وارث:شعر آیینی و هیئت در حال حاضر از پرمخاطب ترین و جدی ترین جریان شعر کشور است. از همین رو شاعران آیینی کشورمان هر کدام به یاد عزای سالار شهیدان و یاران وفادارشان،مجموعه رباعیاتی سروده اند که در ادامه با هم می‌خوانیم:
جواد حیدری
این شعله مگر به سینه خاموش شده
دل جای دگر رفته و مدهوش شده
باید که بر این غصه همه گریه کنیم
این اصل عزاست که فراموش شده
قاسم صرافان
هستند بدهکار، بدهکارِ حسین
اندیشه نه، غرقند در اَسرار حسین
تا مثل شریحید در اندیشه‌ی خویش
بی‌خویش، رسیدند به دیدار حسین
اشکت اگر از سر بدهکاری بود
از چشم تو: تقصیر عزاداری بود؟
این اشک همان است که یاران حرم
در روضه، به روی ماهشان جاری بود
پیمان طالبى
اى ابر! بیا و چشمه اى جارى کن
اى چشم! به قدر شبنمى یارى کن
ترسم که به رو در آتشم اندازند
اى اشک! خود تو آبرودارى کن!
احمد بابایى
این روضه فقط به چشم زینب زیباست
این خال سیه به روی آن لب زیباست
این «سین» بلال است، به اشهد سوگند!
ای روسیهان! سرخی مذهب زیباست
محمد قاسمى
هرگز نشود دراز هر جا دستم
تا هست دخیل لطف زهرا دستم
امروز چو بر حسین او گریه کنم
در دست پیمبر است فردا دستم
حامد عسکرى
همْ‌وسعت تاریخ غمش سنگین است
ای جان به غمی که این‌قدر شیرین است
از نقد به گریه عده ای نان خوردند
ارباب کرم که می نویسند این است
مقتل خواندم که خط به خط گریه کنم
بر تشنگی امیر شط گریه کنم
آسیب شناسی محرم ؟؟ نه نه
من یادگرفته ام فقط گریه کنم
محسن ناصحى
من معتقدم که اشک یعنی ایمان
یعنی که بروز عشق یعنی عرفان
در روز جزا که کاسه ی ما خالی است
سرمایه اشک می خرند از انسان
حسین دهلوی
خوش باد کسی که دم به دم می گرید
با شور به شعر محتشم می گرید
بر آتش روضه های جانسوز حسین
بی معرفت است آنکه کم می گرید
عارفه دهقانی
اشکم همه شب تا به سحر می ریزد
از چشمِ ترم ،خونِ جگر می ریزد
از بنده نوازی و خطاپوشی توست
چشمم عرقِ شرم اگر می ریزد!
