور آمده است
بیا که جلوه ی مستورِ نور آمده است
بیا که شاه و گدا همنشین هم شده اند
دگر دعا و اجابت قرین هم شده اند
زمین مکّه کند فخر بر سمٰا امشب
رسد ز سوی سماوات این ندا امشب
رسیده آیت تطهیر و هَلْ أَتیٰ امشب
رسیده نَفْسِ پیمبر، ولیّ ما امشب
برای هرچه خدا گفت یک مَثَل آمد
علی عالی اعلای بی بَدَل آمد
امیر مُلک ولا شاه لافتیٰ حیدر
شهی که آمده در شأنش إنّما حیدر
برای امر خلافت به حقّ سزا حیدر
وَ معجزات نبوّت به انبیا حیدر
زمین ز مَقدم او رشکِ آسمان گردید
به روی دست نبی دستِ حقّ عیان گردید
علیست یار و مددکار انبیای خدا
علیست در همه احوال آشنای خدا
علیست راضی مطلق به هر قضای خدا
علیست آیت عظمای حقّ برای خدا
درون سینه ی من تا که عشق پابرجاست
زبان فقط به دهانم به یاعلی گویاست
ولایت تو به من داده آبرو آقا
فقط به عشق تو هستم به گفتگو آفا
به دست من ز مِی عشق دِهْ سبو آقا
نگو که رانده ای از خود مرا، نگو آقا
لبم به عشق علی هر دم این ثنا دارد
خوشا به حال دل من که مرتضیٰ دارد
هر آنکه از تو سرود و هر آنکه از تو نوشت
یقین به حُرمت حبِ تو می س‍ِزَد به بهشت
بگو به سر که ندارد به سر خیالت، خشت
بدون مُهر ولایت، اساس نیکی زشت
به حشر، دشمنِ تو سرفکنده می آید
به شیعیان تو آن روز خنده می آید
وحید دکامین
مولا برای از تو سرودن غزل کم است
تلمیح و استعاره ، مجاز و بدل کم است
قرآن ناب لایق وصف مقام توست
شعر و حدیث و قصه و ضرب المثل کم است
آن لحظه که حلاوت نام تو بر لب است
شیرینی شکر که چه گویم، عسل کم است
باید برای مدح تو از صبح بدر گفت
هیجای نهروان و شکوه جمل کم است
ای دست اقتدار خدا، فارس العرب
اصلا برای شان تو تعبیر «یل» کم است
هر قدر هم که دم بزنم ای امیر عشق
از شوکت و جلالت تو، ما حَصَل کم است
شهره شده میان عرب تک سواری ات
آوازه های صاعقه‌ی ذوالفقاری ات
*
ای آفتاب علم و یقین یا ابوتراب
همواره در مدار تو دین یا ابوتراب
صبح نگات شمس ضحی یا ابالحسن
تار عبات حبل متین یا ابوتراب
از ابتدای خلقت خود کسب فیض کرد
در محضر تو روح الامین یا ابوتراب
مولای من ولایت تو از ازل شده
با روح و جان شیعه عجین یا ابوتراب
الطاف بی کران تو ای قبله گاه جود
می بارد از یسار و یمین یا ابوتراب
در رستخیز صبح قیامت برای ما
عشق تو است حصن حصین یا ابوتراب
با عطر و بوی هر نفست در مشام شهر
جاری شده ست خلد برین یا ابوتراب
چشمان روشن تو بهشت پیمبر است
اصلاً سرشت تو ز سرشت پیمبر است
یوسف رحیمی
قسمتم نیست بال و پر بدهند
به من از آن طرف خبر بدهند
جگرم را وسط گذاشته ام
به همه گفته ام نظر بدهند
به خدا گریه می کنی تا صبح
شرح حال مرا اگر بدهند
من از این در نمی روم هر چند
جای این در هزار در بدهند
چند تا مثل من خبر داری؟!
پای تو حاضرند سر بدهند
دردسر مایه ی کمالات است
نذر کردیم دردسر بدهند
ای امیر نجف به نفع تو نیست
عاشقانت اگر ضرر بدهند
درد و دل کردن تو را اغلب
به گدایانِ خون جگر بدهند
خاک پای تو قیمتش عرش است
پس نباید به جاش زر بدهند
چه کسی دیده هفت عالم را
همه اش را به یک نفر بدهند
علی اکبر لطیفیان
پدر خاك آمده به زمین
از فراسوی قله ی ادراك
رونمایی شده است در خلقت
دومین قید جمله ی لولاك
من چه گویم ز شان مادر او
بی نظیری كه بی نظیر آورد
غیر از این نیست وصف بنت اسد
دختر شیر بود و شیر آورد
مستجیری به مستجار آمد
روح تازه گرفت بیت عتیق
كعبه ای كه علی درونش نیست
چون ركابی شود بدون عقیق
صاحب خانه رفته در خانه
دیگر اذن دخول لازم نیست
حیدر از حفظ بود قرآن را
با وجودش نزول لازم نیست
بین آغوش احمد مكی
آیه هایی ز مومنون می خواند
عقل كل بود و با كراماتش
عاشقان را سوی جنون می خواند
كعبه تنها نه زادگاه علی
در نجف نیز خاك او كعبه است
سجده آورده ایم سمتش چون
اولین سینه چاك او كعبه است
ملك الموت پیشمرگش بود
او كه شاگرد ذوالفقار علی است
خلقت اهل بیت كار خداست
مابقی هرچه هست كار علی است
كیست مولا، همان كه در كعبه
بر روی شانه ی پیمبر رفت
شانه های نبی همان عرش است
حیدر از عرش هم فراتر رفت
گردش روزگار دست علی است
كهكشان دانه های تسبیحش
درِ خیبر شكسته، چیزی نیست
فتح آن قلعه بود تفریحش
چند سالی درست قبل ازل
زندگی را شروع كرده علی
هر زمان رزق می رسد از راه
شك ندارم ركوع كرده علی
شب معراج مصطفی حس كرد
در پس پرده روبروی علیست
به گواه فمن یمت یرنی
بازگشت همه به سوی علییست
محمد رسولی
امشب در میخانه، حق است که کوبیدن
لعل لب ساقی را حیف است نبوسیدن
گر مستم و هوشیارم، گر خوابم و بیدارم
کارم همه شب این است بر گرد تو گردیدن
ای شیر نجف حیدر وی شاه شعف حیدر
خوب است ز دست تو یک بادیه نوشیدن
ای پیر معارج تو وی باب حوائج تو
خوب است چنان باده در خم تو جوشیدن
ای کوه معانی تو ای بانگ ترانی تو
ای پیر و جوانی تو ای عمق پرستیدن
. . .
تو کیستی ای مولا سقا و اباالسقا
استاد ابوفاضل در آب ننوشیدن
چون بر لب آب افتاد زینب چو رباب افتاد
شد رخت اسارت را آماده ی پوشیدن
محمد سهرابی
قمر در گاهوارِ آسمان خفت
سرود خواب را از کعبه بشنفت
به تخت روز تا بنشست خورشید
تمام نورِ خود بر کعبه پاشید
شکرخند سحر در پرده‌ی باد
بشارت برد از میلاد نوزاد
نه تنها کعبه شهد شوق می‌خورد
سراپای جهان را ذوق می‌برد
به دور کعبه هاله هاله از نور
چنان بسیار ، تا شد واله از نور
به کعبه هست آری میهمانی
که حق او را نماید میزبانی
نسیم مهر ، خود بر کعبه می‌خورد
که مادر ، درد زا از یاد می‌برد
طعامش میزبانان بهشتی
بیاوردند از خوان بهشتی
سه روز و شام مهمان خدا بود
در این ایّام از دنیا جدا بود
که ناگه کعبه را دیوار بشکافت
زنی نوزاد در آغوش بشتافت
لبش از خنده‌گویی انگبین داشت
که در دستش وجودی نازنین داشت
نهالی پاک در دامان او بود
گل ایثار در بُستان او بود
هنوز از وحی قرآن نارسیده
نه کس از کام پیغمبر شنیده
که بر رُخسار احمد چهره تاباند
فرازی چند را از مؤمنون خواند
علی فخر جهان آفرینش
علی از کارگاه حق گزینش
علی آن همسر زهرای اطهر
علی آن مونس جان پیمبر
زلال معرفت در جان او بود
پس از احمد قوی ایمان او بود
علی آن یکّه تازِ وادی علم
علی آن چشمه‌ی آبادی حلم
به شهر علم پیغمبر علی در
« سلونی» بارها فرمود حیدر
علی بود و لباس وصله‌داری
علی با آن مقام شهسواری
علی بود و بپا یک جفت موزه
که در نزدش به از ملک دو روزه
علی بود و غذایش نان جو بود
که آن هم گاه گاهی در گرو بود
علی بود و گلیم پاره‌اش فرش
از آن سیر و سفر می‌کرد در عرش
علی بود و همان تیغ کلامش
نفس‌ها بود در گفتار رامش
چسان آن ناکسان اندر سجودت
به خون کردند آغشته وجودت
چسان ای تیز پر چرخ توحید
که از تو چشم‌‌های علم جوشید
ترا در خانه‌ات کردند محبوس
که عدلت ای علی شد پرّ طاووس
گلویت را بکرده استخوان چاک ؟
به چشمانت نشسته خار و خاشاک ؟
بمیرم من که بودی بی‌کس و یار
وصیّ احمد و یک مشت بی‌عار
به دل آن‌قدر بودت غصّه و آه
که می‌گفتی تو درد خویش با چاه
علی دست تو دست قدرت حق
علی چشم تو چشم حق مطلق
علی شمشیر تو خشم خدایی
علی لبخند تو مهر سمایی
علی خود معنی اکمال دین است
علی اتمام نعمت در زمین است
علی مقصود از ایجاد هستی است
علی معیار تام حق‌پرستی است
علی میزان حق در روز موعود
علی مصداق خاص خیر موجود
علی حیران از او عدل است و انصاف
هِمال او کجا یابند اخلاف
علی در حیرتم از خالق او
کدامین خاک کردش لایق او ؟
علی حاکم به کلّ ماه و خورشید
علی نور و جمال و خیر و امید
علی قرآن ناطق جان احمد
علی پرورده¬ی دامان احمد
علی یک‌یک همه آیات قرآن
که مدحش هل‌اتی آورد چندان
علی قَدرت ندانستند و ما نیز
نداند قدر دریا قطره ناچیز
به درک تو کُمیت انبیا لنگ
به وصف تو دهان یک جهان تنگ
قلم هنگام تحریر صفاتت
نخستین گام گردیدست ماتت
گلستان او و ما خاری به بستان
نه در بستان که اطراف گلستان
کتاب زندگانی او و ما قط
یکی نقطه نه در پایان هر خط
نه حتّی نقطه تا باشیم همرنگ
فشار کمترین کلکیم بر سنگ
فشار کمترین کلک از غلط بود
که گفتم نی ، تمنّایی ز خط بود
تمنّایی ز فردی خواب آلُود
چو شد بیدار هر چه بود نا بود
اگر او هستی و ما نیستی پس
همین جا چامه را باید کنم بس
سید مهدی صدرالحفاظ
کاش در پرتو این ماه بزرگم کنند
زیر نور ولی الله بزرگم بکنند
آمدم خاک قدوم شه لولاک شدم
تاکه با نوکری شاه بزرگم بکنند
این مسیری ست که مردان خدا طی کردند
کاش می شد که در این راه بزرگم بکنند
از بزرگان فقط از شأن علی پرسیدم
خواستم عاقل و آگاه بزرگم بکنند
نیتم شیعه شدن بوده نمی خواسته ام
بی علی باشم و گمراه بزرگم بکنند
از پدر مادر خود خواسته ام پای علی
نوکر و ذاکر و مداح بزرگم بکنند
خاک زیر قدم یار شدن خوشبختی ست
شیعۀ حیدر کرار شدن خوشبختی ست
ساقیا باده ده بوالحسن آمد دنیا
همسر فاطمه آقای من آمد دنیا
مادرش بنت اسد بوده اسد یعنی شیر
شیری از دامن یک شیر زن آمد دنیا
آمده طعم مناجات به لب ها بدهد
یوسفا یوسف شیرین دهن آمد دنیا
صاحب تیغ ولایت اسدالله، علی
کوه ایمان شه شمشیر زن آمد دنیا
مرهبا! تیغ بیانداز بِکَن قبرت را
قاتل تو یل خیبر بِکَن آمد دنیا
هر چه بت بود به یکباره به خود لرزیدند
شاه مردان تبر بت شکن آمد دنیا
عالم عشق پر از نور خداوند شده
فاطمه بنت اسد صاحب فرزند شده
مهدی نظری
به اوج می برد امشب مرا هوای شما
که عشق را بنویسم، فقط برای شما
نگاه می کنم این جا به رد پای شما
و می رسم به خدا ، تا خدا،... خدای شما
که آفرید شما را زمین هوایی شد
و کعبه کعبه شد و خانه ای خدایی شد
و بال هور و ملک فرش این قدم ها شد
زمین برای حضور تو در تمنا شد
ز اشک شوق ملائک ستاره پیدا شد
و عشق بر تن هفت آسمان هویدا شد
عصای دست نبی بوده ای و دست خدا
تو دستگیر کلیمی، تو دستگیر عصا
شکوه عدل شما را عقیل می داند
نگاه بت شکنت را خلیل می داند
شکاف کعبه شما را دلیل می داند
و شأن وصف تو را جبرئیل میداند
که از زبان خدا بر تو آفرین می گفت
و با صدای بلند خودش چنین می گفت:
رقم زده است خدا عشق را به نام علی
فلک نشسته به حسرت برای گام علی
ملک نشسته دو زانو به احترام علی
«علی امام من است و منم غلام علی»
به لحظه لحظه ی عمرت خدا تبسم داشت
و با صدای شما با نبی تکلم داشت
کرامتی که تو داری الی الابد باشد
همیشه ذکر لبم یا علی مدد باشد
شجاعتی که دلت داشت بی عدد باشد
گواه من سر عمر بن عبدود باشد
مجید تال
دلم غیر ایوان پناهی نداشت
دلم زائری بود و راهی نداشت
دلم در بساطش جز آهی نداشت
علی داشت آن را كه شاهی نداشت
به دور امیر كرم گشته ام
صد و ده قدم در حرم گشته ام
به او گفتم ای شاه راهم بده
امان نامه ای بر گناهم بده
لیاقت به یك دم نگاهم بده
پناهی ندارم پناهم بده
صدا زد پریشانی ات با علی
اگر خسته جانی بگو یا علی
همین لحظه ها بود پیدا شدم
علی گفتم و از زمین پا شدم
شب و روز حیران مولا شدم
گدا بودم او خواست آقا شدم
دلِ من بدون علی بی كس است
بمیرم ببینم علی را بس است
تحمل به این نور لابد نبود
ترك خوردن كعبه بی خود نبود
و كعبه كه جای تَرَدُد نبود
پس این ها همه یك تولد نبود
خدا خواست ثابت كند بر جهان
علی هست یكتاترین در جهان
مجید تال
شانه می‌زد تا به گیسوی علی، بنت اسد
می‌شنید از هر سرِ مو: قل هو الله احد
شانه می‌زد حلقه حلقه، شانه می‌زد مو به مو
مو به مو، توحید حق و حلقه حلقه، سِرّ هو
مست شد از عطر جاری در هوای خانه‌اش
به چه عطری! خوش به حال شانه و دندانه‌اش
شانه بر زلفش بزن بنت اسد! اما ببین
بین گیسویش، هزاران دل نریزد بر زمین
مانده سر در آوریم از کار این گیسو، هنوز
از هزاران نکته‌ی باریک تر از مو، هنوز
یا علی! دستان تو، کاری خدایی کرده است
عالمی را ﻟﻴﻠﺔ الزلفت، هوایی کرده است
پیچ و تاب راه عشق، از پیچ و تاب زلف توست
ﻟﻴﻠﺔ القدر، آن هزارش، با حسابِ زلف توست
آن صراطی را که گفت احمد، زِ مو نازک تر است
در معاد عاشقان، یک تار موی قنبر است
تیغِ کج، شد عاشقانت را صراطَ المستقیم
یک دعا داریم، آن هم: «یا علی و یا عظیم»
ساقیِ بزمِ «سَقاهُم رَبُّهُم» هستی، علی
از همان روزی که پیمان، پایِ خُم بستی، علی
من نه آن اللهی‌ام، مولا ! نه این اللهی‌ام
جای من، امن است در ایمان، امین اللهی‌ام
عاقلان در مکه گرمِ علم و آگاهی شدند
عاشقان وجه رب، سوی نجف راهی شدند
می‌کشاند باز ما را عاشقی، سوی جنون
در هوایت، می‌شویم «السّابقونَ السّابقون»
می‌شویم السابقون، در عشقِ تو مولا ! به صف
می‌شویم السابقون، از شوقِ ایوان نجف
قاسم صرافان
اهل ولا شدیم گفتیم یا علی
از جا که پا شدیم گفتیم یا علی
روز ازل که ما در گلشن ولا
چون غنچه وا شدیم گفتیم یا علی
باشد خدا گواه در هر غم و بلا
تا مبتلا شدیم گفتیم یا علی
هر جا قدم زدیم از عشق دم زدیم
پروانه تا شدیم گفتیم یا علی
همراه قدسیان در اوج آسمان
تا همنوا شدیم گفتیم یا علی
تا با عنایتش با لطف و رحمتش
حاجت روا شدیم گفتیم یا علی
گر از جهان سریم مسکین حیدریم
غرق عطا شدیم گفتیم یا علی
گفتند جنت است جای شما و ما
بی اعتنا شدیم گفتیم یا علی
وقتی که غم رسید دل شد چو نا امید
اهل رجا شدیم گفتیم یا علی
اهل بکاء شدیم گفتیم یا حسین
از غم رها شدیم گفتیم یا علی
سید مجتبی شجاع
می نویسم سر خط، مرد خطر یعنی تو
تیغ بالای سر فتنه و شر یعنی تو
سوره ی فتح و سلیمانِ ظفر یعنی تو
ها علیٌ بشرٌ کیف بشر یعنی تو
دوستداران تو با عرش برابر هستند
سینه چاکان تو با کعبه برادر هستند
شعر در وصف تو ای شاه سرودم، امروز
واژه در مدح تو از عرش ربودم امروز
می شوی ذکر مناجات و درودم امروز
من به کعبه به خدا سجده نمودم امروز
قبله در ماه رجب سمت تو آقا آمد
کعبه ای بود در این کعبه به دنیا آمد
صدف کعبه در این لحظه پر از دُر شده بود
خانه از عرش نشینان خدا پر شده بود
فاطمه بنت اسد غرق تحیر شده بود
درک میلاد تو بیرون ز تصور شده بود
دو سه روزی که شده کعبه ز عطرت لبریز
معتکف بود حرم با تو شد ایام البیض
برکت رفته از آن خوان که در آن نیست نمک
فکر کردم که در این واژه چه چیزیست "نمک"
صد و ده بار علی و صدو ده چیست، نمک
نان این سفره حسینش شده، کافیست نمک
نمکین عشق علی شد ابدی و ازلی
برکت سفره ی شیعه است حسین بن علی
کیست این، معرکه دار همه ی جولان ها؟
کیست این، پیر و امیر همه ی ایمان ها؟
کیست این، خطبه ی کولاک همه توفان ها؟
کیست این اُسّ و اساس همه ی بنیان ها؟
مست شو با لب خورشید، لب ماه بگو
أشهد انّ علیّاً ولی الله بگو
ناگهان پرده برانداخته حق می بینی
مست از خانه برون تاخته حق، می بینی
نرد عشقی به خودش باخته حق، می بینی
چهره را مثل علی ساخته حق، می بینی
چه شرابی است که کعبه شده میخانه ی او
این علی کیست که زهرا شده پروانه ی او
ساقیا، ای که شراب تو چشیدن دارد
ناز از نرگس مست تو کشیدن دارد
پابرهنه به طواف تو دویدن دارد
وقت جان کندن مان روی تو دیدن دارد
جان ناقابل من پیش تو مثل برگ است
مستی دیدنت آقا سکرات مرگ است
یا علی ای که خودت هم هدفی، هم راهی
بنده ی حقی و در بندگی خود شاهی
کهکشان هستی و خورشید ترینی، ماهی
آیه ی «أنفسنا»، نفس رسول اللهی
این تو بودی که به بت های تهی «لا» گفتی
نیمه شب، وقت خطر، جای پیمبر خفتی
ای پیمبر تو بگو مرد خطر کیست، علی
وسط معرکه ها شیرجگر کیست، علی
قاتل عبدود و دافع شر کیست، علی
یار غارند همه، سینه سپر کیست، علی
باید ای شیعه به خصمش برسانی لعنت
بر فلانی و فلانی و فلانی لعنت
صاحب تیغ دو لب، لب به سخن باز کن و
خطبه بی نقطه بخوان، با سخن اعجاز کن و
زمزم کعبه، شبی زمزمه ای ساز کن و
تا ثریای خودت فاطمه پرواز کن و
بگو ای شعر تو یک مصرع دیگر داری
آینه دار تو زهراست، برابر داری
کعبه معنا شده ای تو، لک لبیک علی
قبله ی ما شده ای تو، لک لبیک علی
شاه و مولا شده ای تو لک لبیک علی
ذکر زهرا شده ای تو لک لبیک علی
می نویسم سر خط، مرد خطر یعنی تو
ها علیٌ بشرٌ کیف بشر یعنی تو
امیر عظیمی
آسمان باز شد...علی آمد
چشم کعبه، به زلف صاف افتاد
ناگهان تابدار شد کمرش
سجده کرد و به اعتکاف افتاد
قدر فهم کسی نبوده و نیست
از چه اینگونه " گونه بر خاک " است?!
هیچکس پی نبرد کعبه چرا
روی پیشانی اش شکاف افتاد!
آنکه رسم تقیه اش بغض است
"خطبه ی شقشقیه " اش بغض است...
...آه! وصف بقیه اش بغض است!
بس که در کوفه اختلاف افتاد
درب علم نبی شکسته شد و
فاطمه ایستاد پشت سرش
تا که " در نجف " زمین نخورد
جسم یاقوت،در مصاف، افتاد
بعد زهراست،چاه، یار علی
تحت امر است ذوالفقار علی
که به امرش گهی به جنگ نشست
گاه در بستر غلاف افتاد
ای تو خرمای پای چوبه ی دار!
مثل سلمان و یاسر و تمار
جان به عشق تو در نماز آمد
سر به پای تو در طواف افتاد
عارفه دهقانی
من مادحِ خورشیدم مست میِ توحیدم
شب سرخوشم از باده تا صبح شود عیدم
در این شب رستاخیز دارم ز جهان پرهیز
تصویر لقاء الله ثبت است به تجریدم
من معتکف اویم مشغول هو الهویم
با نغمۀ یا حیدر تا کعبه خرامیدم
غوغاست طواف من مولاست مطاف من
با چشمِ دلِ عارف در کعبه خدا دیدم
بر پرده بیاویزم از گُرده گنه ریزم
حالی به سبک بالی ست سر تا قدم امّیدم
سرمستِ یداللهم عبد اسداللهم
جز دور و بر مولا بیهوده نجوییدم
با گریۀ او گریان با خندۀ او خندان
با ساقیِ میخانه گرییدم و خندیدم
زنهار تَخیُّل را بگذار تحمل را
با لفظ لسانِ دل دلدار پسندیدم
از هر خَم ابرویش هر پیچش گیسویش
انگار گلی از نو در گلشن او چیدم
ما بی خبران در گِل او معتکف منزل
چون کعبه ای اندر دل نزدیک ترش دیدم
ای قبله گهِ قبله وی سجده گهِ کعبه
در صوم و صلوة عشق خود را به تو سنجیدم
من مدح ولی گویم هر نغمه علی گویم
ذکر علیاً مولا با صوت جلی گویم
در این دل دیوانه بیت الغزلی دارم
از ساقی و پیمانه حرفی ازلی دارم
جزو رجبیّونم مست رطبیّونم
از لعل لب مولا جامی عسلی دارم
چون درّ و صدف پاکم کز خاکِ نجف، خاکم
هم طینت زهرایی هم نور علی دارم
خاک حرمینم من، عبد حسنینم من
اِثنی عشری دینم، الحمد، ولی دارم
اینم قمرِ کامل اینم زهق الباطل
با نغمۀ جاء الحق در سینه دلی دارم
او صاحب دوران است مولا ی رسولان است
تردید اگر باشد در دین خللی دارم
از عالم اَو اَدنی اَسرار خفی امّا
در عالم این دنیا اسرار جلی دارم
فرمانبرِ اللهم حیدر ز ازل شاهم
بر امر اَلستِ او هر لحظه بلی دارم
هم آب حیاتم او، هم نور مماتم او
هم برزخ و هم در حشر شادم که علی دارم
من مدح ولی گویم هر نغمه علی گویم
ذکر علیاً مولا با صوت جلی گویم
محمود ژولیده
تو را تنهای تنها آفریدند
برای خاطر ما آفریدند
تمام عشق را در تو نهادند
تو را با عشق یکجا آفریدند
وضوح روح تو ابهام دارد
تو را مثل معما آفریدند
تو را چون سوره توحید قرآن
برای نسل فردا آفریدند
کتاب وصف تو دل می رباید
تو را از بس که زیبا آفریدند
تو را دریای انواع تجلی
مرا غرق تماشا آفریدند
مرا سلمان پشت پایت ای مرد
تو را شبگرد صحرا آفریدند
رضا جعفری
سلام ای جوابِ سلامِ خدا
ظهورت طلوعِ تمام خدا
تویی آفتابِ بلند زمین
تویی سایه ی مُستدام خدا
تویی که به تعظیم تو ابر کرد
تویی صاحب احترام خدا
تو نهجُ البلاغه تو قرآن تو وحی
کلامی بگو هم کلامِ خدا
صدایت صدایش به معراج بود
حدیثت حدیث مدام خدا
برای توکعبه جگر چاک زد
بیا مرد بیت الحرام خدا
مرا کعبه ی سینه چاکم کنید
فقط پای حیدر هلاکم کنید
علی ابتدا و علی انتهاست
علی مصطفی و علی مرتضی ست
علی اول است و علی آخر است
علی در ظهور ولی در خفاست
علی در معارج علی در بُراق
علی اِنَما و علی وَالضُحی ست
علی با حق است علی بر حق است
علی کعبه است و علی در حَراست
علی نیست آن و علی نیست این
علی نه جدا و علی نه خداست
علی را بگو هرچه گویی کم است
که زهرا علی و علی فاطمه ست
اگر تیغ تو سایه گستر شود
همان ابتدا کارِ یکسر شود
غلط گفتم آقا ندارد نیاز
که تیغ شما خرج لشگر شود
نیازی ندارد که میدان چو خاک
به یک ضربه یِ مالک اشتر شود
محال است جمعِ تمامِ سپاه
که با قنبر تو برابر شود
زمانِ شروعِ رجز خوانی ات
زمین کَر شود آسمان کَر شود
خدا دوست دارد تماشا کند
کمی ذوالفقارِ علی تر شود
ببندد اگر دستمال نبرد
نباشد کسی را خیال نبرد
به کعبه بکو راز تنزیل را
بگو بشکند قلب قندیل را
تو و مادر و مصطفی و خدا
ببین دور خود جمع فامیل را
کمی گَرد نعلینِ خود را بریز
تَفَقُد نما بالِ جبریل را
برای یتیمان کمی کار کُن
بِکَن چاهِ آب و بزن بیل را
بکش طعنه های زن پیر را
ببر روزها بار زنبیل را
تویی صاحب پینه های قدیم
تویی مرکب کودکان یتیم
نگهدار ما را برای خودت
فقط بین مهمان سرای خودت
مرا آینه کُن به دردی خورم
در آغوش ایوان طلای خودت
برای پدر مادرم کافی است
نخی،ریشه ای از عبای خودت
اگر پا گذارم به جاپایِ تو
مرا می بری تا خدای خودت
مرا می برد گوشه ای از بقیع
فقط ردِ پا ردِ پای خودت
سرت مانده بر شانه ی نخل ها
بگو با من از ماجرای خودت
چرا استخوان در گلو مانده ای
که با روضه هایی مگو مانده ای
حسن لطفی
نرسد اگر به على كسى، به كجا رود؟ به كجا رسد؟
به خدا قسم كه اگر كسى، به على رسد، به خدا رسد
سوى انبیا، سوى اولیا، ز طریق حب و ولا بیا
كه به جایى ار برسد كسى، ز طریق حب و ولا رسد
ز خودى برون ننهاده پا، نرسیده است به هیچ جا
چو كسى ز راه دگر سزد، سر او به عرش علا رسد
ز ره طلب به ولى برس، ز ره ولى به على برس
كه به خضر تا نرسد كسى، نتوان به آب بقا رسد
ز در على به در دگر، منه پا، كه مى ندهد ثمر
نرسد كسى به على اگر، به هدر رود، به هبا رسد
در كس به غیر على مزن، ره كس به جز ره او متن
كه ازین در و ره اگر كسى، برسد به نور هدى رسد
نبود چو غیر على كسى، ز درش به عرش علا رسى
كه به اوج عزت اگر كسى، برسد به فرّ هما رسد
نه به كعبه رو نه به دیر رو، نه به فكر رو نه به سیر رو
ز منیّت ار گذرد كسى، ز ره على به منا رسد
به مروت ار بنهى قدم، تو به مروه یى، به خدا قسم!
به ره على ز صفا قدم، نهد ار كسى، به صفا رسد
به على اگر تو یكى شوى، ز دنس رهى و زكى شوى
به جز این اگر ملكى شود، ملكیتت به خطا رسد
تو شنیده اى به بقا اگر ز طریق فقر و فنا رسى
ز على رسد چو كسى اگر به طریق فقر و فنا رسد
چو كسى مزكىّ و متقى، شود از طریق على شود
ز طریق بندگى على، كسى ار رسد، به تقى رسد
نه همى ز «ناد علىِ» او، شود آبگینه «سینجلى»
ملكوت هم پى صیقلى ز غبار او به جلا رسد
نرسد اگر كه ز لافتى، به ثبوت نفى تو زاهدا
نه ز «لم» رسد، نه ز «لو» رسد، نه ز «ما» رسد، نه ز «لا» رسد
به مریض دل نرسد شفا، ز دواى بوعلى از خدا
مگر از محبت مرتضى، مرض دلى به شفا رسد
من «كبریایى» خسته را، بده ساقیا ز مى ولا
ز شراب حب على مگر همه درد من به دوا رسد
مفتون همدانی
من ار به قبله رو کنم، به عشق روی او کنم
اقامۀ صلوة را به گفتگوی او کنم
گر از وطن سفر کنم سفر به سوی او کنم
ز حج و بیت بگذرم طواف کوی او کنم
کز احترام مولدش حرم شده است محترم
الا که رحمت آیتی ز رحمت علی بود
همه کتاب انبیا حکایت علی بود
بهشت و هر چه اندر او عنایت علی بود
اجلّ نعمت خدا ولایت علی بود
در این ولا بگو نعم، که هست اعظم نعم
شهی که از لسان او خدا کند خطاب را
به حکم او به پا کند قیامت و حساب را
به حبّ و بغض او دهد، ثواب را عقاب را
منزّه است از آن که من بخوانم آن جناب را
خدیو دولت عرب امیر کشور عجم
ببخشد از تبسّمی، وجود ممکنات را
ستاند از تکلّمی قرار کائنات را
ز لطف و قهر می دهد حیات را ممات را
اگر ز حال ما سوا بگیرد التفات را
به یک اشاره می زند بساط کون را به هم
فواد کرمانی
هستی امشب تا سحر اختر شماری می کند
خواب هم در دیده ها شب زنده داری می کند
باد اعجاز نسیم نو بهاری میکند
خاک را از اشک خود مشک تتاری میکند
چاه زمزم اشک شوق از دیده جاری میکند
کعبه چشمش در ره است و بیقراری میکند
چشم بگشوده که صاحب خانه آید در حرم
باغبان روح با ریحانه آید در حرم
ای ملائک گل برافشانید بام کعبه را
بیشتر گیرید امشب احترام کعبه را
با وضو باید به لب آرید نام کعبه را
بشنود از چار رکن امشب پیام کعبه را
هم پیام کعبه هم ذکر سلام کعبه را
مام کعبه آورد با خود امام کعبه را
ای حرم آماده شو تا میهمان داری کنی
میهمان خویش را در موج غم یاری کنی
ای حرم آغوش خود بگشا که جانانت رسید
میهمان نه میزبان میهمانانت رسید
پایداری کن که رکن چار ارکانت رسید
شب بجای ماه خورشید فروزانت رسید
مظهر حسن خدای حی منانت رسید
پیکر بی روح بودی تاکنون ، جانت رسید
بازکن در بازکن در حیدر آمد سوی تو
شیر حق جان نبی با مادر آمد سوی تو
فاطمه دعوت شده از سوی دادار حرم
چشم حق بین دوخت از هر سو به دیدار حرم
تافت خورشید وجودش در شب تار حر م
چون حجر بگذاشت روی خود به دیوار حرم
هم حرم شد یار اوهم گشت او یار حرم
با قدوم حضرتش افزود مقدار حرم
او صدف بود و ولی الله اعظم گوهرش
کعبه میگردید چون پروانه بر گرد سرش
ناگهان انداخت گل از درد زادن روی او
ریخت چون گوهر عرق از طلعت نیکوی او
شد کمان از درد ، سر و قامت دلجوی او
بی خبر از حال او هم قوم او هم شوی او
او بسوی کعبه چشم آفرینش سوی او
با خدا گرم سخن لعل لب حق گوی او
کی خدا امشب تو از درد درونم آگهی
بسته راه از چار سو بر من تو خود بگشا رهی
ای پناه بی پناهان ای خدای جلیل
ای که ره گم کردگان راهم چراغی هم دلیل
بسته ام بر لطف تو از رشته جانم دخیل
تو خداوند جلیل استی و منعبد ذلیل
بارغم بر روی دوشم گشته چون کوهی ثقیل
یاریم فرما که مهمان تو در این خانه ام
باز کن راهی بسویت بر من و دردانه ام
کعبه امشب رکن دین را در بغل بگرفته ای
مرشد روح الامین را دربغل بگرفته ای
اصل قرآن مبین را در بغل بگرفته ای
جان ختم المرسلین را در بغل بگرفته ای
هستی هست آفرین را در بغل بگرفته ای
شیر حق حبل المتین را در بغل بگرفته ای
قبله دل کعبه اهل یقین است این پسر
منجی عالم امیرالمومنین است این پسر
غلامرضا سازگار
اگر ما با علی باشیم در دنیا علی با ماست
نه تنها اندر این دنیا که در عقبا علی با ماست
علی با حق و حق با او گواهم پنح دم یا هو
به ابجد سیر کن تا بنگری معنا، علی با ماست
مسیح از مرتضی پرسید راه آسمان ها را
بگو بر پیروان مکتبِ عیسی علی با ماست
ز لطفش نامهٔ اعمال شیعه می شود اصلاح
علی پرونده ها را می کند امضا، علی با ماست
خروشان موج در پیش و از طوفان چه می ترسی
بگو یک یا علی و بگذر از دریا علی با ماست
تعال الله ولایت بر سر ما سایه گسترده
تو بنشین مدعی در سایۀ طوبا علی با ماست
شهیدان بر در و دیوار این کاشانه بنوشتند
قسم بر همت مردانۀ زهرا علی با ماست
به عالم تا قیامت کشور ما ناز خواهد کرد
و بر این ناز می نازیم چون مولا علی با ماست
دل اهل ولا را گر هزاران با
Links:
[1] http://vareth.ir
[2] https://vareth.ir/tag/keyword/6870/%D8%B4%D8%B9%D8%B1
[3] https://vareth.ir/tag/keyword/7074/%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D8%A2%D8%A6%DB%8C%D9%86%DB%8C
[4] https://vareth.ir/tag/keyword/7310/%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AF%D8%AA
[5] https://vareth.ir/tag/keyword/9216/%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA-%D8%B9%D9%84%DB%8C
[6] https://vareth.ir/tag/keyword/7336/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%88%D9%85%D9%86%DB%8C%D9%86
[7] https://vareth.ir/tag/keyword/15694/13-%D8%B1%D8%AC%D8%A8
[8] https://vareth.ir/tag/keyword/63079/%D8%A2%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D9%88-%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AB
