ساداتی که بدون روضه سیدالشهداء(ع) منبر نمی‌رفتند

وارث: 

مرگ بخشی از طبیعت زندگی انسان ها است و گریزی از آن نیست. هر فردی که به دیار باقی می رود جمعی را اندوهگین و ناراحت می کند و میزان این غم با میزان اثرگذاری و شهرت آن فرد رابطه مستقیم دارد.

در این میان و بنا بر تصریح روایات، درگذشت مبلغان دینی که از آنان تعبیر به علما می شود، تاسف بارتر است، چنان که حضرت محمد، پیامبر اسلام (ص) فرمودند: «إِذَا مَاتَ اَلْمُؤْمِنُ اَلْفَقِيهُ ثُلِمَ فِي اَلْإِسْلاَمِ ثُلْمَةٌ لاَ يَسُدُّهَا شَيْءٌ: وقتی عالمی فقیه، فوت کند در اسلام رخنه و حفره‌ای ایجاد می‌شود که هیچ چیزی نمی‌تواند جای آن را پر کند.»

کشور ما ایران نیز همیشه علمای طراز اول و مبلغان برجسته ای را به خود دیده است که وجودشان مایه خبر و برکت کثیر برای جامعه اسلامی است و با رفتنشان از میان ما گویی تکه ای از پازل علم و فقاهت در ایران اسلامی مفقود شده است.

در حد فاصل محرم سال 1440 (1397) تا محرم 1441 (1398) چند تن از مجتهدان و مبلغان نام آشنا دعوت الهی را لبیک گفته و در جوار حضرت حق سکنی گزیدند. در ادامه گوشه ای از زندگی نامه و خدمات چند تن از این افراد مرور می شود.

آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی: وی که فرزند مرجع جهان تشیع، آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی بود، در سال ۱۳۰۴ در نجف دیده به جهان گشود و 16 تیرماه امسال در سن ۹۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.

وی درس‌ های مقدمات حوزه را نزد پدرش، شیخ علی شهربابکی و شیخ شمس نجفی فرا گرفت. او رسائل و مکاسب را نزد پدرش و کفایة الاصول را نزد میرزا هاشم آملی و شیخ عبدالحسین رشتی شاگردی کرد. از سال ۱۳۶۰ق در درس خارج پدرش حاضر شد و تقریرات درس او را یادداشت می‌ کرد. همچنین از اعضای مجلس استفتاء پدرش به شمار می‌ رفت.

از این مدرس خارج فقه و اصول، آثاری از جمله «ذخیرة المؤمنین لیوم الدین» رساله عملیه به زبان عربی، «رساله توضیح المسائل» رساله عملیه به زبان فارسی، «توضیح مناسک حج» احکام حج به زبان فارسی، «رساله توضیح المسائل» به زبان اردو، کتاب استفتائات فارسی، «رساله مختصر الاحکام» به زبان اردو و«دروس فی احکام النساء» به زبان عربی به یادگار مانده است.

آیت الله حسینی شاهرودی در شمار معاودین بود، مُعاوِدین به ایرانیان ساکن عراق گفته می شود که عمدتا در دهه ۱۳۵۰، دولت عراق، اجازه اقامت ‌شان را در پی اختلافات و درگیری‌ هایی با حکومت محمدرضا پهلوی در ایران تمدید نکرد و مجبور به بازگشت به ایران شدند. از این‌ رو شاهرودی از سال ۱۳۵۹ در قم اقامت گزید.

وی سال ها در سکوت رسانه ای در حوزه علمیه قم مشغول تدریس خارج فقه و اصول بود و شاگردان برجسته ای را در مسیر خدمت به دین اسلام تربیت کرد.

آیت ‌الله سید محمد تقی نقوی: این خادم آستان علوی، مفسر قرآن و شارح نهج ‌البلاغه، یکشنبه، ۱۸ خردادماه در سن ۹۰ سالگی دعوت حق را لبیک گفت.

وی در سال ۱۳۴۸ قمری (١٣٠٨ ش) در شهر قائن به دنیا آمد و در بیت سیادت پرورش یافته و مقدمات را در قائن خواند، سپس در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۶۴ قمری به مشهد عزیمت و در مدرسه ابدال خان اقامت و ادبیات را نزد مرحوم ادیب نیشابوری به پایان رسانید و سطوح میانی و نهائی را در خدمت مرحوم آیت الله سید احمد مدرس یزدی و کفایه و مکاسب را از مرحوم آیات هاشم قزوینی و حسین فقیه سبزواری آموخته و رسائل را از مرحوم آیت الله کاظم دامغانی فراگرفت. پس از آن به قم آمده و مدت یکسال اقامت و از محضر آیات استفاده و در سال ۱۳۶۸ قمری، به نجف اشرف مهاجرت کرد.

آیت الله نقوی در سال ۱۳۸۸ قمری بنا بر تقاضای برخی از بزرگان و نیاز به جایگاه علمی او در حوزه تهران به این شهر هجرت نموده و به درس و شاگرد پروری در حوزه علمیه تهران و در مدارس مختلف آن پرداخت و در کنار تربیت ستارگان حوزوی و تبلیغ معارف دینی، به نگارش آثاری با موضوعات مذهبی مبادرت ورزید.

«مفتاح السعادة فی شرح نهج‌البلاغه»، «شرح خطبه فدک»، «شرح زیارت جامعه کبیره»، «شرح خطبه غدیر»، «شرح دعای کمیل»، «شرح دعای عرفه» و «ضیاء الفرقان فی تفسیر القرآن» از جمله آثار وی است.

آیت الله تقوی از جمله معدود منبری هایی بود که هرچند در میان خواص و عوام به منبری شهرت داشت اما حقیقت این است که اهل مطالعه و پژوهش بود. سبک منبر وی زبانزد بسیاری از خطبا و مبلغان دینی بود و است.

آیت الله سید ابراهیم جذبی: امام جماعت مسجد روحانی، 20 فروردین ماه بر اثر عارضه قلبی دار فانی را وداع گفت. وی احیاگر دهه ولایت و امامت در استان تهران و از جمله اولین کسانی بود که با درک اهمیت تربیت مبلغان خواهر، حوزه علمیه ای ویژه خواهران در جنوب شهر تهران به نام حوزه علمیه حضرت خدیجه کبری (س) تاسیس کرد.

حجت ‌الاسلام والمسلمین «قربانعلی رحمانی» از دوستان جذبی و از اعضای دفتر آیت الله العظمی سید عبدالجواد علم الهدی درباره ویژگی ها و خدمات امام جماعت مسجد روحانی به خبرنگار ما گفت: آیت الله جذبی آنقدر ولایت مدار و دوستدار امیرالمومنین (ع) بود که زندگی خود را وقف گسترش فرهنگ غدیر در جنوب تهران و مسجد روحانی را به پایتخت جشن های غدیریه در جنوب تهران تبدیل کرد. همچنین سبک کاری ایشان در مدیریت مسجد روحانی، الگویی برای سایر ائمه جماعات است و امیدوارم مراکز مسجدی بتوانند شاخص های چنین سبکی را شناسایی کرده و در قالب یک بسته پژوهشی در اختیار مساجد قرار دهند.

آیت الله جذبی حدود 30 سال در مسجد روحانی امام جماعت بود و منشا خیرات و برکات زیادی -از جمله تاسیس حوزه علمیه خواهران (حضرت خدیجه)، تشکیل صندوق خیریه و مرکز نیکوکاری- در این مسجد شد و همین کارها باعث شد بنا بر اعلام مرکز رسیدگی به امور مساجد، وی جزو برترین ائمه جماعات مساجد استان تهران باشد.

راهی که جذبی در بزرگداشت دهه ولایت و امامت در مسجد روحانی باز کرد امسال به خوبی از سوی حجت ‌الاسلام والمسلمین سید محسن علم الهدی، امام جماعت جدید مسجد روحانی و اعضای هیات امنای این خانه خدا در پیش گرفته شد به طوری که جشن های غدیریه با شکوه بیشتری از سالیان پیش و با سخنرانی جمعی از خطبای مشهور کشور -حجج اسلام و المسلمین سیدحسین مومنی، مهدی ماندگاری، سید حمید میرباقری، محمد جواد حاج علی اکبری، سید حسین مشکوه، سید ابراهیم هاشمیان، علی اکبر نظری منفرد، محمد حیدری کاشانی، ابوالقاسم علیدوست و علی تهرانی- برگزار شد.

کوتاه سخن آنکه آیات حسینی شاهرودی، نقوی و جذبی اگرچه در لبیک به دعوت یار، دیار فانی را ترک گفتند اما راه و رسم آنان در تعظیم شعائر دین به ویژه سوگواری سیدالشهدا (ع) همچنان باقی است. جالب است بدانید که آیت الله نقوی از جمله منبری هایی بودند که در تمام مناسبت های مذهبی حتی ایام سرور اهل بیت (ع) نیز گریزی به روضه حضرت اباعبدالله (ع) می زدند و همیشه تاکید داشتند منبر بدون ذکر مصیبت حضرت حسین علی (ع) برکت ندارد.

منبع:شبستان