حجت‌الاسلام ریاضت : مهم‌ترین پیام خطبه فدکیه اصلاح مسیر دینداری مردم است

صبح امروز در جمع عزاداران هیئت محبان‌الحسین(ع) یکی از چالش‌های مهم انبیاء و اوصیا را تغییر نوع دینداری مردم توصیف کرد و گفت:  مهم‌ترین چالش انبیاء و اوصیا تقابل با کفار نبود بلکه دغدغه آن‌ها تغییر تعریف دین نزد دینداران بود؛ چرا که هر کسی به گمان خودش دینداری می‌کرد. 

وی افزود: امیرالمؤمنین(ع)‌ از رسول اکرم(ص) نقل می‌کند که ایشان فرمود: «امت موسی بعد از موسی هفتاد و یک فرقه شدند که از آنها یک فرقه اهل نجاتند و هفتاد فرقه دیگر در دوزخند و امت عیسی بعد از وی به هفتاد و دو فرقه تقسیم شدند که یک فرقه آنها اهل نجات و هفتاد و یک فرقه آن در دوزخند. امت من نیز بعد از من زود باشد که بر هفتاد و سه فرقه تقسیم شوند که یک فرقه از آنها نجات یافته و هفتاد و دو فرقه آنها در دوزخند». سؤال اینجاست که چگونه ممکن است در هر دوره از این انبیای بزرگوار تنها یک فرقه اهل نجات باشند؟ آیا جز این است که گروه‌های دیگر تعریفشان از دینداری و دیانت منطبق بر صاحب دین و صاحب شریعت نیست؟ تمام امت‌هایی که گمراه شدند، کافر یا منافق نبودند بلکه باید گفت آنچنان که صاحبان دین توقع داشتند خدا را پرستش نکردند لذا به مرور زمان از مسیر اصلی منحرف شدند. 

حجت‌الاسلام ریاضت با بیان اینکه همین اوضاع پس از رسول اکرم(ص) دامنگیر امت اسلام شد، گفت: مهم‌ترین پیام خطبه فدکیه حضرت زهرا(س) اصلاح مسیر دینداری مردم بود. کسانی که خانه فاطمه(س) را به آتش کشیدند، خداپرستانی بودند که مسیر تبعیت را نپیمودند لذا حب‌شان نسبت به پیامبر(ص) حبّی بی‌خاصیت بود. خداوند در قرآن خطاب به حضرت می‌فرماید: «قُل إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ ...؛ اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید، در این صورت خدا هم شما را دوست خواهد داشت». پیامبر(ص) بارها در طول حیات خویش نسبت به مودت اهل عترت(ع)‌ تأکید داشت، اما امت اسلام آن فاجعه را رقم زدند. 

وی درباره دیگر تبعات عدم فهم دینداری شایسته گفت: یکی از درس‌های عاشورای حسینی نوع دینداری افراد بود. از نظر کسانی که دینداری آن‌ها بر اساس هواهای نفسانی‌شان بود، زمانی که متوجه شدند مسیر حرکتشان به سوی مرگ ختم می‌شود، از امام حسین(ع) فاصله گرفتند؛ نه اینکه صرفاً می‌ترسیدند بلکه تصور می‌کردند مسیرشان به شکست منتهی می‌شود. مشخص می‌شود تعریف‌شان از دین و خدامحوری تاکنون به گونه‌ای بوده است که اگر جانشان مورد خطر قرار گرفت، از خلیفه خدا رویگردان شوند. اما از آنسو افرادی که با امام(ع)‌ همراه شدند، متوجه بودند که دین را باید از صاحب دین گرفت و مسیر به سوی خدا را باید با خلیفه خدا و ولیّ معصوم الهی پیش رفت. این مسئله همچنین گویای آن است که اگر مصداق را درست تشخیص دادیم اما در تعریف دین به اشتباه افتادیم، به حقیقت دست نمی‌یابیم، اما اگر تعریف‌مان صحیح باشد و در مصداق دچار اشتباه شویم، بالاخره به مسیر صحیح هدایت می‌یابیم همچنان که زبیر عثمانی‌مذهب و وهب مسیحی اینچنین بودند. 

حجت‌الاسلام ریاضت با بیان این نکته که امام عصر(عج) وقتی ظهور کنند، مردم تصور می‌کنند دین جدیدی آورده است، گفت: در روایت آمده است که زمانی که امام(ع) ظهور می‌کند، یأتِی بِدینٍ جَدید دین جدیدی می‌آورد. معتقدم این عبارت حدیث حاکی از آن است که تا قبل از ظهور به قدری تشتت آرا در دین ایجاد می‌شود که وقتی امام ظهور می‌کنند، همگان تصور می‌کنند دین جدیدی آمده است زیرا همچنان که گفتم عمده رفتارهای ما منطبق با صاحب اصلی دین نیست و باید برای این مسئله به خداوند پناه برد.