ولایت شرط عبور از مطمئن ترین راه های رسیدن به خدا

وارث:پیامبر خدا(ص)مى فرماید: رجب، "شهرالله الأصمّ" است و بدان سبب آن را "اصمّ" نامیدند که هیچ ماهى به پایه عظمت آن نمى رسد؛ مردم زمان جاهلیت به رجب حرمت مى نهادند و آنگاه که اسلام درخشیدن گرفت، بر حرمت آن افزود. بدانید که رجب، ماه خدا شعبان، ماه من و رمضان، ماه امت من است پس هرکس یک روز از رجب را روزه بدارد، مستحقّ رضوان الهى گردد و روزه اش غضب الهى را خاموش کند و خداوند درى از درهاى جهنّم را بر او ببندد. اگر کسى به اندازه تمام زمین طلا انفاق کند، برتر از روزه یک روز آن نخواهد بود... هرگاه شب شود، دعایش مستجاب خواهد بود: یا در دنیابه او عطا خواهد شد و یا براى آخرت او ذخیره مى شود...

تاکیدات ائمه و بزرگان دین بر عظمت ماه رجب به عنوان دروازه ورود به ضیافت الله در شهر رمضان تا جایی است که هر بنده ای هرچند گرفتار و مضطر خود را در این ماه مجیب الدعوه می داند و با امیدی سرشار از درگاه الهی خواسته هایش را مطالبه می کند.

اهمیت و فضائل ماه رجب و ایستگاه های معنوی آن همچون لیله الرغائب، میلاد امیرمومنان (ع) و بعثت رسول اکرم (ص) که بستری مناسب برای حضور فرشیان در بارگاه عرشی فراهم کرده .

 

ماه رجب در نگاه تاریخی یعنی از صدر اسلام تا کنون و در اندیشه متشرعین، ائمه اطهار و کردار و گفتار آنها از ماه های مهمی است که بستر ارتباط انسان با خدا در آن فراهم می شود یعنی خدا از نظر زمانی ظرف مناسبی را برای بندگان مهیا کرده و درهای رحمت خود را بر آنها گشوده آنچنان که در ادعیه ائمه اطهار (ع) نیز این امر به خوبی تصریح شده به ویژه در دعای "یا من ارجوه ..." یعنی ای خدایی که هر خیری از تو است و ملجا رهایی از هر شری تو هستی و اجر و پاداش هر کار خیری را چندین برابر به بندگانت می دهی! چراکه بنابر نص صریح آیات الهی نتیجه اعمال خیر ما همچون خوشه های گندم است یعنی از هر دانه کاشته شده خوشه ای پرتعداد می روید.

حال که چنین بستری از جانب خداوند متعال فراهم شده اگر انسانی تغییر حال داده و به اعمال خود از طرقی همچون دعا و توبه رنگ الهی ببخشد خداوند حتی اعمال بد او را نیز به کارهای نیک مبدل می کند و این همان گذراندن مسیر قرب باریتعالی و عبودیت و کمال بندگی انسان است.

پس از رجب ماه شعبان هلول می کند که حکم ماه ولایت را دارد و صلوات این ماه نشان می دهد هرکس بر فلک ولایت سوار شود پرسرعت ترین و مطمئن ترین راه های رسیدن به خدا را طی کرده و با گذران این مسیر به ماه رمضان یعنی ضیافت الله نائل می شود پس رجب ماه ورود به کمال و قرب از طریق بندگی و شعبان ماه ولایت و امامت است که ما را به منزلگاه مقصود یا همان "کهف الحصین" می رساند و اوج این منزلگاه لیالی قدر است که سرنوشت آدمی درپی اعمال نیک و بد انجام داده و عباداتش برای یک سال رقم می خورد اما آنچه به این عبادات اوج می بخشد دعای قنوت نماز عید سعید فطر است آنگاه که می گوییم "خداوندا از هر خیری که نصیب بندگان مومنت کرده ای ما را نیز متنعم گردان و از هر شری که آنها به درگاه تو از آن پناه آورده اند ما را نیز مصون دار!"

و با این مضامین بلند ماه میهمانی الهی را به پایان می بریم...

شناخت ائمه (ع) نیازمند شناخت خداوند و رسول او است آنچنان که در ادعیه می گوییم "خدایا! خود و رسول و حجتت را به من بشناسان" یعنی برای شناخت ولایت باید خدا را شناخت.

امیرالمومنین (ع) در جنگ صفین خود را قرآن ناطق معرفی کرد که این هشداری است برای انسان های متدین در طول تاریخ که راه را گم نکنند زیرا بنابر قول الهی ما با پذیرش امامت در مسیر ائمه گام گذاشته و از هدایت خاص آنها بهره مند می شویم چراکه برخی از هدایت ها تنها به نشان دادن راه ختم می شود اما جنس هدایت ائمه به گونه ای است که انسان را تا انتهای مسیر کمال همراهی می کنند و چه زیبا است پیمودن این مسیر در کنار ائمه برای رسیدن به ضیافت الله.

رهبانیت یعنی تارک دنیا شدن به مفهوم خاص بدون عمل کردن به فرامین شرعی و فقهی علی رغم تاکیدات پیامبر (ص) که این شیوه یعنی انزوای از خانواده و اجتماع را خروج از دین دانسته اند، در حالی که معتکف در ایامی خاص در خانه امن الهی حضور یافته و در این 3 روز طبق فرامین فقهی صحیح روزه، نماز و سایر عبادت را با پرهیز از انجام برخی اعمال حلال خالصانه در درگاه الهی قرار می گیرد.

اما برای اینکه این آیین مسیر رهبانیت را نپیماید باید همه شئون زندگی همچون حکومت، عبادت، معیشت و عدالت گستری را مدنظر داشت چراکه بنابر روایات و آموزه های دینی باید اوقات روزانه را به ارتباط با خدا، زندگی و امور شخصی اختصاص داد.

این جامعیت در روش و امور زندگی مانع از رشد یکسویه و ایجاد آدرس های اشتباه در افکار آدمیان می شود و از بروز افکاری همچون اختصاص داشتن دین اسلام به اموری خاص یعنی نماز، روزه، حج، جهاد، تبری و تولی جلوگیری می کند و نشان می دهد این مکتب انسان ساز مجموعه ای از اعتقادات و باورها را با جهان بینی خاص دنبال می کند.

خوف و رجا دو بال پیشرفت است، هر انسانی با وجود خدمات بسیار به مردم و دین نباید به خود غره شده و همیشه باید از درگاه الهی خائف باشد چراکه ائمه معصوم (ع) همیشه این خوف را داشته اند پس وقتی اولیاء الله این خوف را داشته اند ما بندگان غیرمعصوم حتما باید از اعمال خود هراسان و بیمناک باشیم!

و اما... رجا یعنی امیدواری به رحمت الهی در غیر اینصورت به ترسی بی مورد دچار شده و انگیزه هر کاری را از دست می دهیم؛ مومن باید در مسیر رشد و کمال خود 3 اصل نصیحت پذیری، دوری از غرور و جدی گرفتن نفس لوامه را همواره مدنظر داشته باشد تا خدا دست او را بگیرد چراکه هر امری تنها به خواست خدا محقق می شود حتی تیرهای پیامبر (ص) بنابر اراده الهی به دشمنان برخورد می کند...

پس اگر ما توفیق خدمت به خلق، خدا و والدین را داریم باید بدانیم همه اینها به فضل الهی است و این نص صریح قرآن است وقتی اعراب جاهیلت را امر می کند که از ترس فقر دختران خود را زنده به گور نکنند و برای هر امری به رحمت الهی امیدوار باشند چون منشاء هر خیری ذات باریتعالی است و پناهگاه مصونیت از هر شری او است

البته باید توجه داشت که جنبه رجا در آموزه های اسلام و معصومان بسیار پررنگ تر از خوف است ما انسان ها همچون راه رفتن در شن اگر قدمی به عقب رویم با دستگیری خداوند بالاخره به قله های هدف می رسیم اگرچه ما همچون معصومان (ع) ثابت قدم نیستیم.

در ماه رجب نیز رجا بر خوف تقدم دارد و چه زیبا است نگاه امیرالمومنین (ع) در دعای کمیل هنگامی که می فرمایند: "اتسلط النار علی وجوه خرت لعظمتک الساجده..." و بعد از این خوف بندگان را متنعم از بهشت الهی می داند و طعم مهربانی خدا را به بندگان می چشاند.

باید بدانیم حتی یک روز پیش از مرگ نیز می توان از این دریای رحمت بهره مند شد آنچنان که حر ابن یزید ریاحی که آب را بر سیدالشهداء (ع) بست راهی را در پیش گرفت که به مقام شهادت نائل شد و این است مدرسه هدایت! بنابراین انسان های خطاکار باید بدانند درگاه لطف و کرم الهی همواره برای رحمت و بخشش او باز است و حتی در واپسین لحظات عمر می توان با سرباز زدن از اطاعت های شیطانی گذشته ها را جبران کرد.

و این است رازها و مضامین نهفته در ماه رجب که نباید به آسانی از آنها عبور کرد.