در اين دوره كه ارتباط متعارف بين امام (عليه السلام ) و مردم وجود ندارد و علاوه بر اداره جامعه و حل مشكلات آن، مسأله پاسخ به سوالات شرعي مردم به عهده حاكم شرع گذاشته شده است.