دوشنبه های اخلاقی/خیلی مراقب چشم تان باشید!
برای اینکه آدم به جایی برسد، برای اینکه انسان به جایی برسد، مراقبه لازم هست.
آیت الله جاودان؛ استاد اخلاق: «برای اینکه آدم به جایی برسد، برای اینکه انسان به جایی برسد، مراقبه لازم هست. مراقبه یعنی چه؟ لااقل، حرفش را بزنیم و در حد حرف، بلد باشیم. آن روزی که حسرت می خوریم برای چه حسرت می خوریم؟ می گوییم ای کاش می دانستیم چکار کنیم. بعد که بدانیم می گوییم ای کاش عمل کرده بودیم. مراقبه یعنی حواس جمعی. پایین ترین مرتبه حواس جمعی آدم این است که حواسش جمع باشد مثلا وقتی می خواهد در مورد یک آدمی صحبت کند مراقب است که غیبت نکند. اگر آدم حواسش این مقدار جمع نباشد، قشنگ، قشنگ وسط جهنم است.پس آدم بدون مراقبه راه به جایی نمی برد. پست ترین مرتبه مراقبه این است که مراقب است و مواظب است و هوشیار است آن کاری که می خواهد انجام دهد چه کاری است؟ اگر معصیت خداست، انجام ندهد. مکرر قرآن می فرماید که «یا ایها الذین آمنوا». خب اگر تو قبول داری که نمی شود این کار را بکنی. اگر خدا و پیغمبر و حساب و کتاب را قبول داری حتما باید کارهایی را انجام دهی و کارهایی را انجام ندهی. این بذر، بذری است که فقط در سن پاک می توان آن را کاشت. این که ما چند سال می رویم و می آییم و زحمتمان به جایی نمی رسد به خاطر این است که آن زمینه را پاک نکرده ایم و درست نکرده ایم...گاهی دوستان برای نمازشان از من سوال می پرسند من می گویم که خیلی مراقب چشم تان باشید. چون آدم از طریق چشم خیلی بار برمی دارد. مگر اینکه آدم کاری کند که حسابش سهل شود. تا کل اعمال و رفتار حساب شده نباشد نماز حساب شده نیست. چون نماز خلاصه تمام روز شماست...»
حجت الاسلام والمسلمین "پناهیان"
ذکر نواقص گذشته و آینده را جبران می‌کند.
ذکر انسان را لایق عنایات حضرت حق می‌کند.
ذکر دنیا بیش از خود دنیا انسان را خراب می‌کند.
ذکر دنیا بیش تر از گناه انسان را خراب می‌کند.
خدایا کمکمان کن تا تو را به وضوح ببینم.
"وبلاگ یاعلی"
خاطره ای از مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی:
زیارت اول ماه: «ایشان مقیّد به زیارت حرم حضرت عبدالعظيم بودند. اگر تهران بودند، هيچ وقت در اوّل ماه زیارت حرم حضرت عبدالعظيم را ترک نمي‌کردند. هميشه ماهي يک‌بار يا شب اوّل ماه و يا صبح اوّلین روز ماه، حتماً به زیارت مي‌رفتند و هيچ وقت هم این برنامه‌شان ترک نمي‌شد. آنجا هم که مشرف مي‌شدند، مثل مشهد سعي مي‌کردند تمام آداب زيارت را به جا بیاورند. در زيارت‌هایشان هميشه براي ديگران دعا مي‌کردند؛مي‌فرمودند که شما هميشه براي ديگران دعا کنيد و هر چه مي‌خواهيد براي ديگران بخواهيد و خودشان در این زمینه هيچ کوتاهي نمي‌کردند.»
/ق103