فکر کردن به گناه در روح انسان چه اثراتی دارد؟

انسان موجودی دو بُعدی است. نیمی از وجودش جسم او و مادی است و نیمه دیگرش روح و آن غیر مادی است. هر یک از آن‌ها حرکت و فعل و انفعالاتی دارند و برای بقا و حیات خویش نیازمند غذای ود هستند. حیات روح به زدودن غبار و زنار‌هایی است که از گناه و معصیت بر آیینه وجودش می‌نشیند و تکامل او در تزکیه و گرایش به معنویت و ارتباط با خدا است. اوج کمالش در وصال به ربوبیت و ربّی و ربّانی شدن آن است. چنان که آلوده گشتن روح به گناه و معصیت، آن را به سوی فنا و نیستی سوق میدهد.

روح سرچشمه افعال
انجام هر فعلی، مبادی و مقدماتی دارد. سرچمشه تمامی آن‌ها روح انسان است. تصور، شناخت و تصدیق، پیدایش شوق تا به قصد و عزم و اراده منتهی شود، از روح نشأت می‌گیرد. سپس به وسیله جسم به مرحله فعلیت و عمل میرسد. تحقق هر مرحله، نورانیت یا ظلمتیِ قوی یا ضعیف و متناسب با اهیمت فعل مورد نظر و پیشرفت به سوی انجام آن، در روح ایجاد میکند. آن نورانیت و ظلمت، پاداش و کیفر تکوینی فعلی است که قصد انجام آن را دارد یا انجام داده است. از سوی دیگر می‌دانیم که احکم تشریعی مثل واجب و حرام و ثواب و معصیت هماهنگ و منطبق با احکام تکوینی و فطرت است، اگر چه ممکن است برخی از مراحل پایین، به دلیل غیر اختیاری بودن گناه نباشد یا خداوند آن را مورد عفو و بخشش قرار دهد، اما با ظلمت و سیاهی خانه دل که بر اثر قصد گناه به وجود آمده است، چه باید کرد؟ به بیان دیگر: قصد گناه و انجام ندادن آن مثل این است که از هیزمی در خانه‌ای فقط دود متصاعد گردد و آتش نگیرد. درست است تا زمانی که آتش شعله ور نشود، آن خانه و اتاق نمی‌سوزد، اما دودش خانه را سیاه و تیره می‌سازد، و هنگامی که قصد به فعل منتهی میشود، دل و صاحب دل، هر دو در آتشی که از فعل گناه، مشتعل شده می‌سوزد.

حجت الاسلام احمد پناهیان خطیب و کارشناس امور مذهبی ، درباره اثرات فکر کردن گناه و فراگیرشدن ابزار گناه در جامعه اظهار کرد: بهتر است مطلع صحبت را با سخنی از حضرت امیرالمومنین (ع) آغاز کنیم. امام علی(ع) در حدیثی می‌فرمایند: «قلب صفحه فکر است»، به این معنا که شما به هرچه فکر می‌کنید در قلب شما نقش دارد و اثر منفی ایجاد می‌کند. در همه روایات ما درباره ذکر خدا و فکر کردن به نعماتی که خداوند به عطا کرده، بسیار سفارش شده است، چراکه فکر کردن به خداوند و نعمت های الهی زمینه را برای پذیرش ایمان در قلب آماده می‌کند. 

وی در ادامه تاکید کرد: درواقع فکر و یاد آدمی به سمت هرچه باشد، در قلب و روح هم تاثیرگذار خواهد بود و باید گفت که فکر کردن به گناه، میل به گناه را در نَفس انسان افزایش می‌دهد.

این خطیب و کارشناس امور دینی با اشاره به سلاح شبکه‌های مجازی در ترویج فحشا و منکر، گفت: باید توجه داشت که یکی از اهداف فضای مجازی اشاعه فحشا و منکر و همچنین درگیر کردن ذهن مخاطب است تا میل به گناه را ایجاد کند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان افزود: اثر فکر کردن به گناه نه در قلب بلکه در نگاه هم تاثیرگذار است. البته در این نوبه باید گفت که هم فکر نگاه را آلوده می‎‌کند و هم نگاه، فکر را به قهقرا می‌کشاند. درواقع هرآنچه چشم می‎بیند، فکر آن را پردازش می‌کند و قلب را درگیر می‌کند.

وی با بیان اینکه سلاح فضای مجازی هم همین است. با حربه ظواهر فکر انسان را درگیر می‌کند و میل به گناه را در روح آدمی پرورش می‌دهد، تصریح کرد: تمام جوارح در اختیار قلب است و در رأس بدن قرار دارد، به همین منظور وقتی فکر به سمت رفتاری میل می‌کند، تاثیرش را در قلب می‌‎گذارد. وقتی فکر درگیر باشد، گناه نیز بیشتر می‌شود. به همین خاطر است که می گویند بین خودتان و گناه دیوار بکشید.

حجت الاسلام پناهیان در پایان یادآور شد: فکر کردن به گناه، گناه ندارد، اما قطعا اثر منفی در روح آدمی دارد. با هر انسان چندین ملائکه همراه هستند. به همین خاطر است وقتی انسان به گناه فکر می‌کند، ملائکه نزد خدا می‌روند و می‌گویند این آدم بوی تعفن می‌دهد و ما را اذیت می‌کند. شاید خودمان متوجه نشویم اما بوی تعفن فکر کردن به گناه اهل آسمان را اذیت می‌کند.