تحقیر مومن و مسلمان، حرام است
یکی از بحث هایی که عمدتا از طریق زبان صورت می گیرد و گاهی هم از طرق دیگر بحث اهانت است. ریشه اهانت وهن است یعنی سست کردن. هر عمل و گفتار و حرکتی که باعث شود شخصیت و موقعیت اجتماعی طرف مقابل، به خصوص مومن و مسلمان ضعیف شود حرام است و اشد حرمت ها را دارد.
همه مراجع گفتند اگر شخصی در بین نماز جماعت، نماز فرادا خواند،اگر باعث وهن و اهانت به امام جماعت یا اصل جماعت شود جایز نیست. یعنی ممکن است وقتی یک نفر فرادا بخواند، بقیه بگویند امام جماعت را می شناسد، حتما مورد تایید نیست و مشکلی دارد. چون ممکن است شما ب پیش نماز ظن ببرید و پیش نماز در دهن شما کوچک بشود، نماز من اشکال دارد.
در صحن رضوی امام رضا علیه السالام این اتفاق نمی افتد، چون جمعیت زیاد است و این فکر نمی شود از این حیث ایرادی ندارد.
این نوع مسائل اخلاقی است، اما در علم فقه اثر کرده است. این نشان می دهد مسئله حرمت مومن و مسلمان تا در رابطه بین انسان و خدا و احکام نفوذ کرده است. حال ار خدا چیزی را قبول نکند، قطعا انسان زمین می خورد.
گاهی بحث اهانت نسبی است و گاهی انتزاعی است. یعنی شما کاری می کنید نسبت به دوستتان هیچ اشکالی ندارد، اما نسبت به دیگری اشکال دارد، دوستت نه خودش احساس اهانت می کند و نه دیگران درباره او حس اهانت می کنند، اما اگر شخص غریبه ای باشد ممکن است آن کار باعث استخفاف او شود و کوچک شود و به همین اندازه شما از خدا دور می شود و این کار حرام است.
در جامعه امروز ما شاید هر روز چندین میلیون از این حرام ها انجام می شود.
فردی میگفت در کربلا بودم خواستم وضو بگیرم، درون ظرف آب بود اما هر چه کردم آب از ظرف بیرون نریخت؛ گفتم حتما خدا مرا دوست داشته و این آب مشکلی داشته، نخواسته من با آن وضو بگیرم.
به کنار شط رفتم و آب آوردم و باز هم این موضوع تکرار شد، فهمیدم که من توفیق نماز شب ندارم، حتما یک مشکلی دارم ، فکر کردم و یادم آمد دیروز شخصی به من رجوع کرد و من برای شان او احترام نگذاشتم.
مراقبه داشته باشیم
یک زن و شوهری پیش من آمدند که ما با آنها خیلی مأنوس هستیم، این خانم سیده هستند و من معمولا به بهانه هایی برای ایشان بلند می شوم. یک شب ایشان آمد و من مشغول کار بودم و بلند نشدم.
قصد نداشتم بلند نشوم، اما مشغول بودم،من آن شب برای نمازم 1 ساعت دیر بیدار شدم. من تا آن لحظه به ذهنم نرسیده بود که این کار اشکال داشته است و برای ایشان بلند نشدم.
این نسبی است، اگر اینها را خوب نگاه کنیم متوجه می شویم یک سری آداب در اجتماع نسبی است، نسبی به بعضی افراد اهانت می شود و نسبت به دیگران اهانت نیست.
گاهی انتزاعی است، یعنی برداشت است. عمل من در خارج هیچ اهمیتی ندارد اما انتزاع است.
مثلا در بعضی جلسات مستمع با موبایل خود مشغول است، این توهین است، توهین برداشت می شود.
و انتزاعی است. ما اهل مراقبت نیستیم، حواسمان جمع خودمان نیست. امام صادق علیه السلام می فرمایند: در هر قدمی که برمیداری مراقبت داشته باش، انگار در صراط راه می روی که از مو باریک تر است، مومن اینگونه است. هر کسی میخواهد خوب بندگی کند باید همیشه در این زمینه که، نکند حرف یا عمل من عیب داشته باشد، مراقبت کند.
سر شیخ عباس قمی(ره) می گوید در مشهد، اطراف حرم 10 شب را برای جلسه ای قول داده بودم، 3 شب رفتم، شب سوم حدیثی را گفتم این حدیث در صفینة البهار است که شیخ عباس قمی نوشته اند، حدیث را گفته و توضیح دادم و گفتم برداشت پدر من بهتر از علامه مجلسی است.
شب خواب دیدم که پدرم فرمود به جناب علامه مجلسی توهین شد چرا این حرف را زدی؟
صبح به بانی گفتم بقیه جلسات را نمی توانم بیایم. باید بروم اصفهان، به اصفهان آمدم و خدمت علامه مجلسی رسیدم و عذرخواهی کردم.
شب پدرم بخه خوابم آمد و گفت خدا شما را بخشید. این مراقبه سخت است و علتش این است که مومن بسیار بزرگ است.
من بارها گفته ام که در مملکت ما مومن به اندازه یک لیواان آب خوردن، حتی یک تره ارزش ندارد به همین دلیل به جایی نمیریسیم.
یک قطره اشک برای اباعبدالله، دو رکعت نماز جماعت خیلی اثر گذار است، اما انگار برای ما تاثیری ندارد. چون ما اهل مراقبت نیستیم و الا مواظبیم به کسی اهانت نشود و استخفاف نشود.
مومن نزد خدا عزیز است
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم می فرمایند: شب معراج عرض کردم خدایا، مومن نزد شما چطور است و چقدر می ارزد؟
خداوند فرمود: پیامبر من اگر کسی به ولی من( در اینجا منظور دوست من، مومن و مسلمان است) اهانت کند،مرا با خودش به جنگ طلبیده است. من برای نصرت دوستانم از هر چیزی زودتر عمل میکنم.
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم فرمودند: ضعفا را تحقیر نکنید که اگر چنین کردید خداوند بین او و مومنی که به او توهین کردید در بهشت جمع نمی کند، جایی که مومن هست او را راه نمی دهند، مگر اینکه توبه کند.
خدا مومن را خیلی عزیز می دارد. به خصوص درباره زن و بچه و شوهر، گاهی خانم ها زبانشان تند است، و شوهر هم آبرو داری می کند و چیزی نمیگوید، خدا دشمن این زن است بر عکس این موضوع هم است.
امام کاظم علیه السلام میفرمایند: اگر مردی به همسر و فرزندش ظلم کند خداوند متعال شدید ترین غضب ها را برای او دارد.
آیت الله دستغیب می فرمایند: جوانی نزد من آمد و گفت خواب پدرم را دیده ام، گفتم این نماز و صدقه و خیرای که برایتان می فرستیم می رسد؟ گفت: بله. تا میتوانید خیرات کنید. حال ما در اینجا مثل کسی است که در حمام است، وقتی در بسته است احساس خفگی میکنیم وقتی در را باز میکنیم و هوایی می آید انسان لذت میبرد، ما هم در برابر خیرات اینگونه ایم و کیف میکنیم.گفتم شما که حالتان خوب است چرا اطراف دهانتان آلوده است؟
گفت: اسم مادر تو "سکینه" من به شوخی چیز دیگری می گفتم، او ناراحت می شد، به دلیل همین ناراحتی دهان من اینگونه است. صبح به مادرم گفتم، و او هم گفت نمیدانستم عذابش می دهند، حلالش کردم.
هر کسی مراجعاتش بیشتر است، امکان اهانتش هم بیشتر باید مراقب بود. با این خصوصیات میخواهیم به قرب خدا برسیم. به جای توهین به دیگران خودمان را خطاب قرار دهیم و مراقبه را بیشتر کنیم.
