وارث: زن و مرد در مقدار واجب کفن هیچ گونه تفاوتی ندارند، واجب است ميّت مسلمان را با سه پارچه كه يكى را لنگ و ديگرى را پيراهن و ديگرى را سرتاسرى مى‌نامند، كفن كنند.
«لنگ» بايد از ناف تا زانو تمام اطراف بدن را بپوشاند و بهتر آن است كه از سينه تا روى پا برسد و بنا بر احتياط واجب «پيراهن» بايد از سر شانه تا نصف ساق، تمام اطراف بدن را بپوشاند و بلندى «سرتاسرى» بنابر احتياط واجب بايد به قدرى باشد كه بستن دو سر آن ممكن شود و پهناى آن به اندازه‌اى باشد كه يك طرف آن روى طرف ديگر قرار گيرد.
كفن را به طور متعارف از واجب و مستحب مى‌توان از اموال ميّت برداشت، هرچند صغير داشته باشد؛ امّا زايد بر متعارف را نمى‌توان از حقّ صغير برداشت. مگر اينكه وصيّت كرده باشد كه در اين صورت مى‌توان مقدار اضافى را از ثلث حساب كرد.
كفن زن بر عهده شوهر است؛ هرچند از خودش مال داشته باشد و زنى كه طلاق رجعى گرفته هرگاه پيش از تمام شدن عدّه بميرد، كفن او نيز بر عهده شوهر است.
هرگاه ميّت مالى نداشته باشد، بر خويشاوندان او واجب نيست كفن او را بپردازند. هرچند واجب النّفقه آنها باشد، ولى اگر راه ديگرى نباشد احتياط واجب آن است كه شخصى كه ميّت، واجب النّفقه اوست كفن او را بدهد.
احتياط واجب آن است كه هريك از سه پارچه كفن به قدرى ضخيم باشد كه زير آن پيدا نباشد.
كفن كردن با پارچه غصبى جايز نيست، هرچند چيز ديگرى پيدا نشود و چنانچه با پارچه غصبى كفن كرده باشند و صاحب آن راضى نشود، بايد از تنش بيرون آورند. اگرچه او را دفن كرده باشند و اين بر عهده كسى است كه اين كار را كرده و نيز كفن كردن با پوست مردار و چيز نجس، جايز نيست. احتياط واجب آن است كه با پارچه ابريشمى خالص، يا پارچه طلا بافت و پارچه اى كه از پشم و موى حيوان حرام گوشت گرفته شده باشد كفن نكنند، مگر اينكه ناچار باشند.
اگر كفن به نجاستى از خارج، يا از خود ميّت نجس شود بايد آن را بشويند، يا اگر كفن ضايع نمى‌شود قسمت نجس را ببرند و اگر ممكن نيست، چنانچه بتوانند آن را عوض كنند.
كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته اگر از دنيا برود بايد او را مثل ديگران كفن كنند و پوشاندن سر و صورت او اشكال ندارد.
منبع: رساله حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
