دشمنی های وهابیت با مسئله زیارت ریشه در فهم غلط از دین دارد

وی ادامه داد: این جریان ادامه جریان خوارج است، در صدر اسلام خوارج جریان انحرافی بودند که با امیرالمومنین امام علی(ع) در افتادند و مقابل حضرت(ع) ایستادند و ذهنیات، برداشت ها و جهالت هایشان را نسبت به مسایل مختلف نشان دادند. برای مثال وقتی حضرت علی(ع) فرمودند: خداوند حاکم است و باید حاکمیت خدا در زمین به وسیله پیامبران و امامان تحقق یابد؛ آنها پاسخ دادند که خداوند نیازی ندارد بلکه خود حکمرانی می کند و شعار دادند: اِنِ الْحُکْمُ إِلاّ للهِِ و در مقابل حضرت(ع) پاسخ دادند: نَعَمْ إِنَّهُ لاحُکْمَ إِلاَّ للهِِ ولکِنَّ هۆُلاءِ یقُولُونَ: لاَ إِمْرَةَ إِلاّ لِلّه.

حجت الاسلام جعفری تصریح کرد: همچنین، زمانی که ابن تیمیه در قرن هفتم در سوریه پیدا شد و این تفکرات انحرافی را رواج داد و از سوی دیگر در قرن دوازدهم از منطقه نجد عربستان محمد بن عبدالوهاب برخاست همین جریان را ادامه داد و با درک و فهمی انحرافی از قرآن و روایات، برداشت های نادرست را به دین نسبت داد.

دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به شبهات وهابیت در حوزه های مختلف از جمله شفاعت، توسل و زیارت، بیان کرد: اگر زیارت و توسل از سوی وهابیت پذیرفته شده نیست تماما به دلیل فهم غلط آنان از مسایل و معارف دین است در حالی که ما در احادیث معتبر به صورت مشترک در منابع شیعه و اهل سنت داریم که همواره مسلمین به زیارت پیامبر (ص) تشویق شده اند. در کتب اهل سنت از جمله صحیح بخاری و صحیح مسلم نیز این مساله بیان شده است.

این پژوهشگر تصریح کرد: وقتی مسلمین می توانند به مسجد پیامبر (ص) بیایند، قطعا این ورود و حضور توام با زیارت است. در روایات فراوانی بر زیارت پیامبر(ص) تاکید شده است در حالی که ابن تیمیه و محمدبن عبدالوهاب با برداشت های ناصحیح خود از احادیث می گویند حتی مسلمین اجازه زیارت قبر پیامبر (ص) را ندارند و اگر کسی بر مزار پیامبر(ص) برود و توسل و زیارت کند این کار او کفر است.

وی ادامه داد: به اعتقاد وهابیت تقاضا و زیارت فقط باید از خدا باشد و چون پیامبر(ص) بنده خداست نمی توانیم از او حاجت بخواهیم و حوائب باید فقط از خدا خواسته شود، بنابراین اگر کسی به مسجد پیامبر (ص) رفت و به حضرت(ص) سلام داد و او را واسطه برای حاجت خود قرار داد کار او کفر محض بوده است!! وهابیت در مورد مزار امامان شیعه (ع)، علما و دیگر بزرگان دین نیز همین نظر  را دارند و کلا این مساله را زیر سوال می برند حتی تاریخ جسارت های محمدبن عبدالوهاب به ساحت پیامبر(ص) را بازگو کرده است.

وی خاطرنشان کرد: این در حالی است که در آیات و روایت داریم که حاجت خواستن و واسطه قرار دادن پیامبر(ص) امری است که مشروعیت دارد و در سوره مبارکه نساء آیه 64 خداوند می فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا » (و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهى از او اطاعت كنند و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند پيش تو مى ‏آمدند و از خدا آمرزش مى‏ خواستند و پيامبر [نيز] براى آنان طلب آمرزش میکرد قطعا خدا را توبه‏ پذير مهربان مى‏ يافتند ).  بنابراین آیه به واسطه قرار دادن پیامبر(ص) در محضر الهی تصریح شده است.

/1102001307