دیدن لبهای خشکیده و قاچ قاچ نوجوان اسیری که از فرط گرما و تشنگی، تا مرز بیهوشی پیش می‌رفت، ولی حاضر نبود روزه خود را باز کند، آن دسته از سربازهای دشمن را که هنوز اندک وجدانی برایشان باقی مانده بود، حسابی شرمنده می‌کرد.