توصیف قرآن و فوائد آن در کلام حضرت زهرا(س)

وارث: خداوند قرآن را به عنوان برترین کتاب آسمانی بر پیامبر گرامی اسلام(ص) نازل کرد و آن را مایه هدایت تمام انسان‌ها قرار داد و فرمود: «هَذَا بَیَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِینَ؛ این [قرآن] براى مردم بیانى و براى پرهیزگاران رهنمود و اندرزى است» (آل‌عمران، 138). همچنین پیامبر(ص) و اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) را تبیین‌گران این کتاب مقدس و راهکاری برای تفکر در آیاتش قرار داد و در این باره فرمود: «... وَأَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛ و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم تا براى مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح دهى و امید که آنان بیندیشند». زیرا پیامبر(ص) و ائمه(ع) مسلط بر تمام علوم قرآن و عالم هستی هستند؛ از این رو برای فهم اوصاف ظاهری و باطنی قرآن باید سر کلاس درس این انوار مقدس الهی نشست.

حضرت زهرا(س) در ابتدای خطبه فدکیه زمانی که قصد داشتند اوصاف قرآن را معرفی کنند، فرمودند:

«شما اى بندگان خدا پرچمداران امر و نهى او و حاملان دین و وحى او و امین‌هاى خدا بر یکدیگر و مبلّغان او بسوى امّت‌هایید، زمامدار حق در میان شما بوده و پیمانى است که از پیشاپیش به سوى تو فرستاده و باقیمانده‏‌اى است که براى شما باقى گذارده،کتاب گویاى الهى و قرآن راستگو و نور فروزان و شعاع درخشان است که بیان و حجّت‌هاى آن روشن، اسرار باطنى آن آشکار، ظواهر آن جلوه‏‌گر است، پیروان آن مورد غبطه جهانیان بوده و تبعیّت از او خشنودى الهى را باعث مى‏‌شود و شنیدن آن راه نجات است. به وسیله آن مى‏‌توان به حجّت‌هاى نورانى الهى، و واجباتى که تفسیر شده و محرّماتى که از ارتکاب آن منع شده است و نیز به گواهی‌هاى جلوه‏‌گرش و برهان‌هاى کافی‌اش و فضائل پسندیده‏‌اش و رخصت‌هاى بخشیده شده‏‌اش و قوانین واجبش دست یافت.»

متن حدیث:

فیکُمْ، وَ عَهْدٍ قَدَّمَهُ اِلَیْکُمْ، وَ بَقِیَّةٍ اِسْتَخْلَفَها عَلَیْکُمْ:کِتابُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ الْقُرْانُ الصَّادِقُ، و النُّورُ السَّاطِعُ وَ الضِّیاءُ اللاَّمِعُ، بَیِّنَةً بَصائِرُهُ، مُنْکَشِفَةً سَرائِرُهُ، مُنْجَلِیَةً ظَواهِرُهُ، مُغْتَبِطَةً بِهِ اَشْیاعُهُ، قائِداً اِلَى الرِّضْوانِ اِتِّباعُهُ، مُؤَدٍّ اِلَى النَّجاةِ اسْتِماعُهُ. بِهِ تُنالُ حُجَجُ اللَّهِ الْمُنَوَّرَةُ، وَ عَزائِمُهُ الْمُفَسَّرَةُ، وَ مَحارِمُهُ الْمُحَذَّرَةُ، وَ بَیِّناتُهُ الْجالِیَةُ، وَ بَراهینُهُ الْکافِیَةُ، وَ فَضائِلُهُ الْمَنْدُوبَةُ، وَ رُخَصُهُ الْمَوْهُوبَةُ، وَ شَرائِعُهُ الْمَکْتُوبَةُ.