گلچین شب هفتم محرم حاج منصور ارضی

دیده‌ی هر کس که با عشق تو دمخور می‌شود

دائما از لطف زهرا مادرت پر می‌شود

گوشه چشمت، ناصبی را کرد مجنون الحسین 

سنگ از خیمه نشینی شما درّ می‌شود

یک زیارت کردنت صد حج مقبول خداست 

جبرئیل از رتبه‌ات غرق تحیّر می‌شود

وقت نفرین کردنت هم لطف نازل می‌کنی 

 گوشه‌ای از مهربانی‌های تو حر می‌شود

قطره‌ی اشکی که در داغ تو از چشمی چکید 

پیش کوثر می‌رود گرم تفاخر می‌شود

ما بهشتی را که می‌گویند این‌جا دیده‌ایم 

 در میان روضه‌ات جنّت تصوّر می‌شود

معصیت یک روز حسن عاقبت را می‌برد 

 عشق بی‌تقوا سرانجامش تنفّر می‌شود

آخر هر روضه‌ وقتی گریه‌کن‌ها می‌روند 

سهم هر گریه‌کن از زهرا تشکّر می‌شود

نوکران مخلص تو خانه‌ساز جنّتند 

یا حسین سینه‌زن آجر به آجر می‌شود

سرنوشت قدرنشناسان هیئت‌های تو

 آخرش شرح نزول التکاثر می‌شود

زود پیرم کرد داغت، زود مویم شد سپید 

روضه‌خوانی تو منجر به تکسّر می‌شود

بعد اسمت ناخودآگاه اشک می‌ریزم حسین 

کاسه‌ی چشم من از خون جگر پر می‌شود

با چه رو خیمه برم این سر آویزان را

چه كنم مشكل این حنجر خون ریزان را

به سفیدی گلوی تو كسی رحم نكرد

رسم كوفی است بگیرند هدف مهمان را

پسرم دست و پایی زدی و باز تبسم كردی

پس خدا بوسه زند این دو لب خندان را

گریه بر معجر عمه نرود از یادم

وسط هلهله ها بدرقه كن یاران را

سند مستند كربلا حنجر توست

بُرد مظلومی تو آبروی عدوان را