از فضل خدا دست خالی نمانید

‌آیت‌‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) در یکی از سخنرانی‌های خود به راهکاری برای دست خالی نماندن انسان از فضل الهی پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

در روایاتی که وارد شده از فضل و کرم خدا بخواهید، معنایشان سرجمع است. من نه می‌توانم احتیاجاتم را پیش‌بینی کنم و نه اینکه به هر چیزی محتاج شدم، باید به چه حدّی فراهم شود؛ این را هم نمی‌دانم. فقط این را می‌دانم که سر تا پایم محتاج است.

البته این هم مسامحه است، وگرنه نه اینکه محتاج باشم، بلکه احتیاجم. این دو تعبیر با هم فرق می‌کند. طرف گفت: فقیرم. جواب دادند: نه‌خیر، فقیر نیستی؛ فقری، فقر محضی.

«یا أَیهَا النَّاسُ أَنْتُمُ‌ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّه»؛ [۱] هم که آمده، تعبیر مسامحه‌ای است که خداوند با بنده و جنابعالی حرف زده است؛ والّا فقر محضیم و سر تا پایمان احتیاج است. ما چطور می‌توانیم سقف تعیین کنیم؟ باید همه را به خدا واگذار کرد و گفت: خدایا! چه آنهایی که می‌دانم و چه آنهایی که نمی‌دانم، همه‌اش را به تو واگذار می‌کنم، هر طور که خودت می‌دانی احتیاجاتم را رفع کن.

[۱]. ای مردم، شما فقیر و نیازمند به خدا هستید. سورۀ مبارکۀ فاطر، آیه ۱۵

فیلم این سخنان را اینجا ببینید: