آیا «ذکر» به معنای گفتن تسبیحات است؟ / پاسخ امام صادق (ع)

حجت‌الاسلام محسن عباسی ولدی درباره اهمیت ذکر و مفهوم ذکر روایاتی را از امام محمد باقر و امام صادق علیهما السلام بیان کرد.

وی با اشاره به روایت امام باقر علیه‌السلام گفت: ابوحمزه ثمالی از امام باقر (ع) نقل می‌کند در آن توراتى که دست نخورده (و مانند این تورات فعلى که تحریف شده نیست) نوشته است که موسى علیه‌السلام از خداوند پرسید: پروردگارا آیا تو به من نزدیکى تا با تو آهسته راز گویم یا از من دورى تا فریادت کنم؟ خداى عز و جل به او وحى فرمود: اى موسى من همنشین آن کسی هستم که مرا یاد کند؛ مَکْتُوبٌ فِی التَّوْرَاةِ الَّتِی لَمْ‏ تُغَیَّرْ أَنَّ مُوسَى ع سَأَلَ رَبَّهُ فَقَالَ یَا رَبِ‏ أَ قَرِیبٌ أَنْتَ مِنِّی فَأُنَاجِیَکَ أَمْ بَعِیدٌ فَأُنَادِیَکَ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ یَا مُوسَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکَرَنِی‏.» اما ذکر به چه معناست؟ آیا اینچنین است که بنشنیم و ذکر بگوییم؟

عباسی ولدی در این باره با استناد به کلام امام صادق علیه السلام گفت: حضرت در روایتی فرمودند سخت‏‌ترین چیزى که خدا بر خلقش فرض کرده، ذکر فراوان خداست.سپس فرمود مقصود این نیست که بسیار بگویند سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا الله و الله اکبر، گرچه آن هم از ذکر خدا است، اما مقصودم یاد خدا است در آنچه حلال کرده تا اگر اطاعت است به کار بندد و اگر گناه است رها کند؛ مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَى خَلْقِهِ ذِکْرُ اللَّهِ‏ کَثِیراً ثُمَّ قَالَ لَا أَعْنِی‏ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ إِنْ کَانَ مِنْهُ وَ لَکِنْ ذِکْرَ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ فَإِنْ کَانَ طَاعَةً عَمِلَ بِهَا وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَةً تَرَکَهَا.

منبع: تسنیم