شب جمعه متفاوت یک هیات در اهواز/ ضدعفونی کردن زندان

وارث: 

 ولادت‌ها، شهادت‌ها و تمام آیین‌های مذهبی را با شور و شوق جوانی و ولایتی که به اهل‌بیت دارند به جا می‌آورند اصل اسم هیاتشان را هم از شهید کربلا وام گرفته‌اند، " هیات فداییان حسین ".

زمزمه دعای ندبه‌شان کوچه به کوچه محله می‌وزد و هر هفته دور هم جمع می‌شوند و به عشق محمد و آل محمد مدیحه‌سرایی می‌کنند اما این تنها یک لایه از تعریفِ ظاهرِ هیاتی است که باطن پر سر و صدایی دارد!

سیلی سیل

بهار ۹۸ بود که سیل میهمان ناخوانده خوزستان شد، می‌توانستند لابه‌لای مناسبت‌های تقویم گم شوند و در چارچوب قوانین مرسوم یک هیات بمانند اما ترجیح دادند که "السلام علی الحسینِ" زیارت‌عاشورا را به جای حسینیه با سینه‌های سپر شده در برابر سیلی سیل زمزمه کنند.

۲۰ روز آستین‌هایشان را بالا و رو زدند برای جمع کمک‌های میلیونی تا غذا و کمک‌های مادی را با عشقی معنوی به دستان سیل‌زدگان رنجور برسانند.

 

زلزله که آمد، سربازان هیات فداییان حسین دیگر فولاد آبدیده شده بودند، بسته‌های کمک معیشتی را نه به دستور مسؤولین بلکه به تاسی از رد کیسه‌های طعامی که از مهربانی‌های شبانه مولا بر شانه‌هایشان جا مانده بود در شهرهای زلزله‌زده جاری کردند.

فاضلاب در خانه‌ها

هاوَن سال ۹۸ در حال کوبیدن همه چیز بود، سیل، زلزله و فاضلابی که حالا نه تنها مرکز استان را برداشته بلکه مردم شهرستان کارون را هم زندانی خانه‌هایشان کرده بود.

 

قطعی آب، فاضلاب بالازده و عدم امکان تردد، آیا کسی به فکر تغذیه روزانه مردم هست؟ این سوالی بود که جوانان هیات فداییان حسین از خودشان پرسیدند و جوابش در اولین ساعت‌های بالازدن فاضلاب در دستان مردم شهرستان کارون بود.

کیست ما را یاری کند؟

حالا روزهای آخر سال ۹۸ است و سال نکویی که از بهارش پیدا بود با کرونا میخواهد از ما خداحافظی کند، مدارس، حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها تعطیل می‌شوند، خیابان‌ها و محله‌ها ضدعفونی می‌شوند و بیمارستان‌ها قرنطینه، اما زندان‌ها چه؟

پیام‌ درخواست نیروهای داوطلب دست به دست بین بچه‌های هیات میچرخد، اینجا کربلا است، کیست ما را یاری کند؟

 

قرارگاهشان دوباره کمربندش را محکم می‌کند، دو گروه می‌شوند، یک تعداد برای تولید الکل و محلول‌های ضدعفونی به شرکت تولیدی الکل دانشگاه علوم پزشکی می‌روند و بقیه گروه، زندان را ضدعفونی میکنند، جایی که شاید در بحبوحه‌ی بحران میتوانست فراموش شود اما جرم عمد و غیرعمد برای هیاتی‌های فداییان حسین مفهومی نداشت وقتی که مدال انسانیت را از سیدالأحرار به یادگار بر سینه‌ها داشتند.

به فکر زندانی‌ها

رضا غلام‌نیا، مسؤول قرارگاه جهادی هیات فداییان حسین از بحران کرونا گفت و اینکه معنای جهاد فرقی ندارد وقتی در برهه‌های مختلف زمانی فقط نوع جنگ‌ها عوض می‌شود، او ادامه داد: بچه‌های هیات برای تولید الکل و ضدعفونی پای کار آمدند، این کمک‌ها هنوز ادامه دارد و در شرکت‌های زیر نظر علوم پزشکی مشغول تولید الکل هستند و حتی پس از تمام شدن زمان اداری، تا نیمه‌های شب به صورت جهادی در حال تولید و بسته‌بندی هستند.

 

تعدادی از بچه‌ها نیز برای ضدعفونی به زندان سپیدار اهواز رفتند، جایی که شاید در بحث ضدعفونی کمتر مورد توجه قرار میگرفت و سرویس‌های بهداشتی، سالن‌های غذاخوری و ملاقات و حتی سالن قرنطینه زندان را ضدعفونی کردند که تاثیر مثبت آن را بر روحیه زندانیان از نزدیک حس کردیم، کسانی که شاید فکر میکردند در این برهه از بحران هیچکس به فکر آن‌ها نیست.

یا سریع الرضا

شب جمعه است، بچه‌های هیات دور هم جمع شده‌اند، یکی از آن‌ها فرازی از دعای کمیل را از حفظ میخواند ، بوی مواد ضدعفونی فضا را پر کرده، همه با هم همصدا می‌شوند" یا سَریعَ الرِّضا اِغْفِرْ لِمَنْ لا یَمْلِکُ إلاّ الدُّعاءَ".

منبع: فارس