در پایان زیارت عاشورا خداوند را حمد می کنید که" اَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ للَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى " برای چه خدا را شکر می کنید بر مصیبت؟ مگر مصیبت هم شکر دارد! آن هم مصیبتی که بر سیدالشهدا شده است؟ بله این مصیبت و این بلا یک ضیافت است که خداوند اینها را بالا می برد و در پرتو این بلا و این بالا بردن، عالم دین دار می شود.
آن چهره باطنی عاشورا مشخص می شود که مهمانی و ضیافت خدا است. یعنی تا قیامت هر کسی سر این سفره می آید، اشک می ریزد، روضه می خواند. این کار خدا خیلی زیباست که زیبایی عاشورا است و این، آن چهره ایست که زینب کبری(سلام الله علیها) می بیند و دیگران نمی توانند ببینند. بالا ترین مقام یک مومن تسلیم بودن است که وجود مقدس حضرت زینب(سلام الله علیها) به آن رسیدند.
پی نوشت/سخنرانی حجت الاسلام عالی در هیئت عشاق العباس(علیه السلام)/اردیبهشت93
Links:
[1] https://vareth.ir/tag/keyword/31071/%D9%85%D9%86%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DB%8C%DA%A9-%D8%AF%D9%82%DB%8C%D9%82%D9%87-%D8%A7%DB%8C
[2] https://vareth.ir/tag/keyword/7719/%D8%AD%D8%AC%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C
[3] https://vareth.ir/tag/keyword/6085/%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AB