وارث: ابو یحیی صنعانی و سی نفر از افراد مورد اعتماد، از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام روایت کرده اند که آن دو بزرگوار فرمودند: «هر گاه شب نیمه شعبان شد چهار رکعت نماز، در هر رکعت «حمد» یک مرتبه و «قل هوالله أحد» صد مرتبه می خوانی و چون نمازت تمام شد می گویی:
«اللَّهُمَّ إِنِّي إِلَيْكَ فَقِيرٌ وَ مِنْ عَذَابِكَ خَائِفٌ مُسْتَجِيرٌ اللَّهُمَّ لا تُبَدِّلْ اسْمِي وَ لا تُغَيِّرْ جِسْمِي وَ لا تَجْهَدْ بَلائِي وَ لا تُشْمِتْ بِي أَعْدَائِي أَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عِقَابِكَ وَ أَعُوذُ بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذَابِكَ وَ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْكَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ وَ فَوْقَ مَا يَقُولُ الْقَائِلُونَ ؛ خدايا! نيازمند به توام، و از عذابت بيمناك و به تو پناهنده ام، خدايا! نامم را از گروه بندگان به گروهى ديگر تبديل مكن، جسمم را تغير مده، آزمونم را سخت مكن، دشمن شادم مساز، پناه مى آورم به عفوت از مجازاتت، و به رحمتت از عذابت، و به خشنويت از خشمت، و به تو از تو، ثنايت بس بزرگ است، تو چنانى كه خود بر خويش ثنا كردى و برتر از آنچه گويندگان گويند.
نمازی دیگر برای شب نیمه شعبان
ابو یحیی از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که از امام باقر علیه السلام درباره فضیلت شب نیمه شعبان سوال شد. حضرت(ع) فرمودند: «شب نیمه شعبان بعد از شب قد، برترین و بافضیلت ترین شب ها است. در این شب خدا فضل و رحمتش را شامل حال بندگان می گرداند و ایشان را به بزرگواری خود می بخشد. در این شب سعی کنید به خدا تقرب جویید؛ زیرا شبی است که خداوند بر خود لازم کرده و قسم یاد نموده که هیچ درخواست کننده ای را رد نکند مگر این که درخواست معصیت و حرامی بکند. و شبی است که خدا در عوض شب قدر که برای پیامبرمان صل الله علیه وآله قرار داد، آن را برای ما اهل بیت(ع) قرار داده است. پس در دعا و ستایش خدا تلاش کنید؛ زیرا هر کس در این شب صد مرتبه خدا را تسبیح نموده یعنی «سبحان الله» بگوید و صد مرتبه او را ستایش نموده یعنی«الحمدلله» بگوید و صدمرتبه او را به بزرگی یاد کرده یعنی «الله اکبر» بگوید، خداوند گناهان گذشته اش را می بخشد و از حاجات دنیا و آخرت آنچه را بخواهد و آنچه نیازمند آن باشد-هرچند آن را نخواهد- خداوند به خاطر بزرگواری و رحمتش بربندگان آنها را برآورده می سازد.»
ابو یحیی می گوید: به سرورم امام صادق علیه السلام عرض کردم : بهترین دعا در این شب چیست؟ حضرت(ع) فرمودند: هنگامی که نماز عشاء را بجا آوردی دو رکعت نماز بخوان. در رکعت اول بعد از سوره حمد، یک مرتبه سور«جحد» یعنی(قل یا ایها الکافرون) و در رکعت دوم بعد از حمد، یک مرتبه سوره «توحید» را بخوان. وقتی سلام دادی سی و سه مرتبه «سبحان الله» و سی و سه مرتبه «الحمدلله» و سی و چهارمرتبه «الله اکبر» بگو و سپس این دعا را بخوان:
«يَا مَنْ إِلَيْهِ مَلْجَأُ الْعِبَادِ [يَلْجَأُ الْعِبَادُ] فِي الْمُهِمَّاتِ وَ إِلَيْهِ يَفْزَعُ الْخَلْقُ فِي الْمُلِمَّاتِ يَا عَالِمَ الْجَهْرِ وَ الْخَفِيَّاتِ [وَ] يَا مَنْ لا تَخْفَى عَلَيْهِ خَوَاطِرُ الْأَوْهَامِ وَ تَصَرُّفُ الْخَطَرَاتِ يَا رَبَّ الْخَلائِقِ وَ الْبَرِيَّاتِ يَا مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ الْأَرَضِينَ وَ السَّمَاوَاتِ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ أَمُتُّ إِلَيْكَ بِلا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ فَيَا لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ اجْعَلْنِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ إِلَيْهِ فَرَحِمْتَهُ وَ سَمِعْتَ دُعَاءَهُ فَأَجَبْتَهُ وَ عَلِمْتَ اسْتِقَالَتَهُ فَأَقَلْتَهُ وَ تَجَاوَزْتَ عَنْ سَالِفِ خَطِيئَتِهِ وَ عَظِيمِ جَرِيرَتِهِ فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِكَ مِنْ ذُنُوبِي وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِي سَتْرِ عُيُوبِي اللَّهُمَّ فَجُدْ عَلَيَّ بِكَرَمِكَ وَ احْطُطْ خَطَايَايَ بِحِلْمِكَ وَ عَفْوِكَ وَ تَغَمَّدْنِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ بِسَابِغِ كَرَامَتِكَ وَ اجْعَلْنِي فِيهَا مِنْ أَوْلِيَائِكَ الَّذِينَ اجْتَبَيْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ وَ اخْتَرْتَهُمْ لِعِبَادَتِكَ وَ جَعَلْتَهُمْ خَالِصَتَكَ وَ صَفْوَتَكَ .
اى آن كه پناه بندگان در سختي ها به سوى اوست، و بندگان در رخدادهاى ناگوار به سوى او پناه می برند، اى داناى آشكار و نهان، اى آن كه خيالات وهم و فكر، و آنچه را اوهام در نظر مى آورد بر او پنهان نمى ماند، اى پروردگار خلايق و آفريده ها، اى آن كه ملكوت زمين ها و آسمان ها به دست اوست، تويى خدا، معبودى جز تو نيست، به اينكه معبودى جز تو نيست توسّل مى جويم، پس اى آن كه معبودى جز تو نيست، مرا در اين شب از كسانى قرار ده كه به ايشان نظر كردى و به آنان رحم نمودى، و دعايشان را شنيدى پس اجابت كردى و درخواست گذشت از گناهشان را دانستى، پس ايشان را آمرزيدى، و از خطاى گذشته و گناه بزرگشان درگذشتى، به تحقيق از گناهانم به تو پناه آوردم، و براى پرده پوشى عيب هايم به تو پناهنده شدم، خدايا! با كرم و فضلت بر من ببخش، و به بردبارى و گذشت خطاهايم را بريز، و مرا در اين شب با كرامت كاملت فرو پوشان، و از اوليايت كه براى طاعتت برگزيدى، و براى عبادتت اختيار كردی و خالص و برگزيده درگاهت نمودى قرار ده.
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ سَعَدَ جَدُّهُ وَ تَوَفَّرَ مِنَ الْخَيْرَاتِ حَظُّهُ وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ وَ فَازَ فَغَنِمَ وَ اكْفِنِي شَرَّ مَا أَسْلَفْتُ وَ اعْصِمْنِي مِنَ الازْدِيَادِ فِي مَعْصِيَتِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ طَاعَتَكَ وَ مَا يُقَرِّبُنِي مِنْكَ وَ يُزْلِفُنِي عِنْدَكَ سَيِّدِي إِلَيْكَ يَلْجَأُ الْهَارِبُ وَ مِنْكَ يَلْتَمِسُ الطَّالِبُ وَ عَلَى كَرَمِكَ يُعَوِّلُ الْمُسْتَقِيلُ التَّائِبُ أَدَّبْتَ عِبَادَكَ بِالتَّكَرُّمِ وَ أَنْتَ أَكْرَمُ الْأَكْرَمِينَ وَ أَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبَادَكَ وَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ اللَّهُمَّ فَلا تَحْرِمْنِي مَا رَجَوْتُ مِنْ كَرَمِكَ وَ لا تُؤْيِسْنِي مِنْ سَابِغِ نِعَمِكَ وَ لا تُخَيِّبْنِي مِنْ جَزِيلِ قِسَمِكَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ لِأَهْلِ طَاعَتِكَ وَ اجْعَلْنِي فِي جُنَّةٍ مِنْ شِرَارِ بَرِيَّتِكَ رَبِّ إِنْ لَمْ أَكُنْ مِنْ أَهْلِ ذَلِكَ فَأَنْتَ أَهْلُ الْكَرَمِ وَ الْعَفْوِ وَ الْمَغْفِرَةِ،
خدايا! مرا از كسانى كه كوشش شان قرين سعادت شد، و بهره شان از خيرات كامل گشت قرار ده، و نيز مرا از كسانى قرار ده كه سلامت يافتند و نعمت پذير و رستگار گشته پس بهره بردند، و مرا از گزند آنچه پشت سر گذاردم كفايت فرما، و از زياده روی در معصيتت نگاه دار، طاعتت و هر آنچه مرا به تو نزديك می سازد و مقرّب درگاهت مى نمايد محبوب من قرار ده، سرورم هر فرارى به تو پناه می آورد، و هر جوينده به تو التماس مى كند، و هر عذرخواه توبه كار بر كرم تو تكيه مى زند، بندگانت را با احترام گذرادن به آنان ادب كردى و تو كريم ترين كريمانى، و بندگانت را دستور به گذشت دادی و تويى آمرزنده مهربان.
خدايا! مرا نسبت به آنچه از كرمت اميدوارم بى بهره مكن، و از نعمتهاى كاملت نااميد مساز، و از بهره فراوانت كه در اين شب براى اهل طاعتت مقرّر نموده اى بى نصيب مكن، و مرا از شرار مخلوقاتت در سپر استوارى قرار ده، پرودگارا هرچند سزاوار آن همه عنايت نباشم، ولى تو اهل كرم و گذشت و آمرزشى
وَ جُدْ عَلَيَّ بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ لا بِمَا أَسْتَحِقُّهُ فَقَدْ حَسُنَ ظَنِّي بِكَ وَ تَحَقَّقَ رَجَائِي لَكَ وَ عَلِقَتْ نَفْسِي بِكَرَمِكَ فَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ وَ أَكْرَمُ الْأَكْرَمِينَ اللَّهُمَّ وَ اخْصُصْنِي مِنْ كَرَمِكَ بِجَزِيلِ قِسَمِكَ وَ أَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَ اغْفِرْ لِيَ الذَّنْبَ الَّذِي يَحْبِسُ عَلَيَّ [عَنِّي ] الْخُلُقَ وَ يُضَيِّقُ عَلَيَّ الرِّزْقَ حَتَّى أَقُومَ بِصَالِحِ رِضَاكَ وَ أَنْعَمَ بِجَزِيلِ عَطَائِكَ وَ أَسْعَدَ بِسَابِغِ نَعْمَائِكَ فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِكَ وَ تَعَرَّضْتُ لِكَرَمِكَ وَ اسْتَعَذْتُ بِعَفْوِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَ بِحِلْمِكَ مِنْ غَضَبِكَ فَجُدْ بِمَا سَأَلْتُكَ وَ أَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْكَ أَسْأَلُكَ بِكَ لا بِشَيْ ءٍ هُوَ أَعْظَمُ مِنْكَ .
بر من چنان كه شايسته آنى مرحمت فرما، نه چنان كه سزاوار آنم، زيرا گمانم به تو نيكو است، و اميدم تو برجا، و به كرمت آويخته ام، پس تو مهربان ترين مهربانانى، و كريم ترين كريمانى، خدايا! خاص گردان مرا از روى كرمت به فراوانى روزى، و پناه می آورم به عفوت از عقابت، و بيامرز بر من گناهى را كه زشت خويى آورد، و روزى را بر من تنگ مى كند، تا به خشنودى درخورت بپا خيزم، و به فراوانی عطايت متنعم شوم، و به نعمت هاى كاملت خوشبخت گردم، هرآينه به آستانت پناه آوردم، و متعرّض كرمت شدم، و به عفوت از مجازاتت، و به بردبارى ات از خشمت پناه بردم، پس ببخش مرا آنچه كه از تو درخواست نمودم، و به من برسان آنچه را از تو خواهش كردم، از تو مى خواهم به حق خودت نه به چيزى كه بزرگتر از تو باشد كه چيزى بزرگتر از تو نيست.
آنگاه به سجده مى روى و مى گويى: «يا ربّ» بيست مرتبه، «يا اللّه» هفت مرتبه، «لاحول ولا قوة الا بالله» هفت مرتبه، «ماشاءالله» ده مرتبه، «لا قوة الا بالله» ده مرتبه، سپس صلوات مى فرستى بر پيامبر و آل او عليهم السّلام و از خدا حاجت خود را می خواهى، پس سوگند به خدا كه اگر در پى اين عمل، به عدد قطرات باران حاجت بخواهى هرآينه خدا (عزّ و جل) به كرم فراگير و فضل بزرگش، آن حاجت را به تو مى رساند«.
منبع: صحیفه مهدیه / ص213 تا 219
