وقتی خدا خواهد که دستی را بگیرد
حتی منِ آلوده را هم می پذیرد
از درب این خانه نمی گردد کسی رد
پس خوش به حال هر کسی اینجا بمیرد
این جا همان جایی که دل را می برند و
بی چاره ها را با نگاهی می خرند و
از دیده آلوده تا باران می آيد
جای عذاب و النّار حق غفران می آید
بر درد بی درمان دل درمان می آید
زهرا خودش از عرش از رضوان می آید
هر کس الهی بالحسین العفو گوید
پا در کویرش می نهد تا گُل بروید
شرمنده هستم بر سر قولم نماندم
یک شب نمازم را برای تو نخواندم
محض رضای تو گناهی را نراندم
باید خودم را پای چشمه می رساندم
تا اینکه با آن غسل می دادم تنم را
از تیرگی ها می زدودم دامنم را
یک روز اشکی داشتم حالا ندارم
در بین خوبان تو اصلاً جا ندارم
دستی برای یاری مولا ندارم
بد هستم اما با کسی دعوا ندارم
من هرچه باشم از اهالی غدیرم
مهمان بزم سفره نعم الامیرم
با یاعلی در می زنم تا در گشایی
در را به آهنگ خوش حیدر گشایی
این است رمز فتح هر کشور گشایی
تنها کسی که می کند خیبر گشایی
یعسوب دین مولا امیرالمؤمنین است
پس فتح دل‌ها با امیرالمؤمنین است
گفتم علی و مهر ساغر را شکستند
ساقی علی باشد همه سیراب هستند
قوم عجم بیش از عرب از باده مستند
از آن زمانی که خدا را می پرستند
عشق علی سرمایه ایرانیان است
ناد علی رمز نجات شیعیان است
من آمدم حالا بگو دست کرم کو؟
گفتی که این شب ها گدا را می خرم کو؟
در آرزوی مهدی ام تاج سرم کو؟
گم کرده‌ام راه حرم را پس حرم کو؟
دل بی قرار پرچم سرخ حسین است
هر شب سوار پرچم سرخ حسین است
این سرزمین خشک و بی آب و علف را
این ناله های سینه‌سوز بی هدف را
این زائر درمانده شهر نجف را
این عاشق دلداده صحرای طف را
کی می بری تا صحن ایوان طلایی
کی می کنی این بی نوا را کربلایی
