شاید هلالی می خواهد بگوید " حالم از گریه گذشته به خودم میخندم "

وارث : چندی پیش ، حاج عبدالرضا هلالی با پخش فیلمی 15 ثانیه ای و به نحوه عجیبی عکس العملی نسبت به حدود 5 ماه تعطیلی روضه حود ( هیئت الرضا علیه السلام ) نشان داد که با واکنش های متفاوتی روبرو شد.

برخی این حرکت را خلاف شان یک ذاکر اهل بیت می خواندند و برخی هم نظری دیگر داشتند.

در این بین، حسین یعقوبیان که سال های سال است با رضا هلالی دمخور بوده است و وی را کاملا می شناسد برای وارث یادداشتی را ارسال کرده که در ادامه می خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم

اسْتَعِينُوا بِاللّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِين

نمیدانم از کجا و چگونه شروع کنم... بهتر می بینم قبل از هر کلام و سخنی، دو جمله از بنیانگذار انقلاب، حضرت روح الله و رهبر انقلاب امام خامنه­ ای در خصوص تعظیم شعائر حسینی بیان کنم...

- امام خمینی(رحمت ­الله­ علیه)؛ همین گریه ها نگه داشته این مکتب را تا اینجا و همین نوحه سرایى ها. همین هاست که ما را زنده نگه داشته. همین هاست که این نهضت را پیش برده. اگر سید الشهدا نبود، این نهضت هم پیش نمى بُرد. همه منبرها محضر سید الشهدا است. حفظ کنید این منبرها را.

- امام خامنه­ ای(حفظه­ الله­ علیه)؛ قدر مجالس عزاداری را بدانید، از این مجالس استفاده کنید و روحاً و قلباً این مجالس را وسیله‌ای برای ایجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محکم‌تر میان خودتان و حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام و خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهید.

چه بر سر بعضی از مسئولین فرهنگی ما آمده که یک ذاکر و مداح اهلبیت علیهم­السلام به خاطر نداشتن جایی برای اقامه­ ی شعائر حسینی و تربیت اسلامی نسل سوم انقلاب، مجبور به ایجاد چالشی میشود که بعضأ مورد هجمه قرار گرفته است. چالشی که به زعم عده­ ای، دور از شأن کسانیست که منتسب به دستگاه آل الله هستند.

چون بنده از نزدیک با این مداح و ذاکر خوب اهل بیت علیهم السلام ارتباط دارم و از سنین نوجوانی ایشان را میشناسم، تصمیم به بیان این مطالب گرفتم...

شاید به زعم عده ای، این چالش نسبت به شأنیت و رتبه­ ی نوکران دستگاه سیدالشهداء (ع) در ظاهر کمی ناپسند جلوه نموده باشد. حال آنکه به نظر شخصی بنده شاید این مداح بزرگوار، خواسته با این اقدام به مخاطبینش بگوید؛ حالم از گریه گذشته به خودم میخندم...

شاید میخواهد بگوید بعد از 35 سال از انقلاب و با گذشت سالهایی ارزشمند مثل دفاع مقدس و سازندگی، در پایتخت اُم­القُرای اسلام ناب محمدی و اسلام علوی، برای تهیه یک حسینیه انقدر به هر مجموعه و ارگان و شخص و مؤسسه دست یاری دراز کرده و هیچ مسئولی دستش را به یاری نفشرده... که حالا سعی کرده با این اقدام، حرفش به روئیت عموم برسد، بلکه اقدامش مؤثر گردد. و چقدر بد است که دعوتش به جای پیگیری و لبیک مسئولین، گودی میشود برای انتقاداتی درباره وی... و با خود می پرسم واقعأ چرا با او اینگونه می­شود؟!...

او که حدودأ از بیست سال پیش، به واسطه شور حسینی اش، جوانان را چهل نفر چهل نفر زیر خیمه ی امام عاشورا جمع میکرد. از همان ابتدا با همان جوانان که یکیشان خود بنده بودم، در میانه­ ی شهر به امر به معروف و نهی از منکر می پرداخت. تلاشش حفظ و زنده نگه داشتن یاد وخاطره ی شهداء بود که به فرموده ی رهبری اجر این کار کمتر از شهادت نیست...

او که سالیان سال با وجود حسادت­ها و بغض­های جاهلانه و کمبودهای همیشگیه مسئولینِ امر، به مدد صاحب اسم جلسه(امام رضا «ع») اجازه نداد نبض زنده­ ی روضه و شور حسینیِ جوانانِ نسل دوم و سومی، حتی برای لحظه ای از تپش باز ایستد...

او که ثمره­ ی توکلش بخدا و امام زمان عج و تلاش و پشت کارش به جایی رسید که اکنون در این وضعیت نابسامان فرهنگی کشور، هر هفته هزار نفر و در دهه­ های محرم و فاطمیه و رمضان هزاران نفر از جوانان را گرداگرد منبر سیدالشهداء (ع) جمع میکند و نه تنها مدیحه و مرثیه آل الله را بیان میکند، بلکه به تربیت معنوی آنها اهتمام دارد...

او که با برگزاری اجتماعات فاطمی و حماسی در سطح پایتخت، هم در اجرای فرامین مراجع عظام و رهبری حرف اول را زده است و هم در تربیت روحیه ی حماسی جوانان علیه تکفریها (که دشمنان قسم خورده­ی اسلام علوی هستند)، اقداماتی بسزا انجام داده است...

اوکه بدون کوچکترین وابستگی به حزب و ارگانی خاص، فقط پرچم اهل بیت علیهم السلام و ولایت فقیه را بلند کرده است. به گونه ای که حتی برای تحولات سیاسی­ اسلامی خاورمیانه، مثل بحرین و یمن و مصر، با برگزاری جلسات، به بیداری اسلامی بین جوانان و نوجوانان پرداخته است...

او که از هیچ کسی گله نکرد و از هرکس پیشش گله شد، فقط سکوت نمود و همیشه تلاش نمود با اخلاق متواضعانه اش، همیشه مردمدار باشد، که همین رفتار باعث شد محبوبیتش (که صدالبته به عنایت حضرات معصومین علیهم السلام بوده است) بسیار بیشتر از مشهوریتش شود...

سوال اینجاست که؛

چرا تاکنون هیچکدام از مسئولین امر در خصوص علت تعطیلی جلسه ای با اینهمه سوابق و پیگیری احیای مجددش اقدامی نکردند؟!

چرا دوستان و هم کیشان بزرگوارمان، آنها که صاحب اسم و نفس هستند و خدا عزتشان را روز افزون نماید، در این خصوص برای احیای مجدد این جلسه اقدامی نکردند؟!

چرا بزرگوارانی که هم اکنون اقدام آخرین او را مایه­ ی تمسخر منتسبین به دستگاه اهل بیت علیهم السلام میدانند، تاکنون هیچگونه مطلب و خبر و حرفی در فضاهای مجازی و هیئات و جلسات عمومی در خصوص تعطیلی جلسه­ی خوب و مؤثر هیئت الرضا عنوان نکردند؟!

مگر نه اینکه همه­ی هیئات، خیمه­های امام عاشورا هستند که اگر علم خیمه­ای خوابید، بر دیگر خیمه­داران است که برای برپایی مجدد آن خیمه بکوشند؟!

مگر نه اینکه بسیاری از نواها و شورها و ادبیات منحصر به فرد این مداح دلسوز، هر ساله برای بسیاری از هیئتی­های عزیزمان خوراکی خوب و معنوی و مطالبی غنی و قابل استفاده بوده و هست؟!

مگر نه اینکه بعضی حرکات اجتماعی و دورن گروهی مجموعه مفید هیئت الرضا (ع) مثل بدرقه فاطمه(س) و مدافعین حرم، الگویی برای بسیاری از هیئت داران نسل دوم و سوم انقلاب گردید؟!

مگر نه اینکه بسیاری از جوانانی که امروز، خودشان صاحب منسب نوکری در روضه و هیئتِ محله و منطقه خودشان هستند، یکی از عوامل علاقه مندی به احیای روضه را روضه­ خوانی­های پرسوز و شورهای حماسی همین مداح بزرگوار میدانند؟!

پس چگونه است که یک مجموعه ای با اینهمه سابقه فعالیت در عرصه فرهنگی تربیتیِ اسلامی، تا امروز (25/11/93)، حدود 5 ماه است که بخاطر نداشتن یک حسینیه تعطیل است و هیچ مسئول و مؤسسه و شخصی در این حوزه، اقدامی در برگزاری مجددش ننموده است؟!

ولی به محض ایراد مطلب توسط این مداح (هرچند با روشی خاص)، بسیاری از ما بدون توجه به درخواست این بزرگوار، به نحوه بیان مطلبش نقدها وارد میکنیم؟!

... کلام بسیار و زمان محدود است. لذا بهتر می بینم مطلبم را با یک دعا به پایان برسانم؛...

پروردگارا بحق همه­ ی خوبان عالم، مارا جزو دلسوزترین،مؤدب­ترین، صبورترین،مؤثرین و مومن­ترین بندگان درگاهت در دستگاه نوکری اهل بیت علیهم السلام قرار بده.آمین.

کلامی هم برای این مداح دلسوز عنوان میکنم؛

دوست خوبم،رفیق دوران ناب نوجوانی­ ام، حاج عبدالرضای هلالی ...

هرچند بنده خودم در فضایی که به صورت امانی در اختیارم قرار گرفته است، جلسات هیئت را برگزار میکنم...

هرچند حتی همان فضا نمیتواند پذیرای آن همه جوان پرشور و شوق حسینی باشد...

هرچند دارای نفوذ بین مسئولین امر نیستم...

هرچند تمکن مالیِ شخصی و هیئتیِ خوبی جهت تهیه یک حسینیه در حد و اندازه و شأن مجموعه محترم هیئت الرضا(ع) ندارم...

هرچند شاید برخی بخواهند بعضی حرفها را (بعنوان مزمت) به کنایه و یا علنی به حقیر عنوان کنند...

لاکن اولأ به حکم وظیفه و تکلیف در خصوص احیای شعائر حسینی و ثانیا به رسم رفاقت، روی من هم حساب کنید. بابت احیای مجدد جلسه­ی محترم هیئت الرضا (ع)، از هر اقدامی که در توانم باشد دریغ نخواهم کرد./ وسلام/

دوست و برادر کوچکتان 

حسین یعقوبیان فرد