کسانی که خدا آنها را دوست ندارد!

وارث: 

حجت‌الاسلام والمسلمین «سیدمحمدباقر علوی تهرانی» به مناسبت ایام فاطمیه در مسجد امیر طی سخنانی درباره زهد گفت: زهد، به معنای بی‌رغبتی و تمایل نداشتن به دنیا است. خداوند نسبت به دنیا بغض دارد، ما هم باید به آن بغض داشته باشیم.

 

این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه بهره‌مندی از دنیا باید به اندازه کفاف و عفاف باشد، اظهار کرد: کفاف و عفاف یعنی اینکه اولا انسان به حرام نیفتد، ثانیا شأن او نیز حفظ شود و دستش جلوی دیگران دراز نشود.

 

وی ادامه داد: ما به عنوان شیعه باید رفتارمان شبیه امیرمومنان امام علی(ع) باشد. حضرت(ع) چطور فکر می‌کنند، ما هم همان‌طور فکر کنیم. مولای متقیان(ع) به چه چیزی تمایل دارند، ما هم به همان تمایل داشته باشیم. حضرت(ع) چه کار می‌کنند ما هم همان کار را انجام بدهیم.

 

حجت‌الاسلام والمسلمین علوی تهرانی با بیان اینکه بینش حضرت امیرمومنان امام علی(ع) توحیدی است. ابراز کرد: گرایش و تمایل ایشان، مبتنی بر بغض به دنیا است. کُنش و رفتارشان، زهد نسبت به دنیا است. اگر بخواهیم عمل ما شبیه به امیرمومنان امام علی(ع) باشد، باید این موارد را رعایت کنیم تا زاهد حقیقی شویم.

منبع: شبستان

 

وی با استناد به روایاتی از پیامبر اسلام(ص) گفت: بنده حقیقی خداوند از بخل و بداخلاقی نفرت دارد، از پرحرفی، پرخوابی، پرخوری بیزار است، دنبال لغزش در زندگی مردم نیست، عمل او از لباسش بهتر است؛ یعنی اینگونه نیست که در ظاهر زهد و تقوا داشته باشد اما عملش، فرعونی باشد. بر خانواده سخت‌گیر نیست، مردم از زبان او در امان هستند، قرآن را مطالعه و به آن عمل می‌کند، کینه‌توز نیست.

 

این استاد حوزه علمیه افزود: خداوند دشمن کسی است که دنیا را به خوبی می‌شناسد اما آخرت را نمی‌شناسد، همچنین، خداوند از کسی که در حیات خود بخیل بوده اما هنگام مرگش سخاوتمند می‌شود، بیزار است.

 

وی ادامه داد: خداوند از هر بدعت گذاری بیزار است، بندگان حقیقی خداوند از کسانی نیستند که در مقابل برادران دینی خود عبوس باشند، همچنین خداوند، ثروتمند ظالم، پیرمرد نادان و فقیر متکبر را دوست ندارد و خداوند از پیرمردی که خود را شبیه جوانان می‌کند، بدش می‌آید.

 

حجت‌الاسلام والمسلمین علوی تهرانی با استناد به روایات دیگری مبنی بر اینکه خداوند از چه کسانی بدش می‌آید، گفت: کسی که صدقه می‌دهد ولی منت می‌گذارد، فقیری که اسراف می‌کند، تاجری که قسم می‌خورد، عابدی که متکبر است، صاحب‌منصبی که ظلم می‌کند، کسی که عمرش به رابطه نامشروع گذشته است.