در اصول کافی و نهج البلاغه، دو ویژگی «شعث» و «غبر»، یا داشتن موهای ژولیده و چهره‌ی غبارآلود، از صفات برجسته اصحاب پیامبر(ص) شمرده شده است: « ... وَ إِنَّهُمْ لَیُصْبِحُونَ وَ یُمْسُونَ شُعْثاً غُبْرا ... مَا أَرَى أَحَداً یُشْبِهُهُمْ مِنْکُمْ لَقَدْ کَانُوا یُصْبِحُونَ شُعْثاً غُبْراً». اما در روای...

هم آیات و هم روایات انسان را به آراستگی و داشتن زیور در برخورد با دیگران توصیه کرده اند که هم می تواند جنبه ظاهری داشته باشد و هم جنبه باطنی.

انسان به اقتضای فطرت خویش، جویای زیبایی و آراستگی است و از ژولیدگی و پریشانی ظاهر نهی کرده است.