وارث: آیت الله جوادی آملی از مراجع عظام تقلید و مفسر برجسته قرآن، در کتاب ارزشمند «امام مهدی، علیه السلام موجود موعود» می نویسد:
به تحقیق زمان ظهور آن حضرت(عج) ناپیداست و تنها خدا یا کسانی از آن آگاه اند که خداوند علم به آن را در اختیارشان گذاشته است. در برخی روایات معصومان علیهم السلام زمان ظهور حضرتش را چونان گاه برپایی قیامت دانسته و بدینسان بر ناپیدایی آن تاکید ورزیده اند: «إنّما مثله کمثل الساعة» «ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً؛ آن ساعت در آسمانها و زمین بسی سنگین و عظیم است، نیاید شما را مگر ناگهانی»(۱)
زمان ظهور آن حضرت(عج) از اسرار الهی است و گمانه زنی درباره آن نه تنها عملی بی اساس است بلکه امامان معصوم علیهم السلام از آن نهی فرموده اند، همچنان که از امام صادق علیه السلام نقل گردیده است: «عن عبدالرحمن بن کثیر قال: کنت عند ابی عبدالله علیه السلام إذ دخل علیه مهزم فقال له: جعلت فداک! أخبرنی عن هذاالامر الذی ننتظر متی هو؟ فقال: یا مهزم! کذب الوقّاتون و هلک المستعجلون و نجا المُسَلِّمون و نیز عن ابی بصیر عن أبی عبدالله سلام الله علیه قال: سالته عن القائم عجل الله تعالی فرجه فقال: کذب الوقّاتون إنّا أهل بیت لا نُوَقّت. (آنان که وقت مشخص می کنند دروغگویند و ما اهل بیت وقتی را معین نمی کنیم)
عدم تعیین وقت ظهور و تاکید بر استتار آن، هرگز به معنای لزوم عدم اطلاع انسان کامل از زمان ظهور نیست، بلکه انسان کامل که به اذن الهی بر تمام عوالم امکانی احاطه دارد از نتایج علم ازلی و صحنه علم بدائی مطلع است و زمان ظهور نیز از این جمله مستثنا نیست؛
اما مصلحت نامشخص بودن وقت ظهور برای جامعه بشر اقتضای کتمان این راز را می کرده است، همان طور که امام صادق علیه السلام به ابی بصیر نفرمود که ما از وقت ظهور آگاه نیستیم بلکه فرمود: « ما وقتی را معین نمی کنیم.»
بی تردید روز ظهور آن حضرت(عج) یکی از بارزترین مصادیق یوم الله خواهد بود و انتظار عاقلانه و صادقانه آن روز وظیفه هر مسلمانی است.
سیمای عمومی عصر ظهور
در پیش قدم ظهور حضرت خاتم الاولیاء علیه السلام جهان وضعیتی مشابه با عصر ظهور خاتم الانبیاء خواهد داشت: جهانیان دارای ملت های متعدد و نحلت های متنوع بوده و اصول الهی فراموش، اصول انسانی متروک، مواثیق و تعهدات بین المللی مهجور و قانون حاکم بر مناسبات میان انسان ها، خوی فرعونی ِ «قََََد اَفلَح َالیَومَ مََن ِ استعلی؛ آن‌کس که غلبه و برتری یابد محققا او پیروزی یافته است» (۲) خواهد بود.
از سوی دیگر بر اثر قرائت های متعدد از دین، کتاب های مقدس و معارف الهی، جامعه انسانی با مشکلی پیچیده تر از عصر نبوی روبه رو خواهد بود، چرا که بزرگ ترین مسئله جوامع آن روزگار پرستش بت های چوبی و سنگی بود که ادراک ناپسندی ِ آن چندان دشوار نیست؛ اما ادراک نادرستی برخی تأویل ها و قرائت ها برای همه افراد آسان نیست و چه بسا سبب حیرت، سردرگمی یا گمراهی گردد: القائم علیه السلام یلقی فی حربه ما لم یلق رسول الله صل الله علیه و آله؛ إنّ رسول الله صل الله علیه وآله أتاهم و هم یعبدون حجارة منقورة و خشباً منحوتة، و إنّ القائم یخرجون علیه، فیتأوّلون علیه کتاب الله و یقاتلونه علیه.
در اوضاعی چنین بی سامان که انسانیت مقهور نفسانیت و عقلانیت مقهور وهم و خیال و نیز معارف وحیانی و کتاب های آسمانی بر اساس آرای باطل تأویل می گردند، اخلاق در جوامع انسانی رو به افول می گذارد و پیمان ها محترم شمره نمی شوند. دل های فرزندان آدم علیه السلام دانسته یا ندانسته، مشتاق خورشیدی می شوند که باید ظهور کند و شب دیجور ستم را بشکافد و عقل را آزاد سازد و بند از دست و پای بشریت بگسلد: « و یضع عنهم اصرهم و الاغلل التی کانت علیهم» (۳).
پی نوشت ها:
۱. سوره اعراف، آیه ۱۸۷
۲. سوره طه، آیه ۶۴
۳.سوره اعراف آیه ۱۵۷
