وارث: اول دی القعده برابر با روز اول چله کلیمیه است. بعضی از فرق و به خصوص برخی از عارفان با تمسک به چهل شبی وعده حضرت موسی با خداوند متعال؛ گرفتن چله کلیمیه را توصیه کرده اند. این گونه چله گرفتن ها مانند چله کلیمیه، چله موسویه و چله رضویه و ..... بر اساس متون روایی تا چه اندازه از اعتبار جهت عمل کردن به آن برخوردار است؟
حجت الاسلام علی نصیری استاد حوزه و دانشگاه و رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد در پاسخ به این سؤالات گفت: طبق حدیث مشهور نبوی «من أخلص العبادة لله أربعین صباحا ظهرت ینابیع الحکمة من قلبه علی لسانه» چهل روز عبادت خالصانه باعث سرازیر شدن چشمه های حکمت از جان انسان می شود.
وی افزود: از سویی دیگر، کوچ کردن موسی (ع) به کوه طور برای مناجات با خداوند و دریافت الواح تورات، از روز اول ذوالقعده آغاز شد و پس از چهل روز در روز عید قربان به پایان رسید. از کنار هم گذاشتن این دو امر و نیز روایاتی که در باره جایگاه عبادت در دهه اول ذوالحجه رسیده است، می توان نتیجه گرفت که این چهل روز زمان مناسبی برای عبادت است.
وی در ادامه سخنانش اظهارداشت: با این حال به گمانم باید به دو نکته توجه داشت: اعلام این چهل روز به عنوان چله عبادت نمی تواند مسبوق به شرع باشد؛ زیرا از مقارنت دو امر پیش گفته لزوماً چنین مطلبی قابل استفاده نیست. به عبارت روشن تر کسی نمی تواند تحت عنوان «چله کلیمیه» عبادت این چهل روز را به عنوان عملی شرعی قلمداد کند؛ زیرا تشریع چنین حکمی حتی در حد استحباب، نیازمند وجود سخن یا سیره معصوم است.
این محقق و نویسنده کشورمان تصریح کرد: پدیده چله نشینی باب موسعی است که زمینه بروز و ظهور رفتارهای تصوف منشانه را فراهم آورد و سرانجام به ظهور مرکز جدیدی در برابر مسجد در اسلام شد با نام خانقاه.
وی در پایان سخنانش گفت: از این جهت باید مراقب بود که با تکثیر عناوین چله نشینی، که در جای خود می تواند امری راجح و دربرگیرنده برکاتی نیز باشد، زمینه برای ترویج تفکر خاص اهل تصوف فراهم نگردد که نکوهش از اندیشه و منش آنان در سیره قولی و عملی اهل بیت(ع) مشهود است.
