وارث: هر عملی دو اثر دارد یکی همین آثار ظاهری که من و شما آن را می‌بینیم و دیگری آثار باطنی است که به چشم ظاهر محسوس نیست، بلکه آن صورت برزخی اعمال و مربوط به بحث تجسم اعمال است و در قرآن هم بدان تصریح شد.
در اواخر کتاب معراج السعادة مرحوم نراقی صورت برزخی اعمال شرعیه آمده که نماز چه صورت برزخی دارد؟ روزه گرفتن و قرآن خواندن چه صورت برزخی و اخروی دارد؟ مؤلف می‌نویسد: هر مقدار از نماز که با توجه به حق و حضور باشد، یک صورت زیبایی می‌یابد، مثل یک ملکی که خیلی خوش سیما هست و هر قدر در نماز حواست بیشتر جمع باشد، این صورت زیباتر است و برای شما تا قیامت می‌ماند، هر چند در دنیا دیده نمی‌شوند، ولی برای اولیای الهی در همین دنیا مشهود هستند.
▪ کرامتی از یک اولیای الهی:
یکی از علمای مهم قم نقل می‌کرد که یکی از مردان الهی به منزل ما آمد و مشغول صحبت بودیم که یکی از دوستانم آمد. تا این شخص وارد شد، آن مرد الهی بلند شد و با حالتی خاص از رفیقمان خواست که بیرون برود! آن شخص در حالی‌که رنگ از صورتش پریده بود برگشت و از خانه بیرون رفت، سپس آن ولی خدا گفت: «بوی تعفن او، محله را گرفته است.» بعد که آن شخص را دیدم به او گفتم: چه شد که آن ولی خدا با تو چنین رفتاری کرد؟ گفت: صبح که بیدار شدم، دیدم غسل بر من واجب شده، ولی برای کاری عجله داشتم گفتم می‌روم دنبال کار و پس از آن غسل می‌کنم. بعد فراموش کردم و حتی نماز ظهر را هم بدون غسل خواندم. وقتی آن آقا این حرف را زد، تازه یادم آمد که غسل برایم واجب شده بود.
بله عزیز من! اثر ترک غسل واجب، بوی تعفن است که وجود دارد، ولی ما به ظاهر آن را استشمام نمی‌کنیم، اما آن‌ها که چشم‌شان باز است می‌بینند. وضو نداشته باشی یک گرد و غبار و تاریکی اطراف تو دور می‌زند که نمی‌بینیم، ولی آن‌ها که می‌بینند می‌فهمند. وقتی کسی با حقیقت باشد، در وجودش جلوه‌ای از حقیقت وجود دارد، آن‌ها مطالبی را در پیشانی افراد می‌خوانند. خلاصه این‌که همه احکام الهی این‌طور است و هر عملی اثری دارد.
▪ علامت شیعیان امیرالمؤمنین علیه‌السلام :
شیعه بودن هم مانند همه رفتارها و حالات انسان، باید اثر و علامتی داشته باشد. عزیز من! اگر ما فقط به اسم شیعه اکتفا کنیم، فایده ندارد! اگر من ادعا کنم که با تقوا هستم، می‌گویند: دلیل تو چیست؟ کدام اعمالت بر تقوایت دلالت دارد؟ به کدام سفارشات حضرت علی علیه‌السلام عمل می‌کنی؟ بله، من می‌توانم بگویم که از محبان آن حضرت هستم، ولی شیعه بودن تقوا می‌خواهد، شباهت به آن حضرات معصومین می‌خواهد.
برادرها یک کاری بکنیم که این محبت و علاقه را نگه داریم، اگر بی‌بند و باری زیاد شد، حجاب‌های ظلمانی زیاد شد، تبعیت از شیطان زیاد شد، خدای ناخواسته محبت‌ها هم کم‌رنگ می‌شود. وقتی گناه زیاد شد، حجاب‌های ظلمانی زیاد می‌شود و کم‌کم آن نور ولایت از بین می‌رود. منقول است که عده‌ای به در خانه امام سجاد علیه‌السلام آمدند و به خدمت‌کار گفتند: ما از شیعیان هستیم و از راه دور آمدیم و با امام کار داریم. حضرت پس از اطلاع، به پشت در رفتند و وقتی به آن‌ها نگاه کردند، فرمودند: به خدا قسم، این‌ها دروغ می‌گویند و از شیعیان ما نیستند! کجاست آثار عبادت و عبودیت در ایشان؟ شیعیان ما با عبادتشان شناخته می‌شوند. (بحارالانوار/65/169)
بیاییم یک فکری به حال خودمان بکنیم. کلاهبرداری کردن، خلاف شریعت انجام دادن چطور با شیعه بودن سازگاری دارد؟ در مراسمات عقد و عروسی‌مان چقدر خلاف شرع انجام می‌گیرد و پول‌های بی‌مورد اسراف می‌شود، تازه باز هم ادعا می‌کنیم که از شیعیان علی علیه‌السلام هستیم! این چه تشیعی است که هیچ خلاف شرعی به آن ضربه نمی‌زند. این‌طور نیست عزیز من! روز قیامتی هست.
▪ راه جبران:
اگر کسی بپرسد که ما از این به بعد چه کار کنیم؟ تا حالا به اسم شیعه بودیم، ولی از حالا می‌خواهیم شیعه واقعی بشویم، چه کار کنیم؟
در جواب عرض می‌کنم که با کریمان کارها دشوار نیست. از گذشته‌هایت وقت و بی‌وقت توبه بکن. دو رکعت نماز بخوان و بگو: خدایا من اشتباه کردم، غلط کردم و نفهمیدم و حالا به در خانه‌ات آمده‌ام. ممکن نیست که خداوند دست رد بزند و نپذیرد؛ زیرا مگر جای دیگر هم هست که برویم. خودش فرمود که یأس از رحمت الهی از گناهان کبیره است. اگر پشیمان شدم و می‌خواهم واقعاً پیرو اهل‌بیت علیهم‌السلام باشم چاره‌اش این است که حق‌الناس به گردنم نباشد، حق الناس اگر هست باید بپردازم و اگر الآن امکان ادای حق‌الناس وجود ندارد، تصمیم بر انجام آن باشد. پس از آن طبق دستورات اهل‌بیت علیهم‌السلام عمل بکنیم. سلمان و ابوذر از اول که دارای این مقامات نبودند، آن‌ها تدریجاً به این مقامات رسیدند.
خداوند به حق محمد و آل‌محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و سلم توفیق جبران گذشته را به ما عطا کند و ما را از اهل تقوا و از شیعیان واقعی قرار دهد.
