حواس مان را جمع کنیم که حتی هیئت و گریه کردن برای ما، هوای نفس نشود. 

حجت الاسلام دکتر کاظمی در مراسم شب پنجم  محرم هیأت یا فاطمه الزهرا (س) بابل  درباره ریزش خواص در طول تاریخ نکاتی را بیان کردند که به شرح زیر می باشد:

وقتی برکات حسین(ع) را در خود نمی بینیم می توانیم از دو زاویه نگاه کنیم، یا معرفت ما کم است یا بخاطر همین هوای نفس ماست.
اگر پارسال محرم ما با امسال محرم ما یکی باشد، یعنی ما از معرفت به حضرت خیلی فاصله داریم، تکرار محرم برای این است که من حداقل یک گام به حضرت نزدیک شوم. 
شیخ جعفر شوشتری می گوید من فتوا می دهم مجلس حسین(ع)، حرم حسین(ع) است؛ 
پس اگر این مجلس، حرم حسین(ع) است باید یک تکانی به دلمان بدهیم.

پیامبر(ص) فرمود شاخص ها انگشت شمار اند؛ اما کینه توزان دیدند اگر بخواهد اینطور باشد مردم فقط باید به آن ها مراجعه کنند، لذا سخن پیامبر را مسکوت گذاشته و باب آن را بستند و اینگونه گفتند هرکسی که با پیامبر(ص) فامیل است از اهل بیت(ع) است. 

به عنوان نمونه عبیدالله ابن عباس برای آن که خود را در کنار امام حسن(ع) قرار دهد و نگویند فقط ایشان کریم است، همه ی یک میلیون درهمی که از معاویه گرفت را بخشید. در ازای چه؟ در ازای آن که امام زمانش را تنها گذاشت.

و اما طلحه و زبیر؛ معمولا اینطور بیان می شود که انگار این دو نفر در ردیف و شبیه بهم بوده اند. در حالیکه اصلا اینطور نیست!
طلحه از مروجان سقیفه است اما زبیر آن کسی است که در جریان سقیفه در خانه امیرالمومنین(ع) از ایشان دفاع کرده بود.
 اما ما باید این نکته را در نظر داشته باشیم به جای آن که دیگران را قضاوت کنیم و فلانی را طلحه و زبیر کنیم، باید خودمان را ببینیم که جای ما در زمان ظهور کجاست. 
طلحه کسی است که در شورای شش نفره رایش به امیرالمومنین(ع) نبوده است.
اما زبیر کسی است که وقتی به خانه امیرالمومنین(ع) هجوم می آورند اولین کسی است که شمشیر می کشد. شاید اگر بخواهم عرضه بدارم که بزرگترین ریزش در طول تاریخ اسلام، زبیر بوده است، بیهوده نگفته ام. چه می شود که این دو نفر که راهشان کاملا جدا از هم بوده است زمانی می رسد که در کنار هم در مقابل علی(ع) قرار می گیرند و راهشان یکی می شود.

باید گفت که وقتی یک نفر ولی امر مومنان است هر کسی بخواهد جای خود را در کنار ولی قرار دهد یعنی به همان اندازه از عظمت و جایگاه ولی را در بین مردم دارد کم می کند.