---- روز بیست و هفتم ماه "رجب"----

وارث: 

 

اى كه براى هر خيرى به او اميد دارم و از خشمش در هر شرى ايمنى جويم. 

اى كه مى‏دهد (عطاى) بسيار 

 در برابر (طاعت) اندك اى كه عطا كنى به هركه از تو خواهد!

 اى كه عطا كنى به كسى كه از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روى نعمت بخشى و مهرورزى!

 عطا كن به من به خاطر درخواستى كه از تو كردم همه خوبى دنيا و همه خوبى و خير

 آخرت را و بگردان از من به خاطر همان درخواستى كه از تو كردم همه شر دنيا و شر آخرت را 

زيرا آنچه تو دهى چيزى كم ندارد (يا كم نيايد) و بيفزا بر من از فضلت اى بزرگوار!

 

* راوى می‏گوید: پس گرفت حضرت امام صادق علیه السلام محاسن شريف‏ خود را با انگشتان دست چپ خود  و خواند اين‏ دعا را به حال التجا و تضرّع که انگشت سبّابه دست راست آن حضرت در این حالت لرزش داشت. و بعد گفت:  

اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى صاحب نعمت و جود اى صاحب بخشش و عطا حرام كن محاسنم را بر آتش دوزخ‏!