وارث: در ايام متوكل عباسي زني ادعا كرد كه من حضرت زينب هستم و متوكل به او گفت: تو زن جواني هستي و از آن زمان سالهاي زيادي گذشته است. آن زن گفت:رسول خدا در من تصرف كرد و من هر چهل سال به چهل سال جوان مي شوم.
متوكل، بزرگان و علما را جمع كرد و راه چاره خواست. متوكل به آنان گفت: آيا غير از گذشت سال، دليل ديگري براي رد سخنان او داريد؟ گفتند: نه. آنان به متوكل گفتند : امام هادي عليه السلام را بياور شايد او بتواند باطل بودن اين زن را روشن كند.
امام عليه السلام حاضر شد و فرمود: اين دروغگو است و زينب سلام الله عليها در فلان سال وفات كرده است. متوكل پرسيد : آيا غير از اين، دليلي براي دروغگو بودن هست؟ امام عليه السلام فرمود: بله و آن اين است كه گوشت فرزندان فاطمه سلام الله عليها بر درندگان حرام است. تو اين زن را به قفس درندگان بينداز تا معلوم شود كه دروغ مي گويد.
متوكل خواست او را در قفس بيندازد، او گفت: اين آقا مي خواهد مرا به كشتن بدهد، يك نفر ديگر را آزمايش كنيد. برخي از دشمنان امام عليه السلام به متوكل پيشنهاد كردند كه خود امام عليه السلام داخل قفس برود.
متوكل به امام عرض كرد: آيا مي شود خود شما داخل قفس برويد؟! نردباني آوردند و امام عليه السلام داخل قفس رفت و در داخل قفس شش شير درنده بود. وقتي امام عليه السلام داخل شد شيرها آمدند و در برابر امام عليه السلام خوابيدند و امام عليه السلام آنها را نوازش كرد و با دست اشاره مي كرد و هر شيري به كناري مي رفت.
وزير متوكل به او گفت : زود او را از داخل قفس بيرون بياور و گرنه آبروي ما مي رود. متوكل از امام هادي عليه السلام خواست كه بيرون بيايد و امام عليه السلام بيرون آمد.
امام فرمود : هر كس مي گويد فرزند فاطمه (سلام الله عليها) است داخل شود. متوكل به آن زن گفت : داخل شو. آن زن گفت : من دروغ مي گفتم و احتياج، مرا به اين كار وا داشت و مادر متوكل شفاعت كرد و آن زن از مرگ نجات يافت.
گفتني است، قفسي را كه آن زن دروغگو را داخل انداختند، هم اينك به صورت گودالي در آمده است كه در نزديكي شهر سامرا و با فاصله كم از حرم امامين عسكريي واقع شده است كه زائران مي توانند از اين مكان تاريخي بازديد كنند.
منابــع : – بحار الانوار ج ۵۰ ص ۱۴۹ ح ۳۵ چاپ ايران. – منتهي الامال ج ۲ ص ۶۵۴ چاپ هجرت.
