در چه صورتی انسان خوش گمان فریب خورده است؟
وارث: نهج البلاغه دریای از معرفت و حکمت است. شاید به خاطر مشغله روزانه نتوانیم این کتاب عظیم و عزیز از امامان علی(ع) را ورق بزنیم و به قدر یک حکمت خواندن پای درس امام عزیزمان بنشینیم.
ما بر آنیم که به مدد خود حضرتش(ع) روزی یک حکمت را باهم بخوانیم. شاید آن حکمت، گشاینده گره همان روزمان باشد...
وَ قَالَ عليه السلام:
إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلَاحُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ خِزْيَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ وَ إِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ
آنگاه كه جوّ خوبي و خيرخواهي بر زمانه و مردم آن سايه گسترَد، اگر كسي به ديگري گمان بد برَد در حالي كه خلافي از او نديده، ستم كرده است؛ و اگر فساد بر زمانه و مردم آن حاكم گردد و انسان به كسي خوش گمان باشد، فريب خورده است.
حکمت110 نهج البلاغه
/الف121